vrijdag, december 18, 2009

Sneeuw !

Ik zal wel één van de vele honderdduizenden zijn die een blogbericht over de sneeuw schrijft, maar toch. Sneeuw is en blijft idyllisch ! Het geeft je omgeving ineens een totaal andere, meer positieve sfeer. Mijn ontmoeting met de sneeuwlaag beperkt zich tot er in rijden. Eigenlijk niet onprettig ! Alleen zijn er sommige chauffeurs, meestal van dure Duitse merken, die denken dat zij ubermenschen zijn (een laat overblijfsel van... ?) en die het leven van anderen in gevaar brengen (ook een overblijfsel ?). Vanochtend, rond 6u45 probeerde zo'n onverlaat mij op de Turnhoutsebaan in Schilde (het nieuwe stuk tussen Schilde en de nieuwe brug over het kanaal) voorbij te steken. Hij reed al een hele tijd héél kort achter mij en voelde zich blijkbaar te beperkt door de 50/u die ik reed. Zonder pinken (blijkbaar was een pinklicht een te dure optie) stoof hij naar links in de bijna bevroren brij die op de linker rijstrook lag. Blijkbaar kregen zijn (dure) banden niet direct grip of voelde hij een slippertje naderen, maar ineens was hij enkele tientallen meter achter mij en ging braaf (zonder te pinken) weer naar de rechter rijstrook, achter mij.
Zou hij het begrepen hebben ?
Ook weer zoals de vorige honderdduizenden trok ik een fotootje van de sneeuw in mijn voorhofje, allez, de kuip waar enkele planten nu trots zijn op hun wit jasje.

vrijdag, december 11, 2009

Surf ook maar eens !

Op vorig bericht wou ik een videoclip van de heren opzetten, maar het opladen duurde eeuwig dus onderbroken.
Ben je echt nieuwsgierig surf dan naar YouTube, je vult Veldhuis en Kemper in en je selecteert de clip. Heb je een Tube Sucker dan kan je hem zelfs downloaden.
Veel genot !

Wanneer een hype in Vlaanderen ?

Veldhuis & Kemper zijn jullie natuurlijk bekend. Nee ? Herinner je dan 'Busje komt zo'.
Die twee knapen dweilen ondertussen Nederland af met een show waarin steevast de actualiteit ludiek bekeken word. Dit in de vorm van een leuk, uitnodigend melodietje. Het refreintje eindigt op : volkomen kut ! Een van de hollandse tv zenders heeft nu gevraagd of de heren een eindejaars show willen geven waarin de actualiteit van 2009 volgens dit stramien word bezongen.
In de wekelijkse show die beide heren geven brult het publiek volstemmig 'volkomen kut' mee.
Ik hoorde dit gisteren in De wereld draait door en het werkt aanstekelijk.
Daarom vroeg ik mij af wanneer dit een hype in Vlaanderen zal worden ?

zaterdag, november 28, 2009

Eureka !

Enkele dagen geleden waren we met enkele collega's aan het praten over koken. Het ging er over dat de alleenwonenden de moeite niet nemen, of zich stevig moeten overtuigen voor zichzelf eten klaar te maken. Ikzelf maak graag soep en geloof me, die mag best gegeten worden. Vind van mezelf namelijk dat mijn soep er mag wezen. Zelfs 1 liter is al veel voor jezelf en je kan de diepvries toch niet vol soep steken. Daarom maak ik zelden nog soep.
Stilaan rijpte er een idee : Tiens ! Als ik voor de alleenwonenden soep zou maken dan is het wel de moeite waard. Misschien zouden we zelfs gerechten kunnen uitwisselen. Ik stelde dit voor en direct was er respons. Ik zou beginnen met soep maken, de rest zullen we wel afwachten.
Volgende week dinsdag begin ik er aan : een echte Italiaanse minestrone !

maandag, november 16, 2009

FORMIDABEL !!!!!!!!


Enkele weken geleden zag ik deze kerel op De Laatste Show tijdens wat zappen en vond zijn optreden wel tof ! Vandaag zag ik hem terug op De Wereld draait door op Nederland 3 (begint rond 19u30 en is een fantastisch programma). Nu kon ik pas echt genieten van dit nummertje van Kyteman, 'Sorry' uit The Herman's Sessions. Het publiek heeft gelijk met zijn toejuichingen aan deze kerel !

dinsdag, november 10, 2009

Boekenbeurs

't Was al een paar jaar geleden dat ik nog eens naar de Boekenbeurs geweest was. Dit jaar wel, dank zij een vrijkaart die ik van ons Freya kreeg. Vermits zij daar mee standhouder is kreeg ze ook nog eens 30% vermindering op al haar aankopen. Zij staat daar met een stand van de stad Antwerpen over Willem Elsschot. Ze verkopen niets, maken alleen bekend dat het volgend jaar het Elsschot jaar is. Je kan er ook meedoen aan een wedstrijd over hem.
Zoals altijd op een schooldag waren er massa's jongeren aanwezig. Formidabel dat scholen en leerkrachten de jeugd aanzetten om te lezen. M.i. gebruiken ze alleen een beetje verkeerde methode : de leerlingen moeten een soort zoektocht langs de verschillende standhouders lopen en ondertussen hun vragenlijst invullen. Daarna krijgen ze een prijsje. Zouden er veel zijn die zich 's avonds nog herinneren wie bijv. Tess Gerritsen, Ian Rankin, Willem Elsschot is ? Zouden er veel zijn die ooit een boek kopen van één van de auteurs waar ze iets moesten van opzoeken ?
Ik denk dat legio uitgeverijen maar blij zouden zijn met echte interesse voor hun werk. Zou het daarom niet zinvol zijn die van tevoren te contacteren en een presentatievorm uit te vinden die jongeren echt aanspreekt ? Eventueel in samenwerking met de organisatie die de Boekenbeurs uitbuit. (jaja dat is juist en zelf zullen ze wel spreken van uitbaten).

Wat betreft ons Freya haar aankopen : 3 zakken vol boeken ! Al gebied de eerlijkheid wel te zeggen dat het eigenlijk allemaal mijn aankopen waren. Niet hardop zeggen want eigenlijk een oneerlijk gebruik van haar standhouderskaart.
Enfin, ik heb weer voor enkele weken leesvoer. Bedankt dochter !

woensdag, november 04, 2009

Het verloren symbool

't Was maar een korte nacht. Heb bijna in één ruk de laatste Dan Brown uitgelezen. Ondertussen kent iedereen wel zijn schrijfstijl en zijn manier om een plot op te bouwen. Ik heb ook de filmen gezien van zijn vorige boeken (Da Vinci Code en Bernini Mysterie) en daarom kreeg professor Langdon bij het lezen voor mij een gezicht. De professor is ondertussen, voor mij toch, een vrij vertrouwde figuur geworden en ik kon daarom verschillende situaties doorzien. Neemt wel een beetje spanning weg. Toch blijft er nog meer dan genoeg over om van Het Verloren Symbool een echte 'pageturner' te maken !
Ik sta vol bewondering voor de grote kennis die Dan Brown heeft over religie in al zijn vormen. Hij roept vele vragen op maar geeft er ook een antwoord op. Prachtig ! Mijn kijk op dat onderwerp is alleszins een beetje beïnvloed.
't Is moeilijk om juist te beschrijven wat er nu zo speciaal aan is zonder de inhoud te verklappen. Eén ding, bijkomstig en van geen enkele invloed op het verhaal, wil ik toch kwijt. Waar in België zijn er marmergroeven waar je zwarte marmer vind ? Bij de rest van de inhoud stelde ik mij geen vragen meer vanwege de gegrepenheid door het avontuur.
Heb je nog geen Sint, Kerst of Nieuwjaarsgeschenk ? Koop het boek en amuseer je !



vrijdag, oktober 16, 2009

LAATSTE EER

Het is nu al weer meer dan een week geleden dat we Marius de laatste eer bewezen sinds hij op 3 oktober het tijdige met het eeuwige verwisselde. Ondanks de wetenschap dat het vrij snel ging gebeuren was ik toch een beetje verrast. Mijn tweede gevoel bij het ontvangen van het telefoontje was er echter één van een zekere trots dat ik zo'n moedig man kende en een héél klein stukje van zijn lijden en moeheid mee mocht dragen.
Ik ben er bijzonder fier op dat ik aan zijn afscheid een klein beetje mocht meewerken door een korte tekst te mogen voorlezen. In die tekst zou ik vooral het unieke van Marius belichten, zijn eigen bijzondere kijk op zijn wereld willen beklemtonen, hem laten zien zoals hij werkelijk was : een doener die, recht door zee, gedreven met de dingen bezig was. Dit volgens zijn levensmotto : Als g'iets doet, doet het dan goed, anders moet ge d'er niet aan beginnen.
Voor mij was het ook geen echt afscheid want ik weet dat onze verwante geesten elkaar ergens nog gaan ontmoeten.

donderdag, oktober 01, 2009

ZIEKENBEZOEK

Gisteren namiddag ben ik naar Gasthuisberg gereden samen met een vriend. Wij zijn daar een andere vriend gaan bezoeken die terminaal is. M, onze vriend, heeft zoveel pijn en is zover heen dat hij het moe is. Het leven moe is. De dokters hebben dan ook besloten niets meer te doen, hem alleen voeding en pijnstillers te geven. Raar, want hij ligt op palliatieve en ik heb daar ondertussen toch andere ervaringen mee. Eén van de dagen mag hij naar huis om daar deze wereld te kunnen verlaten. Op de palliatieve afdeling van Gasthuisberg is een professor overste die absoluut tegen euthanasie is. Zijn huisarts en een collega zien dit wel zitten.
Ik vind het formidabel dat een fantastisch mens als M deze weloverwogen beslissing neemt. Hij heeft daar inderdaad langer dan één nacht over nagedacht samen met zijn dierbaren.
Tijdens dit bezoek heb ik dat duidelijk gezegd : het is zijn beslissing en iedereen moet dit (leren) waarderen. Ik begrijp wel dat het voor velen nog moeilijk is. Als je echter weet dat de volgende weken of maanden een leven vol pijn gaan inhouden, eigenlijk niet meer menswaardig zijn, dan begrijp ik tenvolle dat je er vrijwillig wil uitstappen.
M, we zullen je missen.

