VLIEGENSTOVERSTORNOOI

Toch nog eens bloggen over één van mijn passies : pétanque.

Sinds haar ontstaan doet PC De Lindepet ieder jaar een tornooi voor gelegenheidsspelers. Zelfs al van voor het ontstaan. Vroeger werd dat gespeeld op de parking voor het ex-gemeentehuis in Massenhoven of op de parking aan het Stefaancentrum. Dit, zoals gezegd, voor gelegenheids- ploegen zoals bijv. De Kanaalspurters, de ping pong, de voetbal, enz... Ieder jaar het eerste weekend van oktober ter gelegenheid van de jaarlijkse kermis.

Sins wij een lokaal hebben in Zandhoven en uitkomen in de wintercompetitie van de Petanque Federatie Vlaanderen is dit enigzins veranderd. Het tornooi is nu in Zandhoven en halverwege juni vermits de wintercompetitie begint in oktober. De naam 'Vliegenstoverstornooi' is nog altijd een verwijzing naar Massenhoven, naar de kermis én naar de bijnaam van de Massenhovenaars.

Massenhoven heeft dezelfde schrale zandgrond zoals een groot deel van de Kempen. Denk maar aan de bijnaam van bijv. Halle = Mager Halle ! Ook de naam Zandhoven verwijst daar naar. Van rijke boeren en een rijke bevolking was toendertijd geen sprake. Toch wilden ook die hard wroetende Massenhovenaars op een gepaste manier hun jaarlijkse kermis vieren. Daar hoort ook lekker eten bij. Anders dan in rijkere, vettere leemgrond streken, zie de Breughelfestijnen uit Brabant, was bij ons hét kermiseten bij uitstek krieken met ballekes en rozijnenbrood. Over dat rozijnenbrood gaat het. Rozijnen was voor de (weet-ik-voor-de-hoeveel-eeuwse) Massenhovenaars al een luxe-artikel. De legende wil daarom dat de slimme Kempische boerkes uit ons dorp de overblijvende vliegen ving en die in hun brood bakten. Ten andere in de volksmond spreekt men nog altijd over 'vliegenbrood' als men rozijnenbrood bedoelt.

Vandaar dus de bijnaam van de Massenhovenaars : de vliegenstovers ! Ik denk dat wij met de naam van ons tornooi én een legende in stand houden én de band met Massenhoven blijven bestendigen.

Onze jaarlijkse quiz in september noemt ook in diezelfde traditie : de Vliegenstoversquiz. Gelegenheidsploegen zijn hierop trouwens hartelijk uitgenodigd !

Nu verder over het tornooi : er waren 26 ploegen aanwezig wat best een succes kan genoemd worden. Het weer was niet echt van de partij. Wij moesten toch één ronde binnen spelen, met wachtploegen. Uiteindelijk verliep alles goed. Er was een hele sportieve sfeer en iedereen was tevreden met zijn prijs. Ook een traditie : iedereen had prijs, een bakje aardbeien. Voor de drie eerste ploegen hadden wij fruitkorven voorzien.

Ergens tussen 18u en 18u30 was alles afgelopen en ons lokaal stillekes leeggelopen. De winnaars, Guy M en zijn muzikale collega's zien we zeker volgend jaar terug. Ook de andere ploegen trouwens. Wij hopen dan geen luxe probleem te krijgen door ook buiten wachtploegen te hebben. Dat zien we dan wel en er zal wel een oplossing gevonden worden.

Op de link rechts in de blog, fotohoekje, kan je al een aantal foto's van het tornooi bekijken.

En dan nu naar het volgende druk weekend : Belgische doubletten in Herstal én ledenfeest !

EVEN STILSTAAN !

Soms is het toch wel de moeite om even stil te staan bij de realiteit van het leven. Ik zal wel, net zoals iedereen trouwens, opgeslokt worden door verantwoordelijkheden en drukke bezigheden. Dan vergeet je vlug dat er nog een andere realiteit is : de realiteit van lijden. Ik wel helemaal niet zwaarmoedig overkomen, maar toch hier even bij stilstaan.