zaterdag, september 19, 2009

DE RAADKAMER

Dit is een programma zaterdagvoormiddag op radio 2, gepresenteerd door Gina Lisa en met een vrolijke bende B.V.'s als gasten. Bedoeling is vrolijke of originele commentaren te geven op actuele en minder actuele gebeurtenissen, reclameboodschappen origineel af te werken en allerlei raadsels te ontcijferen.
Eén van de gasten was vandaag David Davidse. Het onderwerp : humor op begrafenissen, blijkbaar een lucratieve zaak momenteel. Op de vraag welke humor er op de begrafenis van Michael Jackson zou geweest zijn, kwam het volgende : Michael Jackson is niet begraven maar gesmolten. Dan zijn er Lego blokjes van gemaakt zodat de kindjes nog eens met hem kunnen spelen.
Misschien een beetje luguber, maar ik vond het toch een goei !

vrijdag, september 18, 2009

BIZAR !

Vanmiddag had ik, vanwege ziekte van een collega, bustoer. Dwz de bewoners die op weekend gaan wegdoen naar huis.
Op weg naar een thuis reed ik voorbij het crematorium in Wilrijk. Op het hek dat hun gebied omringt hing een groot spandoek over de Openbedrijvendag waar zij ook aan deelnemen (deelnamen ?). Eigenlijk al bizar op zich. Maar het word nog beter !
Op het spandoek stond ook reclame van een sponsor. En die is ... EANDIS ! De electriciteits en gasmaatschappij ! En dat vond ik pas bizar want deed mij denken aan andere plaatsen in het buitenland en in een vervlogen tijd.

dinsdag, september 15, 2009

???

Ik ben niet echt iemand die met de eerste de beste ervaring met zijn mond vol tanden staat. Gisteren gebeurde het nochtans.
Ik had bustoer, enkele van onze bewoners na een weekendje thuis gaan ophalen. Eén van hen stond mij samen met haar moeder al op te wachten in een volkse buurt in de koekenstad. De moeder, nog in ochtendkledij, deed de passagierdeur van ons busje open en zei : Amaai ! Nu hebben we chance gehad. Ze hebben juist mijn zoon bevrijd !. Ik eventjes zoals hierboven beschreven en wist niet wat zeggen. Allerlei gedachten van criminele feiten tot gijzelingen flitsten door mijn hoofd. 'Ah ja' zei ze 'Hij heeft meer dan twee uur vastgezeten ... in de lift !'.
Ik kon niets anders dan zeggen dat hij dan nog geluk heeft gehad.

zaterdag, september 12, 2009

HOOFDDOEKEN

Ik hou mij meestal, zeker in deze blog, ver van politieke of religieuze zaken. Nu wil ik toch wel eventjes mijn mening ventileren over het hoofddoekendebat, zeker nu het blijkbaar ook uitbreiding neemt naar Wallonië zoals zojuist te merken op het tv nieuws.
Ik heb het moeilijk met het verbod op het dragen van een hoofddoek in een klaslokaal, zeker nu die beslissing gekoppeld word aan alle religieuze kentekens. Eigenlijk zou de moslimgemeenschap, wat ook overdreven is, want het gaat vooral over die van Marokkaanse oorsprong, moeten blij zijn. Door dit besluit word de Islam op één lijn gezet met de andere godsdiensten in Vlaanderen.
Mijn 'ongenoegen' betreft niet het onderwerp van het besluit, maar het verbod op zich wat weer een beknotting is van onze persoonlijkheden. Ik weet heus ook wel dat dit eigenlijk niet meer gaat om het naleven van een geloofswet, waar staat dit trouwens in de originele teksten uit de heilige boeken ? Mij lijkt het dat een deel fundamentalistische moslims eindelijk een stok gevonden hebben om meisjes niet te laten studeren, ze thuis en lomp te houden, de onderdanige rol van de vrouw in hun leven bevestigen.
Ik heb in het verleden legio religieuze gebouwen bezocht : Kerken op Malta waar je niet in korte broek of met blote schouders binnen mocht, ook mannen niet. Moskeeën in Egypte en Turkije waar je je schoenen moest uitdoen en vrouwen een doek op hun hoofd moesten leggen. Wou je dit niet dan ging je gewoon niet binnen (en bleef 'lomp' wat betreft de inhoud van die gebouwen).
Ik vraag mij tevens af wanneer één van ons ergens in een Arabisch land gingen wonen, wij ook onze geloofsovertuiging mochten uiten in een school waar bijv. hoofddoeken verplicht zijn ?
Ik ga ook niet pretenderen dat ik de Koran ken, maar ik weet wel dat er veel belangrijker wetten in staan die een harmonieuze SAMENleving mogelijk maken.
Het is eigenlijk verbazend dat slechts een klein deel van de wereldmoslim gemeenschap ons ziet als baarlijke duivels, als satans, die zo rap mogelijk moeten overheerst en uitgeroeid worden. Lijkt wel een hedendaagse holocaust gedachte.
Eigenlijk zouden volgens mij de moslimleiders hier in het westen zich eens moeten bezinnen over hun geloof en over het integratie-idee. Wat is bijvoorbeeld belangrijk : een hoofddoek dragen of ervoor zorgen dat alle kinderen, ook die van hen, een gedegen opleiding krijgen en volwaardige mensen worden ? De scholen zouden zich ook eens moeten bezinnen over de vraag of het dragen van een hoofddoek een belemmering is om kennis op te doen ? Misschien komt er dan wel een maatschappelijk debat over samenleven in het algemeen.
Ik weet dat bovenstaande slechts hersenspinsels van mij zijn, in een gesprek zou veel meer duidelijk worden omdat je dan een oppositie krijgt die je ideeën kunnen bijsturen, dus mea culpa, enz...

Wij zijn weer in volle voorbereiding voor de 24ste Notelaarsquiz. Op vrijdag 5 maart 2010. Nu al hoor ik jullie denken ? Inderdaad, wil je er iets leuks van maken dan moet je er vlug bij zijn. Dit maal is het centrale thema 'geloven' en al wat je daarbij kan denken : geluk, ongeluk, heksen, duivels, bijgeloof, enz... gespreid over de verschillende wereldgodsdiensten. Uiteraard bestrijken de vragen de algemene kennis van de deelnemers en moet je niet steeds de naam van een heilige of een pastoor, of een kerk of abdij zoeken. Ook de reeks personalia zal origineel gemaakt worden : bekende personen in een religieuze outfit. De filmronde gaat dan weer over bekende (of minder bekende filmen) waar het religieuze een belangrijk (of minder belangrijk) aandeel heeft. Ook de muziekfragmenten hebben zo een tintje. Een voorbeeld : iets van Black Sabbath, of van The Rolling Stones die een duivel bezingen.
Heb je zin of voel je het kriebelen om je kennis aan de man te brengen, hieronder de uitnodiging.



dinsdag, september 08, 2009

VRIENDEN

Ja, ik weet het, 't is weer lang geleden dat ik nog eens blogde. Normaal gezien is de vakantieperiode rustig, zo'n beetje komkommertijd, maar dit was bij ons op 't werk niet te merken. Er waren weken dat ik zo'n vijftig percent meer uren klopte dan ik normaal moet doen, dit wegens ziekte van enkele collega's. Er waren er uiteraard ook altijd een aantal in vakantie. Ik klaag hier niet over want eigenlijk ben ik blij dat ik nog werk heb. Je hoort tegenwoordig wel andere dingen.
Ook persoonlijk was het niet echt komkommertijd. Iets raakte mij nogal hard waardoor ik een hoop energie stak in evenwichtig blijven.
Maar ... en dit is heel speciaal : eens te meer mocht ik vaststellen dat ik twee fantastische dochters heb ! Een mailtje, een telefoontje, een bezoekje, het deed ongelooflijk deugd !
Een andere vaststelling die mij enorm hielp is de support die ik kreeg van een groot aantal vrienden. En dan bedoel ik echt VRIENDEN !
Ik zal er mij nog eens ingooien en terug wat geregelder bloggen.

donderdag, juli 30, 2009

FAILTE ! - Einde -

Vooraleer af te sluiten toch nog even de aandacht trekken op twee dingen waar iedere toerist overvloedig word op gewezen. Het eerste is de
Ha'penny Bridge
De naam van deze voetgangersbrug over de Liffey komt van 'half a penny', de tol die men vroeger moest betalen om over te steken. De tol is ondertussen afgeschaft, de naam is blijven bestaan.
Het is een gietijzeren brug in Georgian stijl uit de 18de eeuw. In 2003 is ze grondig gerestaureerd.

Het tweede is het
The Clarence Hotel
Van uitzicht niks speciaals, maar wel één van de meest gerenommeerde hotels in Dublin. Er is een vermaarde tearoom, een eigentijds 'Octagon Bar, een sfeervol salon met open haard en een schoonheidssalon. Héél speciaal is echter de eigenaar ervan : Bono en The Edge, die van dat Iers rockbandje U2, die dit historisch pand lieten omvormen tot een luxe hotel waar uiteraard alle groten der aarde al eens verbleven.
Heb jij ook zin om eens te slapen in een van de 49 kamers met originele kunstwerken, satelliet tv, draadloos internet en alle ander modern comfort ? Je kan zelfs je autootje kwijt voor € 25 per dag ! Kom je met je vliegtuig dan is er een eigen pendeldienst van de luchthaven naar het hotel. Begin maar al te sparen : vanaf zo'n € 250 heb je al een kamertje. Maar je slaapt dan wel in een vijfsterren hotel ! Reken er nog de andere kosten bij en je hebt jezelf lekker verwend.