Het is niet altijd een ver-van-mijn-bed gebeuren zoals bijv. gisteravond in Panorama op Canvas. Er was een docu over het Shifa hospitaal in de Gaza strook. Als je ziet welke heroïsche strijd de dokters en verzorgers daar strijden tegen een overmacht van gewonden dan word je heel klein ! Zonder voldoende apparatuur, zonder voldoende geneesmiddelen, zonder voldoende verbanden en gaas slagen zij er toch in een aanvaardbaar percentage overlevenden te hebben. Meestal zijn het slachtoffers van Israelische vergeldingen. Bij elke aanslag spreken de Palestijnen van een aantal slachtoffers en een aantal martelaars. Ik weet het, het is een spiraal van geweld en de schuld zal wel bij alle partijen liggen, maar het word toch hoog tijd dat daar een einde aan komt.

Er is uiteraard ook het nabije lijden. Vrijdagavond overleed Juul Diels. Misschien voor de meesten een onbekende. Hij was een vrij bekende figuur in Massenhoven. Het is veel gezegd dat hij mee aan de wieg van onze petanqueclub stond. Hij was geen petanquer van het eerste uur, maar wel één van de vroege uurtjes. Verschillende jaren heb ik hem mee weten spelen, dit naast zijn andere passie : vissen. Uiteindelijk koos hij voor het laatste en zagen wij hem minder en minder. Steeds was hij goedlachs, altijd in voor een grap of een mop. De laatste maanden was hij echter zwaar ziek. Wekenlang heeft hij gevochten om bij zijn vrouw, zijn kinderen en kleinkinderen te blijven. Uitgeput moest hij zich tenslotte vrijdagavond gewonnen geven. Het ga je goed in het andere leven Juul !

OPEN DEUR DAG !

1 juli eerstkomende is het bij ons op de instelling Open Deur Dag. Er staat een hele reeks activiteiten op het programma. Om te beginnen is het vanaf 10u rommelmarkt. In de namiddag zijn er verschillende ateliers geopend. Om 17u is er een toneelvoorstelling door onze bewoners. Tijdens heel de dag is onze cafetaria open en zijn er hamburgers en braadworsten te verkrijgen. Na het toneel is er dan nog gelegenheid voor de familie van onze bewoners om met de begeleiding bij te praten. 't Zal druk zijn !

Natuurlijk is iedereen welkom en als je dan een pintje of koffie (of wat dan ook) verbruikt dan zijn wij weeral gesteund en kunnen wij iets meer doen voor onze gasten.

Heel dat gebeuren vraagt natuurlijk een boel voorbereiding. Mij wisten ze wonen om een aantal affichen te maken met daarop een eye-catcher van de ateliers en in het kort wat er gebeurt en wat de doelstelling is. Gelukkig kan ik hier mijn verworvenheden van de cursus Photoshop eens exploreren ! Oh ja, ik heb ondertussen mijn laatste getuigschrift gekregen : ik kreeg 76%, wat ik eigenlijk een beetje een teleurstellend resultaat vond. Ik wil helemaal geen 'streber' zijn maar als ik de voorbereiding van mijn examen en de gebruikte technieken ernaast leg had ik toch wel enkele procenten meer verwacht.

Nu heeft heel die cursus bij mij de smaak naar meer losgemaakt. Zo plannen wij in het najaar een cursus webdesign, weer in het CVO in Lier : leren hoe je een professioneel ogende website maakt. Weer eens een uitdaging !

Maar eerst wil ik toch nog eens zelf in vakantie gaan : naar Ierland. En zoals naar aloude gewoonte zal je dit kunnen volgen op mijn blog.