Nadat ik mijn koffer opgehaald had voor een laatste maal naar 'Le Monde' in Storestreet en dan de bus op naar de luchthaven.
Na een vlucht zonder problemen aangekomen in Zaventem juist na een machtige nationale dres.Eens thuis, alles overpeinsd en bevonden dat ik zeker nog eens terug moet wegens bijlange na alles nog niet gezien. Ook een reis naar het noordelijk gedeelte van de Ierse Vrijstaat en een trip naar Noord-Ierland staan nog op het programma. Je merkt het : ik ben verkocht !

FAILTE ! - Collins Barracks -

Vandaag is het mijn laatste dag in Dublin. Opdat ik een wandeling wou maken door Phoenix Park en daarna de Collins Barracks wou bezoeken ging ik voor een stevig ontbijt. Daarna mijn koffer ingepakt en in bewaring gegeven in het hotel.

PHOENIX PARK
Op de tourbus vertelde Neil dat de naam afkomstig is van het Ierse 'fionn uisce' wat 'helder water' wil zeggen. In oorsprong was het een koninklijk jachtpark. Er zouden trouwens nog altijd wilde fazanten en damherten leven. In 'Finnegans Wake', het andere meesterwerk van Joyce, speelt het park een voorname rol. Ook in verschillende speelfilmen zie je beelden uit het park. Gisteravond was er op tv 1 een film, Evelyn, met onder andere Pierce Brosnan (ook een Ier). Op een bepaald moment is er een gesprek met een gepensioneerde advocaat en de andere hoofdacteurs om een proces te beginnen tegen de Ierse staat in het Hooggerechtshof. Dit gesprek heeft plaats op de 'heilige grond' van de rugby velden in Phoenix park.
Het park is omgeven door een muur van 16 km. Om de dieren binnen te houden.
De Chesterfield boulevard is de centrale as van het park. Opvallend is de obelisk die opgericht is ter ere van de Hertog van Wellington, geboren in Ierland, voor zijn overwinning op Napoleon.

Hierover vertelde Niel nog iets : Alhoewel een Ier was de hertog van Wellington niet fier over zijn afkomst. Geregeld werd hij door anderen er opmerkzaam opgemaakt dat hij Ier was. Steevast gaf hij telkens hetzelfde antwoord. 'Het is niet omdat je in een stal geboren bent dat je een paard bent !'.

Een ander veel bezocht monument is het Papal Cross. Een gewoon kruis midden in een wei als herinnering aan het bezoek van paus Johannes Paulus II aan Ierland. Tijdens dat bezoek zouden meer dan 1 miljoen mensen daar de mis hebben bijgewoond.
Phoenix Park is ook de thuishaven de Dublin Zoo en Ashtown Castle. Ook het optrekje van de Ierse president en van de ambassadeur van de Verenigde Staten (de Deerfield Residence) staan in dit park.

Ik wandelde het park uit langs de zijweggetjes van Chesterfield Boulevard naar de Collins Barracks.

COLLINS BARACKS
Collins Baracks is een voormalige kazerne. Vroeger heette het The Royal Barracks. Eerst was het het verblijf van de Britse strijdkrachten, later kwamen er Ierse garnizoenen wonen. Het werd gebouwd in 1702 en is de langstbestaande permanent bewoonde kazerne ter wereld. Toen het in 1922 werd overgedragen aan de Ierse Vrijstaat kreeg het zijn huidige naam.
Momenteel herbergt het het National Museum of Ireland, Decorative Arts and History. Je kan er nu ook, tijdelijk, The Death Zoo bewonderen een verzameling skeletten en opgezette dieren.
Er is een imposant binnenplein, Clarke's Square, waar militairen soms driloefeningen komen doen om toeristen een beeld te geven van hoe het leven er vroeger was.Gezien de militaire functie waren er ook terechtstellingen. Ene Theobald Wolfe Tone, een leider van de opstand tegen de Britten in 1798, werd hier gevangen gehouden, gemarteld en terechtgesteld.
Tijdens de Easter Rising, in 1916, was Collins Baracks de basis van The Royal Irish Fusiliers en andere garnizoenen, die ingezet werden tegen het opstandige Irish Citizen Army en de Ierse vrijwilligers onder leiding van Sean Heuston. Naar deze laatste is het grote station buiten de Dubliner stadsgrenzen genoemd.

Verschillende zalen zijn gewijd aan tentoonstellingen over de militaire geschiedenis. Je kan er ook enkele vliegtuigen, een tank en een heleboel andere wapens, door de eeuwen heen, bekijken. Verder zijn er zalen met uitbeeldingen van verschillende ambachten, Ierse munten, keramiek, kostuums, glaswerk en voorwerpen uit verschillende werelddelen. Azië is heel sterk tegenwoordig.Natuurlijk is er ook de obligate shop ! Je mocht in het museum niet fotograferen en ik dacht hier enkele postkaarten te kopen om in te scannen, maar niets daarvan. Een museumgids was nogal lijvig, zowel van omvang als van prijs. Dus dat werd eens thuis 'internetten'.





woensdag, juli 29, 2009

FAILTE ! - National Gallery -

De 'pudding' en andere spek-met-eieren, de toast met jam, komt me zo stilaan de oren uit dus vanmorgen volstonden enkele koppen koffie.
Over de tourbus halte in O'Connellstreet staat 'The Post Office'. Het gebouw dat je in het filmpje van Michael Collins ziet beschieten. In de zuilen en voorgevel kan je nog steeds kogelgaten zien. Het gebouw is zowat Ierlands grootste trots omdat de vrijheid hier ontstond.Ik wou dat standbeeld van Oscar Wilde wel eens van naderbij bekijken vooral ik mijn aandacht volop aan de National Gallery zou wijten.
Ondertussen, enkele dagen geleden al, had ik van Neil begrepen dat elk museum waar 'National' voor staat vrij te bezoeken is, geen inkom dus. Mooi meegenomen.

The National Gallery ligt aan Merrion Square. Square ? Voor mij leek het eigenlijk gewoon een straat, weliswaar een brede, maar toch. Tot ik later ontdekte dat het park over de Gallery ook Merrion Square genoemd word. De straten die het park langs de andere zijden ook. Trouwens dit zijn allemaal huizen in Georgian stijl, met die speciale deuren en ramen.

Het beeld van Oscar Wilde staat in het park, het Aartsbisschop Ryan park. Echt een verademing. In de negentiende eeuw was het park, dat uit de achttiende eeuw aangelegd is, een toevluchtsoord voor de slachtoffers van de Famine, de grote hongersnood. Later kwam het in katholieke handen en wou men er een kathedraal bouwen. Aartsbisschop Ryan kwam echter niet uit zijn plannen en schonk het aan de stad.
In het hoekje van dit park over de National Gallery staat, of ligt, Oscar Wilde. Dubliners, die voor alles bijnamen hebben, noemen dit beeld : The fag on the Crag, De Fag op de rots.
Eigenlijk is het wel een mooi park. Er staat een gigantische stoel gewijd aan een komiek. In het weekend stellen tientallen kunstschilders hun werken tentoon op de omheining van het park.
Een leuk aperitiefje voor een bezoek aan The National Gallery. Volgens mij zou het ook een leuk degustiefje kunnen zijn.

THE NATIONAL GALLERY
Pas in 1864 werd het imposante gebouw opengesteld voor het publiek. Door allerlei uitbreidingen omwille van de groeiende collectie kunstwerken zijn er nu 54 gallerijen waar een kleine 11.000 kunstwerken te kijk staan. Heel het museum kan, door aanpassingen die men gedaan heeft, bezocht worden met een rolstoel. Er zijn ook gidsen in braille.
Het is onbegonnen werk om mee te delen wat je er allemaal kan zien. Je staat er in bewondering voor Italiaanse barokwerken, Vlaamse meester, Ierse schilders, de Franse school, de Spaanse school, enz...Titiaan

Er is ook een formidabele verzamling beelden : onder andere van Cunningham, Kirk, Moore, Rodin, Epstein, Brustolon, Tacca, Poncet, enz...
Er zijn zalen met Ierse kunst uit de 20ste eeuw, en prentenkabinet, enz...
Zoveel, dat het soms verwarrend is. Soms is het moeilijk om de verschillende zalen in de folder aangeduid terug te vinden.Pieter Breughel

Groot min punt, maar eigenlijk normaal, je mocht er niet fotograferen of filmen. De afbeeldingen zijn dan ook ingescande posten of uit de museumgids (te koop in de shop).
Groot plus punt : er is ook een grote cafetaria waar je heerlijk kan genieten van een 'latte' of iets anders en ook een kleinigheid kan eten.
Geniet ervan ! SLAINTE !

dinsdag, juli 28, 2009

FAILTE ! - Dublin Castle -

Ik was dus (meer dan) een uurtje te vroeg aan Dublin Castle. Eigenlijk is het nu geen kasteel meer maar een paleis. Dit door allerlei verbouwingen.
Weet je nog dat de Vikingnaam van deze stad 'Dubh Linn' is ? Die Zwarte Poel is één van de dingen die je in Dublin Castle kan bewonderen, in het gedeelte wat daar de Undercroft genoemd word. Eigenlijk de basis waarop het huidige paleis gebouwd is. In oorsprong een Keltisch Ring Fort, later een Viking fort, nog iets later een Normandisch kasteel. Alleen de Recordtower herinnert nog aan die periode.In 1684 werd het middeleeuwse kasteel door een brand volledig verwoest. De Engelsen, die er hun intrek wilden nemen, verwijderden de ruïnes en vervangden die door een paleis in Franse stijl. De verschillende vertrekken werden bemeubeld en zij spiegelden zich aan Versailles.
Het paleis was jarenlang het hoofdkwartier en het verblijf van de Engelse onderkoning. Lange tijd stond het symbool voor de Engelse overheersing.
In 1922 nam de Ierse Vrijstaat het kasteel over. Sinds die tijd is het een overheidsgebouw en de officiële werkplaats van de Ierse president.
De meeste delen van het paleis zijn bijbouwen uit de 18de eeuw. Er is een geweldige bibliotheek met oude manuscripten, miniaturen en verschillende vroege drukwerken.
In de Undercroft, die een aparte ingang heeft, kan je zoals gezegd een stuk van de Zwarte Poel zien waar Dublin zijn naam aan ontleend heeft. Er is ook nog een heel stuk stadsmuur te zien. Ook een deel van de omwalling van het Normandische kasteel.
In het kasteel zelf kan je de staatsievertrekken bezoeken, de Royal Chapel, de troonzaal, enzovoort.Achteraf, terug in de bus, wist Niel nog enkele bijzonderheden te vertellen : Vanop de binnenplaats van het kasteel kijk je recht in het gelaat van een standbeeld van Vrouwe Justitia. Bijzonder is dat deze dame NIET geblinddoekt is. Zij staat met haar rug naar de City Hall. Voor hem betekende dit dat zij lak heeft aan de burgers van Dublin en vooral oog voor de adel en de elite. Daarom heeft zij ook geen blinddoek, dan kan ze goed die elite herkennen.De gids in het kasteel wist over deze dame ook iets te vertellen. De balans in haar linkerhand kan echt balanseren. Vanwege het klimaat in Ierland stond die daarom soms uit balans door de opvang van regendruppels. De Ierse president die dat destijds opmerkte liet daarom gaatjes in de schalen boren langs waar het water werd afgevoerd. Sindsdien staat alles schoon in balans.

Nog iets van Niel : Naast de National Galery of Ireland op Merrion Square is het Ierse Parlement. Daarnaast is een gebouw voor de administratieve diensten van de Ierse Eerste Minister. De Ieren noemen hem niet 'premier' maar 'Taoiseach' uitgesproken als Tie'sjuk wat aanvoerder of leider wil zeggen.

Dublin Castle, zeker een bezoek waard !

FAILTE ! - Halla na Cathrach -

Titel is de Keltische naam van het stadhuis, volledig : Halla na Cathrach Baile Atha Cliath of Stadhuis Dublin. In de 18de eeuw gebouwd als beurs (The Royal Exchange), waar kooplieden hun waren (in het groot) konden kopen en verkopen. Het staat in het zuiden van Dublin, aan Parliamentstreet, in Damestreet, naast Dublin Castle.Het stadhuis, in neo-klassieke stijl, heeft een centrale hal, de Rotunda, met een koepel ondersteund door twaalf zuilen.
De gewelven onder het stadhuis waren destijds opslagplaatsen.
De bouwkosten werden betaald door het Ierse parlement. Vandaar ook het opschrift SPQH (Senatus Populus Que Hibernicus).

In de gewelven kan je, tegen een kleine vergoeding, een tentoonstelling bezoeken over de geschiedenis van Dublin. Er is ook een cafetaria en een kleine shop. Je kan er iets te weten komen over bijvoorbeeld het stadszwaard, de Great Mace en de Lord Mayor's Chaine. Dit ondersteund door filmvoorstellingen, kostuums en afbeeldingen. Tussen haakjes : (de Lord Mayor van Dublin is een madame, Eibhlin Byrne. Je zal zeker nog voorbij haar woning komen).
De Rotunda is ook wel een bezoekje waard met een prachtige mozaiekvloer en een aantal mooie muurschilderingen.Wens je Dublin Castle te bezoeken vertrek dan een uurtje vroeger en neem ineens de Halla na Cathrach mee.

FAILTE ! - Molly Malone -

Na het lange literaire bad een iets prozaïscher verhaal. Uiteraard van Neil !
Iedereen, of je nu al in Ierland was of niet, kent Molly Malone. Het meest gefotografeerde standbeeld in Dublin. Het liedje over haar is zowat uitgegroeid tot het officieuze volkslied van Dublin. Geloof het of niet maar verschillende sportclubs hebben het lied als officieel lied !
In Graftonstreet, over het Trinity College word haar beeld dagelijks belegerd door horden toeristen. Maar wie was deze madame ?
In de eerste plaats word aangenomen dat zij nooit heeft bestaan, noch in de recente geschiedenis, noch in de 17de eeuw.
Het is een standbeeld van een mooie visverkoopster met een diepe decolté. Overdag verkocht zij vis, 's nachts verkocht zij zichzelf. Haar naam is een afleiding van Margaret, destijds een populaire naam. Eigenlijk staat zij symbool voor alle vrouwen in Dublin die overdag moesten ploeteren om hun kostje bijeen te scharrelen en dit daarom 's nachts aanvulden als prostituée.
Dubliners zouden zichzelf niet zijn als zij voor haar beeld geen reeks bijnamen hadden :
The Tart with the Cart,
The Dish with the Fish,
The Prick with the Stick,
The Trallope with the Scallop.
Tart, Dish, Prick of Trallope, je kan er niet naast kijken en een foto met haar staat altijd mooi en een album !

maandag, juli 27, 2009

FAILTE ! -Dead poets society-

Vooral in Dublin, maar eigenlijk in heel Ierland, kan je niet naast hen :

William Butler Yeats
James Joyce
Oscar Wilde

Daarom tijd om deze 'grote drie' even onder de loep te nemen. Samen zijn ze zowat het kruim van de Ierse literatuur, met uitlopen over heel Europa.

WILLIAM BUTLER YEATS
Geboren op 13 juni 1865 in Sandymount, een plaatsje vlak bij Dublin. Hij is gestorven in Roquebrune-Cap-Martin, in Monaco, op 28 januari 1939.
Naast dichter, toneelschrijver en mysticus was hij in de jaren twintig ook senator in Ierland.
Einde 1938 verliet hij Ierland vanwege een slechte gezondheid. Hij gaat naar Monaco wonen maar overlijd daar en wordt er begraven. In september 1948 word hij opnieuw opgegraven om overgebracht te worden naar Ierland. Op de begraafplaats van zijn grootvaders parochie in Drumcliffe, County Sligo. Op zijn graf staat een grafsteen met opschrift :
Cast a cold Eye,
On Live, on Death,
Horseman pass by !
Yeats was één van de belangrijkste figuren van de literatuur uit de 20ste eeuw, de drijvende kracht achter de 'Irish Literary Revival' en oprichter van het Abbey Theatre in Dublin.
In 1923 kreeg hij de Nobelprijs voor Literatuur. Het Nobelprijs comité beschreef zijn werk als 'geïnspireerde poëzie die op een zeer artistieke manier vorm geeft aan de geest van een hele natie'.
Op 20 jarige leeftijd publiceerde hij 'The Poetry of Sir Samuel Ferguson' dat prompt verscheen in The Dublin University Review. Op slag was hij in Ierland en in een aantal Europese landen wereldberoemd.
Yeats was ook benomen door mystiek, spiritisme, occultisme en astrologie. Zijn volledige werk en leven beschrijven zou kunnen in een lijvig boek, maar volgens mij zijn die al geschreven.
Zijn leven en werk werd wel heel sterk beïnvloed door Maude Gonne die hij verschillende malen ten huwelijk vroeg maar steeds weigerde ze. Tot zijn afgrijzen trouwde ze in 1903 met de Ierse majoor John MacBride. Zij bleven echter contact met elkaar houden en in 1908 (zeggen vrienden) 'they finally consummated their relationship'.
Twintig jaar later beschrijft Yeats die nacht met Gonne in een gedicht dat ik jullie niet wil onthouden : A man Young and Old.
My arms are like the twisted thorn
And yet there beauty lay ;
The first of all the tribe lay there
And did such pleasure take ;
She who had brought great Hector down
And put all Troy to wreck.
Jawel ... William Butler Yeats.

JAMES JOYCE
'Statig kwam de dikke Buck Mulligan uit het trapgat. Hij droeg een kom zeepschuim waarop een spiegel en een scheermes gekruist lagen'.
Dit is de eerste zin uit het meesterwerk 'Ulysses' van de op 2 januari 1882 in Dublin uit een rijke familie geboren James Joyce. (door omstandigheden kwam zijn familie later in bittere armoede terecht). Hij overleed op 13 januari 1941 in Zurich. Hij zwoer het katolicisme af tijdens zijn studie Literatuur aan het University College in Dublin.
Hij bezocht Parijs in 1902 toen zijn studies gedaan worden en hij besloot schrijver te worden. In 1904 verhuisde hij naar Triëst samen met zijn kamermeisje Nora Barnacle. Hier word hun zoon geboren. Om in zijn onderhoud te voorzien gaf hij les aan de Berlitz school.
In 1914 publiceerde hij een verhalenbundel, Dubliners, onder het pseudoniem Stephen Dedalus. Hij noemde die verhalen 'epiphanies' waarmee hij het plotse bewustzijn van de 'ziel' van iets te beschrijven.
Gedwongen door W.O. I. verhuisde hij naar het neutrale Zwitserland, naar Zurich. Daar onstond Ulysses. Ondanks het feit dat hij Ierland had verlaten antwoorde hij op een vraag hiernaar : 'Heb ik het ooit verlaten ?'.
Toen W.O. II uitbrak woonde Joyce in Parijs en vluchtte hij terug naar Zurich waar hij in 1941 overleed in het Rode Kruis Ziekenhuis.