KALIEF PEKPEK & THE SULTAN(E)S - THE END !

donderdag 24.07, dag 7 (en 8, maar dan was het al vrijdag),

Het is onze laatste volledige dag in Magic Life Waterworld. Een mooie vakantie liep weer ten einde. Maar wanneer paarden de stal ruiken zijn zij niet meer te houden. Mijn knop was blijkbaar ook al omgeschakeld. Mijn mannen en ik hadden besloten om vandaag van zoveel mogelijk locaties op het domein afscheid te nemen. Wij deden dit in het gezelschap van Jeanke, die zowat onze eregast werd. Pontificaal reden wij met hen alles af en hielden een pi(t)sstop in de Coca cola bar. Eigenlijk was het best aangenaam.

Na de middag en de daarmee gepaard gaande platte rust maakten wij onze valiezen op, kwestie van morgenvroeg niet te veel tijd te verliezen.

's Avonds gingen wij met zijn allen nog iets drinken, ALLEMAAL, en namen zo gepast afscheid van dit zalig stukje Turkije.

Vrijdagochtend werden onze valiezen naar de receptie gebracht, ingeladen in de bus, samen met ons en wij naar het vliegveld van Antalya.

Na de incheck werden wij naar een gate geloodsd waar het wat warrig verliep. De passagiers voor Hannover (Annofér !) moesten samen met ons naar de gangway. Dat werd echter heel goed gemaakt door onze plaatsen in het vliegtuig, aan de nooddeur. Dus massa's plaats voor de benen.

Na een behouden landing in Zaventem keerden wij, zoals zij zeggen, moe maar gelukkig naar huis.

KALIEF PEKPEK & THE SULTAN(E)S - deel 2

Woensdag 23 mei, dag 6

Deze voormiddag gingen wij het er eens van nemen zie ! Gewoon niks doen (is eens wat anders hé) en op een zetel aan het zwembad liggen. Een drankje binnen handbereik en relaksen. Natuurlijk maakten wij eerst een wandelingetje langs de strandboulevard, kwestie van toch wat (kilo)meters in de benen te hebben. Een plakkaatje trok daar mijn aandacht. In vier talen, Duits, Engels, Russisch en Turks werden de toeristen er attent op gemaakt om in juli en augustus voorzichtig te zijn op het strand. Er werd zelfs gevraagd om 's nachts liefst niet op het strand te komen. Waarom ? Dan komen de schildpadjes uit en trekken naar de oceaan. En 's nachts zie je die natuurlijk niet en je zou ze vertrappelen. Schattig hé ?

Wijlle dus op onze luie krent aan het zwembad. Natuurlijk had ik eerst mijn mannen ingepapt, zeker Old Rob. Met zijn medicatie mag hij niet in de zon komen, allez niet zonnen. En de grote ... enfin het kwam er op neer dat alleen Jeff en ik daar onze bast ontbloten. Zouden daar foto's van bestaan ?

Na de middag hadden wij afgesproken met enkele andere groepjes aan de receptie. We gingen met een bus naar een dolfijnenshow. Een heuse uitstap !

De gids op de bus, met de originele naam Ali, sprak geen Vlaams. 't Is te zeggen : na een stukje Duitse uitleg zei hij 'zoals ze zeggen'. Om binnen te mogen in het dolfinarium kregen wij een armband, precies een blanco horloge. Die horloge was het electronisch inkomtiket. Je moest dat op een scanner drukken die dan groen uitsloeg en je mocht binnen.

Eigenlijk was het een gewone dolfijnenshow die je overal ter wereld kan bekijken, maar voor ons was het een welgekomen afwisseling : eens iets anders dan het hotelcomplex.

's Avonds was het Turkse avond. Hadden wij toch juist die avond onze afspraak in restaurant Milanese zekers ! Dat Turks hebben wij gemist. Het etentje in Milanese maakte echter veel goed. Ik heb zelden zo lekker Italiaans gegeten. Spijtig dat de garçons geen Italiaans praten.

Uiteraard was het ook de avond Turkse show in het theater. Wij hebben die grotendeels gemist omdat het eten zolang duurde. Toch enkele foto's van de buikdanseres !

De vergadering nadat onze mannen sliepen duurde niet echt heel lang. Blijkbaar beseften wij dat het morgen al onze laatste volledige dag vakantie zou zijn.