Ulysses wordt geregeld de meest invloedrijke roman van de 20ste eeuw genoemd. Joyce gebruikt de Griekse mythen van Odysseus, Penelope en Telemachus op een moderne manier. Het boek verhaalt het leven in Dublin met nadruk op de vervallenheid en eentonigheid van de stad. Hoofdpersonen in het verhaal zijn Leopold Bloom en zijn vrouw Mary en Stephen Dedalus.
Tijdens het verhaal verwijst Joyce herhaaldelijk en expliciet naar seks wat hem in eerste instantie niet in dank werd afgenomen. Ulysses werd daarom ook lang verboden in bijv. de USA, het Verenigd Koninkrijk en in Ierland zelf.
Het is eigenlijk een voor het groot publiek vrij ontoegankelijk boek, velen zijn er aan begonnen maar weinig hebben het uitgelezen. In een Engelse krant stond het op de derde plaats van de minst uitgelezen boeken.
De hoofdstukken van het boek zijn gebaseerd op hoofdstukken uit de Odyssee. Het is een lijvig werk verschenen in verschillende vormen. De meeste edities hebben 800 tot 1000 bladzijden.
Bijzonder aan het laatste hoofdstuk, Penelope, is dat het bestaat uit slechts 8 zinnen. Maar dan wel enorme zinnen, soms wel bladzijden lang, zonder interpunctie. Hierin beschrijft hij, vanuit het oogpunt van Molly Bloom, haar filosoferen over seks, vreemd gaan, haar verleden en haar huwelijk. Opmerkelijk is dat Kate Bush delen van de laatste zin gebruikte voor haar song 'The Sensual World'.
Hij pucliceerde ook een ander bekend (en verfilmd) werk : Finnegan's Wake.

Jawel ... James Joyce.

OSCAR WILDE
Hij werd geboren op 16 oktober 1854 in Dublin en stierf in Parijs op 30 november 1900. Zijn ouders behoorden tot de opperklasse : Zijn vader was een vooraanstaand oog- en oorchirurg, zijn moeder een bekende schrijfster. Oscar was hun jongste zoon.
Oscar Wilde, een briljant student, studeerde klassieke talen aan het Trinity College in Dublin en studeerde daarna verder in Oxford. In Oxford werd hij bekend als lid van de decadente beweging : hij liet zijn haar groeien en toonde zich niet geïntresseerd in de 'mannelijke' sporten. Hij versierde zijn kamer met allerlei kunstvoorwerpen. Hij was een voorvechter van het esthetische principe 'kunst om de kunst'.
Eens afgestudeerd maakte hij verschillende reizen naar Italië en Griekenland. In 1878 begon hij toneelstukken te schrijven. Zijn ideeën over kunst werden hem door de critici niet in dank afgenomen en men begon hem te bewerken : Er verschenen allerlei karikaturen over hem, zijn kamer in Oxford werd vernietigd en men wierp hemzelf in Oxford in de Cherwell.
In 1884 trouwde hij met Constance Lloyd en zij kregen twee zonen : Cyril en Vyvian.
In 1891 leerde hij Lord Alfred Douglas, de zoon van de markies van Queensberry, kennen. Beiden waren dol van elkaar en als vlug kreeg dit een homosexuele relatie opgeplakt door de markies. Wilde verdedigde zich en deed de markies een proces aan. De rechtbank stelde de markies in het gelijk. Wilde vloog voor twee jaar in de gevangenis. Zijn vrouw scheidde van hem en zijn zonen namen de achternaam 'Holland' aan.
In de gevangenis ging zijn gezondheid achteruit. Na zijn 'straf' , in de laatste jaren van zijn leven, leefde Wilde in armoede in Frankrijk. Hij stierf aan meningitis op 46 jarige leeftijd.
Oscar Wilde ligt begraven op Père Lachaise in Parijs.

Hij schreef vooral, dit bijna jaarlijks, toneelstukken. Het bekendste is : The Importance of being Earnest uit 1895. In 1891 verscheen er ook een essay van hem : The Soul of Man under Socialism.
The Importance is een verhaal over twee jonge mannen, Jack en Algernon, die het geluk vinden bij Gwendolen en Cicely. Wilde tekent alle karakters haarscherp. De naam Ernest in de titel is afkomstig van Jack. Die wil trouwen met Gwendolen maar ondervind tegenstand van haar ouders. Jack, eigenlijk een vondeling wou belangrijker lijken dan hij was en had zich aan de familie voorgesteld als 'Ernest'. Een naam waar Gwendolen zich aangetrokken door voelde.
In The Soul of Man komt vooral het libertair, socialistisch en anarchistisch wereldbeeld van Wilde tot uiting : In het kapitalistisch bestel zijn mensen gedwongen de sociale problemen die dit bestel met zich meebrengt op te lossen in plaats van zich echt te ontplooien. In een socialistisch bestel bestaan deze problemen niet en dit zal leiden tot een hoger individualisme.

Zijn toneelstukken waren doorspekt met oneliners die een eigen leven gingen leiden. Twee van de bekendste zijn : Ther is only one thing in de world worse than being talked about, and that is not being talked about. De filosofie hierachter, dat er beter of iets of iemand word gepraat dan niet, is nu nog altijd een begrip in bijvoorbeeld de reclamewereld of zie de recente Tour de France met mijnheer Armstrong. De andere : I'm glad to hear you smoke. A man should have an occupation of some kind.

Jawel ... Oscar Wilde.

FAILTE ! - Rust (?) moment -

Na al het geweld van gisteren wou ik vandaag even uitblazen en wat uitrusten in zowat het befaamste park van Dublin, St.Stephen's Green.
Dus ik naar O'Connellstreet, naar de Tour Bus. Mijn dag begon goed, de driver was Neil die zoals altijd met zijn goede been uit zijn bed gestapt was. Na zijn goedemorgen en de vraag of er 'hangovers' aan boord waren wou hij toch wel eens iets zeggen over dat befaamde Iers nationaal gevoel. Na de Engelse overheersing wilden de Ieren een eigen identiteit ontwikkelen. Alle Engelse symbolen werden verwijderd en overboord gegooid. Er werd teruggegrepen naar de Keltische en pre-moderne symboliek. De manier om een eigen identiteit te krijgen. De huidige generatie beseft echter niet meer waar die oude symbolen en gebruiken voor staan, een klein beetje nog wel, maar meer en meer word Ierland veramerikaniseerd.
Ondertussen waren wij de Liffey overgestoken, de rivier die Dublin al meer dan 1.000 jaar in twee verdeeld : Vroeger was het dé scheidingslijn tussen de Kelten en de Vikings. Nu scheid hij het oude van het nieuwe Dublin. Je kan niets over Dublin lezen, horen of zien of de Liffey komt aan bod. Raar eigenlijk want het is helemaal geen bruisende stroom. Hij is daar gewoon, oud en vuil.
We naderden snel Kildarestreet waar St.Stephen's Green ligt, het 17de eeuwse park, een schenking van de familie Guinness aan de stad.

ST.STEPHEN'S GREEN
Dit fraaie park ligt in het hartje van Dublin. Het is ongeveer 10ha groot en ik vond het geweldig mooi. Het dateert uit de Victoriaanse periode en is erg levendig. Er is een vijver, veel bloempartijen, een muziekkiosk, vele standbeelden en vele rustbanken.
Misschien is het standbeeld van James Joyce wel het bekendste. Naar het schijnt zou de jonge James Joyce hier vaak voorbij gekomen zijn op zijn weg van huis naar het University College.

Ik nam in ieder geval de nodige tijd om een aantal kiekjes te maken en even te relaxen !

Terug on-gehopt reden we langs de Georgiaanse wijk. De woningen hier zijn in de typische stijl van de periode gebouwd : Met allemaal dezelfde deuren. Ze hebben ook allemaal een kelderverdieping. Nog iets bizar zijn de afmetingen van de ramen. Op de gelijkvloerse verdieping zijn die vrij groot. Op de eerste verdieping iets kleiner (minder hoog). Op de tweede verdieping weer iets minder hoog. Dit deed men om de huizen hoger te laten lijken. Op de bus vertelde Neil ook nog iets over lantaarns naast de deur die men soms aanstak als er familie op bezoek was. De huisvrienden wisten dit daan en lieten die deur links liggen.Vroeger woonden hier meestal begoede lui, tegenwoordig zijn het bijna allemaal onbetaalbare kantoorruimtes geworden.
Via Trinity College en het beeld van Molly Malone waren we ondertussen in Damestreet beland waar het Stadhuis is en Dublin Castle.

Irish Rebel song - Michael Collins

Een stukje Ierse vrijheidsstrijd in een notendop !

FAILTE ! - DIA DUIT ! -

Spreek het uit als 'djiah gwich' en je zegt 'Goedendag ! ' . Tiens... dacht ik, dat stond ook op die plafondboog in de Christ Church Cathedral ? De zegeningen van 'God bless you' houden dus ook een goede dag in. Keltisch (of Gaelic) is toch ingewikkelder dan soms lijkt. Ik begon anders al te denken dat er heel herkenbare woorden waren. De beroemde Ierse whiskey (met een 'e' !), vertaald tegenwoordig als 'levenswater' is in het Gaelic 'uisce beatha' uitgesproken als ishkah bahhah'. In de 'uisce' zie ik wel het woord whiskey' zitten.
Ik begon de dag echter met enkele goede tassen koffie en alleen toast met confituur vanwege een beetje genoeg van al die black pudding.
Bij de eerste rit met de Bus Tour, mijn verkenning, waren we voorbij Kilmainham Gaol gereden en had Neil gezegd dat hij bij zijn bezoek daar menig traantje had weggepinkt. De videoclip van U2 van vorig stukje, was het aperitiefje voor mijn bezoek aan deze gevangenis. Eigenlijk een raar gevoel dat je op vakantie ergens een gevangenis gaat bezoeken. Blijkbaar waren er veel mensen geïntresseerd hierin want er stapte veel volk af.

Priosan Chill Mhaighneann
Ondertussen weten we dat de 'chill' duid op een plaats die iets met de kerk te maken heeft. Volgens Neil is Kilmainham Gaol zo genoemd omdat het in de wijk Kilmainham ligt, een wijk waar vroeger de heilige Mhaighneann werkzaam.
Kilmainham Gaol is gebouwd in 1796, het heette eerst 'The New Gaol' om het te onderscheiden van de oude gevangenis die daar vroeger stond en bestond uit een aantal walgelijke kerkers waar de mensen in wegrotten.
De gevangenis speelde een belangrijke rol in de Ierse Paasopstand, The Easter Rising. Zij was ook het decor voor verschillende filmen :Veel mensen die betrokken waren bij de Paasopstand werden hier vastgehouden en geëxecuteerd.
Er zaten zoweel mannen als vrouwen en kinderen vast. Dit soms voor de meest banale misdrijven. De gids die ons rondleidde gaf het voorbeeld van een kind van zeven dat een brood had gestolen, tijdens de beruchte Famine (de grote hongersnood), daarop werd heel het gezin gearresteerd en gevangen gezet. Het was de bedoeling van de nobele ontwerpers van het complex dat er één gevangene per cel zou zijn, in realiteit zater er soms meer dan tien mensen in. Overvol dus. Als oplossing hiervoor bedacht de (Engelse) overheid : deporteren naar Australië.
In de cellen was geen licht en verwarming. In de ramen van de gangen stond geen glas. Oplossing : in elke cel kreeg men wekelijks één kaars ! Kaars uit = geen licht meer. Zou vandaar het gezegde komen : Zijn kaars is uit ?
Sommige mannelijke gevangen hadden een ijzeren bed om op te slapen. Vrouwen en kinderen sliepen gewoon op stro. Je kan indenken dat dit een bodem was voor allerlei ongedierte en ziekten.

Na een langdurige restauratie werd het een museum, een stille getuige van de twee belangrijkste gebeurtenissen in het sociale Ierland : de Famine en de Easter Rising. Vanwege dit laatste noemen sommigen Kilmainham Gaol ook 'the Irish Bastille'.

In de muren op de executieplaats kan je de kogelgaten zien waar veroordeelden het leven met het eeuwige verwisselden.
Aan de voorzijde, de ingang, werden in het begin mensen publiekelijk opgehangen. Publiekelijk niet alleen om duidelijk te maken dat de overheid het meende, maar ook omdat het een soort vermaak voor het volk was. Er werden namelijk, uiteraard door begoede burgers, weddenschappen afgesloten hoe lang het zou duren voordat een gehangene de geest had gegeven. Bizar ! Maar toch veelzeggend over de toenmalige tijdsgeest en kapitalistisch kastensysteem. Sinds 1820 waren er geen verhangingen meer.

Zowat de bekendste gevangene, die er zelfs tweemaal zat, is Eamon de Valera, de latere president van Ierland. De overheid durfde hem niet executeren vanwege zijn Amerikaanse afkomst.

Naast de filmen bovenaan vermeld zijn er nog een aantal in Kilmainham opgenomen : The face of Fu Manchu met Christopher Lee, The Italian Job, The Whistle Blower met Michael Caine, 24, the movie met Kiefer Sutherland en in 2008 The Escapist met Brian Cox.

Voor mij was dit een beklijvend bezoek en inderdaad soms met tranen in de ogen !


zondag, juli 26, 2009

FAILTE ! -aperitiefje-

Dit Iers rockgroepje nam in 1982 een song op in Kilmainham Gaol die echter, volgens mij toch, nooit op een cd verscheen.
Kilmainham Gaol : mijn vervolg door Dublin !

FAILTE ! -De mannen uit Vik-

Zoals ik in vorige al zei kan je rechtstreeks, via de boogbrug, van Christ Church naar het Kapittel er van en van daar naar een tentoonstelling 'Dublinia'. Ik verkoos even buiten te gaan en de officiële ingang van dit gebeuren te gebruiken. Een groot spandoek maakte duidelijk dat het hier om een tentoonstelling gaat over 'The Viking World' , de mannen uit Vik. Vik is het oude noorse woord voor 'baai' of inham. Dit is momenteel de meest aangenomen oorsprong van het woord 'Viking'.
Een andere verklaring, die nog altijd opgang maakt, uit het oud-Noors is : Man die op zee vecht.
Beiden lijken mij aannemelijk.
Zoals iedereen weet is 'Noormannen' ook een wereldverspreide naam voor dit illustere volkje. Als polyglotte Vlaming herkennen wij hierin natuurlijk de naam 'Normandië'. Denk je hierover even na dan merk je dat de geschiedenis en de invloed van deze heren véél verder gaat dan op het gedacht blijkt. Nu nog altijd ondergaan wij de invloed hiervan.
Verdiep je je even in de geschiedenis van West-Europa, of bezoek je Ierland, dan word het duidelijk dat er een voortdurende strijd was tussen koningen en ridders die Normandische 'roots' hadden.
Ook veel verder waren de Vikings bekend : Was het Eric De Rode die Amerika ontdekte of was het die Ierse monnik (die ik beschrijf in mijn reisverhaal over Ierland van enkele jaren geleden), of was het toch die Genovees in Spaanse opdracht Christofer Columbo ?
In het midden-oosten had je vroeger het 'Heilig Roomse Rijk' met Byzantium (Istanbul) als hoofdstad, omgeven door vijandige staten en heersers. Zoals het elke zichzelf respecterende vorst behoort, had ook de keizer van dit rijk bodyguards, lijfwachten. En die lijfwachten waren ... inderdaad, Vikings.
In de vroege middeleeuwen zakten Zweedse ontdekkers via de rivieren af naar het huidige grondgebied van Rusland dat vooral bevolkt werd door Slavische stammen. Zij voerden oorlog, dreven handel en uiteindelijk vestigden zij er zich. De Slavische bevolking noemden hem : de mannen met rood haar. In nu is rood in het toendertijd Slavisch toch 'Roes' zekers ! De stap naar 'het land van de 'Roes' naar Rusland is dan vlug gezet.
Een veel herkenbaarder invloed van de Vikings vinden wij ook in onze taal, in de namen van onze weekdagen. De oude Noordse en Keltische beschavingen kenden een week niet als kalender indeling. Zij noemden de dagen naar gebeurtenissen of goden. Je kon dan ook verschillende dagen met dezelfde naam na elkaar hebben : maandag komt van 'mentag', de dag dat de volle maan ongeluk bij de mensen brengt (herken je ons maandagmorgen product ?). De dinsdag was de dag dat er recht werd gesproken door het 'thing' de oudnoorse rechtbank. Een 'rechtszaak' is trouwens, met een oud-nederlandswoord, een 'geding'. Ook het Noorse parlement noemt de 'Thing'. Op de woensdagen ging men vol eerbied op de grond liggen om van de oppergod Wodan allerlei zegeningen af te smeken. De oorlogsgod Thor (haha eindelijk de vechtsporten !) werd dan weeral volop eer aangedaan op de donderdagen (en het kon donderen als Thor met zijn paard Sleipnir door de hemelwolken reed en bliksems rondslingerde !). Onze vrijdagen zijn dan weer genoemd naar de dochter van Wodan, Freya, een lief maar beslist meiske.
Heb je ook al eens veekoopmannen bezig gezien ? Die in elkaars handen staan te kletsen tot ze er blauw van zien ? Ook nog iets dat stamt uit de Viking geschiedenis. Meestal konden die vroeger niet schrijven en daarom was een open hand het waarmerk van eerlijkheid en oprechtheid en vredelievendheid. Probeer maar eens beleefd en vredelievend te zijn met een zwaard in je hand.
Pas onlangs is het veranderd, maar wie erfde vroeger de koningstroon in België ? Juist, de oudste zoon of de eerste mannelijke opvolger in lijn. Dit gebruik gaat ook terug tot de Viking gebruiken. Dit Viking gebruik zorgde voor een overschot aan jonge mannen die niets hadden en er dus op uit moesten om hun kostje te verdienen : geen land, geen centen ! Dan ga je het toch zoeken waar het is !

Dat ze veroveraars waren weet iedereen en iedereen heeft al boeken gelezen of filmen gezien over hun leven, hun daden, enzovoort. We kennen ook hun schepen : de drakkars. Een soort galeien met op de boeg een drakenkop. Verschenen die aan de kust dan kon je best je biezen pakken ! Er waren echter ook schepen zonder drakenkop, de schepen van de handelaars die volgden in het zog van de plunderaars. Die werden 'knarr' genoemd.
Dat de kerk honderden jaren lang tekeer ging tegen de Vikings is ook normaal. In eerste instantie kwamen die naar hier om te plunderen en waar zat de rijkdom ? In de kerken en kloosters.
Toen de Vikings hier gesetteld waren, gingen zij zich meer met andere dingen bezig houden. Er waren ook heel bekwame ambachtslui bij en West-Europa was toe aan een opsmukbeurt. Zij bouwden huizen, kerken en ontwikkelden kunsten. Van ongeveer die tijd stamt ook het gebruik om hun schilden op te smukken met allerlei tekeningen en afbeeldingen. Voordien waren het meestal onheilafwerende symbolen die er op stonden. De mensen die dit deden werden 'schildenmakers' genoemd. Het vak 'schilder' was geboren !

DUBLINIA
Het museum heeft verschillende verdiepingen en elke verdieping vertelt een verhaal uit een bepaalde periode van de geschiedenis : met foto's, gebruiksvoorwerpen, voorstellingen uit het dagelijks leven, enz.. Natuurlijk is er bovenaan ook de gebruikelijke museumwinkel waar je allerlei souveniers kan kopen uit de Vikingtijd en uit het hedendaagse Ierland. De nep-hoorns vliegen er de deur uit.
Wil je alles op je gemakske bekijken dan heb je toch vlug meer dan een uur nodig en altijd staan de mensen van daar je bij om uitleg te geven.
Hoogtepunt van de tentoonstelling was voor mij de gereconstrueerde drakkar uit Roskilde.
Minder positief, maar daar kan de organisatie niet aan doen, was een kwetterende groep Italiaanse pubers, zo'n vijftigtal, die meenden dat ze Vikings waren.
Ik hoor graag Italiaans maar dit was net iets te veel en dus was ik blij dat ik rust vond op de bus van Neil die richting Phoenixpark reed. En daarna tijd voor een Guinness !

zaterdag, juli 25, 2009

FAILTE ! Henry VIII

De zon was nog verborgen achter een wolkensluier 's morgens. Geeft wel een beetje raar effect aan de foto's.
Eens te meer was ik bij de eersten om on-te-hoppen bij Neil. Hij was ditmaal blijkbaar in een leraarsbui (nieuw woord !) want hij vroeg ons of we ook wisten dat Ierland (Ireland) ook nog anders genoemd word ? Natuurlijk wisten ik en de andere vroege vogels dit. Haha ! Beautifull ! Maar weten julie ook waar de naam 'Eire' of 'Erin' vandaan komt ? Hier liet onze kennis het afweten. Trots omdat hij ons weer iets kon bijleren vertelde hij ons dat dit de naam was van een Keltische prinses uit een ver verleden. Een zo aanbiddelijk kind dat bijna alle Keltische stammen haar erkenden. De andersdenkenden noemden het grondgebied van die stammen 'het land van Eire'. Vandaar.

Nu vragen jullie je waarschijnlijk af wat die titel 'Henry VIII' eigenlijk wil zeggen ? Gewoon de naam van de Engelse koning die voor de zoveeltste maal wou trouwen, geen toelating kreeg van Rome en daarom afscheurde. Hij noemde zijn kerk 'the church of England' , stelde zijn voorwaarden aan de geestelijken en trouwde toch voor de zoveelste maal. De Anglikaanse kerk was ontstaan.
Vermits Ierland toen onder Engels gezag stond volgden vele bisdommen deze afscheuring. Later bleven zij broederlijk (is dit niet christelijk ?) naast elkaar bestaan. Nu spreekt men, wanneer men de Anglikanen bedoeld, als 'the church of Ireland'. En nu is Christ Church Kathedraal , die ik vandaag wou bezoeken, toch Anglikaans zeker.
Ik zei het al : je kan Dublin niet bezoeken zonder een duik in de geschiedenis. Dus nu ook weer.

CHRIST CHURCH CATHEDRAL
De snode Vikingen hadden blijkbaar een meer profaan gehalte gekregen. Zij waren het die in1038 op de plaats van de huidige kathedraal een kerk bouwden. Dit in opdracht van hun toenmalige Deense viking koning van Dublin, Sitruic Silkenbeard.
Zijn huidige vorm kreeg de kerk in ongeveer 1172 door toedoen van een Normandische ridder, Richard de Clare, bijgenaamd 'Strongbow'. Aartsbisschop Laurence begon toen ook de Keltische tradities aan te passen aan meer Europese maatstaven. De kanunniken werden Augustijner monniken en de lithurgie werd ook aangepast. In 1530, met Henry VIII, weer hervormingen (reformatie).
In de nederlandstalige folder kan je lezen : Het geloof is hervormd, maar de opvolging ononderbroken, het is een directe opvolging van zowel het Keltische als het middeleeuwse Christendom en een continuïteit van de Enige Heilige en Apostolische Kerk van Christus.
Of je dit nu hoogdravend vind of niet, feit is dat er altijd een boel geestelijken zijn om je welkom te heten, onafhankelijk van welk geloof je hebt of zelfs niet gelovig bent. Je bent een broeder en zal daarom gezegend worden door God die er voor iedereen is. Toch wel een beetje mooi ! Op één van de bogen kan je lezen :
Go mbeannai Dia dhuit.
Vraag me niet hoe je het uitspreekt, het wil gewoon zeggen : God bless you.

In de kathedraal zelf zijn een aantal kunstwerken te bezichtigen : het graf van Strongbow, de kerkbank voor de burgemeester, de houders van het Grote Zwaard (later hierover meer) en de scepter, de staatsbank voor de president van Ierland, verschillende kapellen van ridders, heiligen, enz... Er is ook een gigantische crypte met een ongelooflijk mooi gewelf. Hier staan ook een aantal 'schatten' die je niet mocht fotograferen.Heel bijzonder is een overdekte brug die verbinding geeft met het Kapittelhuis en vandaaruit met een tentoonstelling 'Dublinnia'. Maar dat is voor straks !

Ik ben niet echt een pilaarbijter maar heb toch wel genoten van dit bezoek. De hartelijkheid die de geestelijken uitstraalden waren helemaal niet missionerend.

Later, op de bus, vertelde Neil dat de kerk een hoogst ongewoon relikwie herbergde, wat ik echter niet had gezien : een gemummifieerde kat en muis !

Tussendoortje

Ik ben ondertussen ook begonnen met foto's op mijn album te plaatsen, weliswaar nog onbewerkt. Naarmate mijn reisverslag vordert worden die ook aangevuld.

FAILTE ! - Slainte ! -

Na het historisch/religieuze bad van daarjuist wou ik nu wel eens iets wereldlijker doen. Geïnspireerd door het standbeeld van de brouwer/weldoener aan de zij-ingang van St.Patrick's, hopte ik on voor een bezoek aan het Guinness Warehouse. De volgende stop op de Tour bus.
Na de vraag of wij, bezoekers aan de kathedraal, een beetje heiliger geworden waren gaf Neil nog een kleine uitleg over het voorvoegsel 'Kil' in vele Ierse namen zoals Kildare, Kilkenny,Kilmainham, enz... 'Kil' is de moderne schrijfwijze van het Keltische 'Cill' en betekent 'kerk' (in oorsprong eigenlijk cel). Al deze namen hebben dus vroeger iets te maken gehad met een kerk of kloostercel in de buurt.

GUINNESS WAREHOUSE
In de 18de eeuw brouwde een Londonse brouwer, in opdracht van enkele reders, een biertje om de dokwerkers die de schepen laden en losten, de vrachten op hun schouders droegen, beter te laten werken. Al vlug kreeg het de naam 'Porter' omdat het vooral de havenarbeiders waren die het dronken en het had méér dan succes later bij anderen.
In 1725 werd in Celbridge, County Kildare, Arthur Guinness geboren. Hij leerde bier brouwen van zijn vader. Maar in 1759 kreeg hij een geweldig idee : Hij tekende een 9000 jarige overeenkomst om de St.James's Gate Brewery in Dublin te huren voor de prijs van £ 45 per jaar. De brouwerij was maar 4 hectare groot en er was weinig, en dan nog ouderwets, productie materiaal aanwezig.
Omdat de Porter zo goed werd verkocht, ook in Ierland, begon hij met Porter te brouwen. In 10 jaar tijd bouwde hij de brouwerij zodanig uit dat hij begon te exporteren naar Engeland. Een huzarenstukje ! Dit volbracht hij niet alleen. Hij had vrij revolutionaire ideeën. Alleen al het feit van zijn huurovereenkomst bewijst dit. Hij kende zijn wereld ook. Hij wist dat hij alleen maar succesvol kon zijn met goede medewerkers, van de hoogste tot de laagste. Zijn personeelsbeleid was daarom zijn tijd ver vooruit : hij betaalde zijn mensen tot 20% meer dan toen gebruikelijk was, aan de weduwe van een overleden werknemer gaf hij een overlevingspensioen, hij betaalde vrije dagen (bestonden toen niet), hij zorgde voor gratis gezondheidszorg voor zijn personeel, hij bouwde scholen en zorgde voor onderwijs voor zijn werknemers en hun kinderen.
Op privé vlak ging hij ook serieus tekeer : hij had, samen met zijn vrouw Olivia Whitmore, 21 kinderen waarvan er slechts 10 volwassen werden.
Toen hij overleed nam zijn zoon Arthur Guinness II het bedrijf over en bouwde het verder uit tot de grootste brouwerij in Ierland.
In 1862 vond de beheerder van de derde generatie Guinness dat het tijd werd om te stoppen met het brouwen van die verschillende soorten Porter. Hij registreerde een trade mark voor de biernaam 'Guinness'. Weer een schot in de roos want de brouwerij groeidde nog steeds.
Bij het einde van de 19de eeuw werden er 1,2 miljoen vaten Guinness Stout gebrouwen, het fabrieksterrein was gegroeid tot 60 hectare. Guinness was toen de grootste brouwerij ter wereld en ook overal te verkrijgen.
Nog altijd zijn er leden van de Guinness familie betrokken bij het beheer van de brouwerij. Vandaag worden er, over heel de wereld, 10 miljoen 'pints' Guinness dagelijks gedronken.

GUINNESS BOOK OF RECORDS
Ongelooflijk maar waar, dit is ook een verwezenlijking van één van de Guinness beheerders. Om de mensen langer in een pub te houden moeten ze kunnen praten over interessante dingen. Daarom liet hij een boek drukken met daarin allemaal opmerkelijke prestaties. Terwijl zij, uiteraard, genoten van een goede Guinness werd hun algemene kennis een beetje bijgespijkerd.
Destijds moesten de pubhouders hun pint ook volgens de regels van de kunst tappen : ze moesten in de schuimkraag een klavertje laten verschijnen. Heb je geluk dan kan je dat vandaag nog tegenkomen.
Omdat Guinness zowat het bekendste exportproduct was van Ierland kozen de bazen ervoor om het Ierse nationaal symbool, de harp, als logo te gebruiken.

Later, toen wij terug in de Tourbus zaten, maakte Neil er ons opmerkzaam op dat dit niet helemaal correct is. Guinness heeft inderdaad de Ierse harp als logo, maar dan wel het spiegelbeeld. De overheid vond dat de Ierse harp niet zomaar commercieel gebruikt mocht worden.

GUINNESS WAREHOUSE
Is tegenwoordig het meest bezochte 'monument' in Ierland. Je zal dit wel merken als je het bezoekt.
Dit bezoek is opgevat als een bezoek aan een grote pint. Nadat je een ticket hebt gekocht ga je naar de eerste verdieping waar je bezoek start met een korte uitleg van een hostess. Natuurlijk is hier ook de winkel waar je allerlei souvenirs kan kopen (bijvoorbeeld een zwarte polo Yves !).
Je doorloopt vervolgens heel het brouwproces op verschillende verdiepingen. Volgens hen word er nog steeds gebrouwen met de oorspronkelijke materialen : water, gerst, hop en gist.
Ergens onderwege kan je proeven van het bier na de hoofdgisting, voor het gelagerd word en de uiteindelijke smaak is bekomen.
Je komt ondertussen hoger en hoger in de 'pint'. Ben je op de derde verdieping dan is volgens mij het meest belangrijke wel geweten.
De vierde verdieping is gevuld met de 'Guinness 250 Ebhibition' omdat de brouwerij dit jaar 250 jaar bestaat.
Voor de meeste toeristen is het hoogtepunt binnen bereik : een bezoek aan de Gravity Brewery Bar waar je een deugddoende pint Guinness krijgt ! Van hieruit heb je ook een formidabel uitzicht over Dublin. De bar staat zowat centraal op de foto, onder de benaming de top van het gebouw links naast de lichttoren.
Een Guinness ging er bij mij altijd goed in : lekker, niet bitter en met een alcoholpercentage van maar 4,3 procent. Toch mee oppassen ! Bijvoorbeeld moest je Nigeria bezoeken. Daar word een Guinness gebrouwen van 8% !

Je moet als toerist de brouwerij bezocht hebben en natuurlijk enkele 'obligate' souveniertjes kopen.

Na het bezoek, en on-gehopt te zijn, vertelde Neil dat de Dubliners graag willen vertellen dat het water waarmee de Guinness gemaakt word afkomstig is van de Liffey. Onmogelijk zei hij, want dit water is zo dood als een pier en bovendien verschikkelijk vervuild. Je zou gewoon sterven als dit zo was.
Hij was blijkbaar in een lyrische bui. Bij hem maakt bier de tong los, zei hij, of dit bij ons ook zo was ? Dit ontlokte hem een uitspraak van een bekende Ierse dichter/schrijver/filosoof, William Butler Yeats : Er zijn geen vreemden hier, alleen vrienden die je nog niet hebben voldaan.

SLAINTE !
(uitgesproken als ergens tussen 'sloontje' en 'slaantje'
Gezondheid !

vrijdag, juli 24, 2009

FAILTE ! De 'Shamrock'

Een voorbij denderende trein wekte mij om ongeveer 6u30. Ondanks mijn vrees had ik er de hele nacht geen last van gehad. Vermits ik gisteravond de werking van de douche al had getest werd het er geen koude. Daarna tijd zat om naar de 'breakfast suite' te gaan.
Haha !! Een echt Iers ontbijt : spiegeleitjes, spek, bonen in tomatensaus, worstjes, black- en white pudding, toast en koffie. Verschillende granen, yoghurt, confituur ontbraken ook niet. Maar geen ander beleg, geen kaas of zoiets. Volgens de kirrende dame van een ouder echtpaar aan de tafel naast mij was vooral de blackpudding 'lovely'. Ik vond het gewoon iets te zoute stukjes beuling, niks om over naar huis te schrijven (tiens, ik doe dat toch nu). Enfin, het ging er wel in. Een goede bodem om Dublin plat te lopen ! Tenminste tot aan de bushalte aan het kruispunt van 0'Connellstreet waar de 120m hoge 'Spire' staat.
Good morning sir, how's the craic ?
De welkomwoorden van Neil ! En ... haha, dat kende ik, dus : Very fine, the craic is good ! Was dan ook mijn antwoord. Van ons Freya en van een vorige reis naar Ierland kende ik het woordje 'craic' (zowat uitgesproken als krak). Het betekent lol, stemming, gevoel, maar kan ook over gebeurtenissen, gevoelens, schandalen gaan.
Blijkbaar was Neil in een goede stemming. Hij begon direct uitleg te geven over The Spire : dat de meeste Dubliners dit monument nu wel goed vonden, maar dat het teveel gekost had, dat er vele bijnamen voor waren, zoals 'the stiletto in the ghetto', de 'rod to God', de 'erection at the Intersection' en de 'stiffy by the Liffey'.
Enfin het was die Liffey die wij overstaken via de O'Connellbrug. Via Westmorelandstreet reden we naar Trinity College met zijn vermaarde Old Library en het 'Book of Celts'. Tijdens een vorig bezoek bezocht ik dit uitvoerig en liet het dus nu, letterlijk, links liggen.
Het stukje Westmorelandstreet van de Liffey tot aan Trinity is ongeveer een tweehonderdvijftig meter lang maar heeft een bewogen geschiedenis. Het maakte vroeger bij de Vikings deel uit van hun nederzetting en er was een grote slavenmarkt gevestigd. Vikings kochten en verkochten er Kelten om dienst te doen als galeislaaf, bouwvakker, enz...
We reden verder om tenslotte, na diverse andere stops, halt te houden aan Saint Patrick's Cathedral.
Pff ! Een kerk, hoor ik jullie al zeggen. Inderdaad, maar wat voor één, en van en voor wie ?
Saint Patrick is niet zomaar de eerste de beste heilige. Hij is de patroonheilige van Ierland en op zijn naamdag, 17 maart, is het Ierse Nationale feestdag. Niet alleen in Ierland, maar over de hele wereld word dit gevierd. Iedere Ier zal je kunnen vertellen wat dit feest inhoud.
Terug eventjes de geschiedenis induiken :
Voor zijzelf het onderwerp werden van invallen en onderdrukking deden de Ierse Kelten geweldig aan dit spelletje mee. Als onbeschaamde rovers plunderden zij hun Britse buren. In Wales, nochtans ook Keltisch, roofden zij slaven waaronder een 16 jarige jongen, Maewyn Succat. Hij wist echter zijn gevangenschap te ontvluchtten naar het vasteland, naar Gallië en Italië. Hij verbleef in het klooster van Lerins bij Nice waar hij priester gewijd werd. Hij maakte carriere en werd zelfs bisschop van Auxerre. In een visioen werd hem duidelijk dat hij terug naar Ierland moest om daar de heidenen te kerstenen. Omwille van zijn kennis van de Ierse taal en mentaliteit werd hij daar ook een soort bisschop. Ondertussen had hij de naam van Patricus aangenomen. Hij richtte tal van scholen en kerken op en schreef een bekende aanklacht tegen de prins van Wales die de christenen wreed behandelde.
Er bestaan vele legendes over hem. Die van het verdrijven van slangen met zijn donderende stem waardoor Ierland slangenvrij werd. Maar in het bijzonder die van het klaverblad, de shamrock. Patricus zou aan de niet gelovigen het mysterie van de heilige drievuldigheid hebben uitgelegd met behulp van witte klaver : drie blaadjes op één stengel. Vandaar dat het klaverblad de nationale bloem van Ierland is en de officiële kleur groen is.
In vele streken van Ierland offert men nog altijd een zwarte haan opdat het op zijn feestdag mooi weer zou zijn. Natuurlijk gaat dit feest gepaard met de nodige spijzen en vooral véééééél drank.

Terug naar de kathedraal. Een legende zegt dat bisschop Patrick de heidenen doopte in een bron die ooit in het park naast de kathedraal lag. Sinds de vijfde eeuw staat er wel een kerk. De Noormannen bouwden in 1191 een stenen kerk en sinds ongeveer 1749 heeft de kathedraal haar huidige vorm.
Saint Patrick's Cathedral heeft altijd een grote bijdrage geleverd aan het Ierse leven. Het was hier dat in 1742 voor de eerste maal de Messias van Händel werd opgevoerd door het plaatselijke kerkkoor in samenwerking met het protestantse van de Christ Church Cathedral.
Er waren ook verschillende bekende dekens, zowel plaatselijk bekend als internationaal. Wat dacht je bijvoorbeeld van Jonathan Swift ? ... Gullivers reizen ? Valt hij ?Er liggen graven van Cork en Kildare begraven naast vooraanstaande Hugenoten. De kerk is ook de thuisbasis van de Knights of Saint Patrick, een door King George III in 1783 gestichtte ridderorde. Enfin, de kathedraal belichaamt de geschiedenis en het erfgoed van het Ierse volk vanaf de vroegste tijden tot aan de dag van vandaag.
Er ontbreekt nog één naam om het compleet te maken : diegene die in de 19de eeuw het grootste deel van de restauraties sponsorde, Sir Benjamin Guinness.