DRIJFVEREN

In mijn toch wel grote kring van vrienden, kameraden, enz, is er een persoon waarvoor ik een vrij hoge bewondering heb. Het is een imposante verschijning : vrij struis (zéker niet dik !), golvende witte manen en een (grijze) baard om U tegen te zeggen. Ik ken hem nog maar enkele jaren, maar van bij het begin voelde ik dat 'het' klikte. Een aantal lezers zullen al begrepen hebben dat ik het over Johann heb. Een achternaam is niet nodig, want iedereen kent Johann met de twee nn achteraan zijn voornaam.

Wat is er nu eigenlijk speciaal aan hem ? Om te beginnen is het een doodgewone mens, zonder franjes (tenzij zijn baard dan). Hij is geboren in Duitsland waar toen zijn Franstalige ouders in krijgsgevangenschap waren. Daarom is hij, van huis uit, Franstalig. Hij begrijpt en spreekt echter voldoende Nederlands. Het is een kerel die puur 'joie de vivre' uitstraalt ! Ondanks zijn niet zo labiele gezondheid. Ik kan de keren niet meer tellen dat hij geopereerd is maar het is al tientallen keren. Het is een onverbeterlijke humorist, met simpele humor relativeert hij de grote 'wereldse' problemen in zijn leefwereld. Het is een werker, geen mooie woorden maar ongelooflijk daadkrachtig. Hij houdt er een simpele levensstijl op na, maar is o zo rijk aan vriendschap en kameraadschap.

Enfin, het is zo iemand waarvan je zegt : verdomme, ik wou dat ik meer was zoals hij is. Gewoon. Altijd klaar om te helpen. Altijd de nodige vrolijkheid ondanks zijn eigen zorgen.

Ik weet dat Johann niet Johann zou zijn zonder zijn 'kieken' (inside joke). Ook een ongelooflijk mens ! Magda heeft een eenzame hoogte bereikt van luisterbereidheid en heeft een formidabel inlevingsvermogen. Die twee vullen elkaar perfekt aan.

Vroeger leerde ik in de KAJ dat, wanneer je iets doet voor (toen) jonge arbeiders, je steeds iemand voor je ogen moet houden en jezelf afvragen of dat wat je wil ondernemen, ook voor hen goed is. Ik besef nu dat ik Johann en Magda voor ogen hou wanneer ik mezelf afvraag : waarvoor doe je wat je doet ?

Merci Magda en Johann

KARIBU KABONDO !

Een paar dagen geleden vertelde ik over het initiatief van Annemie (en natuurlijk haar man Marc) om een petanque avond te organiseren voor een schooltje in Kabondo. Ondertussen weet ik er veel meer van. De ruwbouw van het schooltje (ik geloof 3 klasjes) staat er al. De eerste studenten worden welkom geheten. Maar dit is nu waar het schoentje wringt. Een student kost ongeveer €25 per maand ... en dat hebben die mensen niet. Daar is het waar voor gewerkt moet worden.

Ons initiatief krijgt stilaan vorm : We gaan uiteraard petanquen, er komen daarvoor trouwens speciaal mensen voor. Verder serveren wij een typisch Keniaans gerecht - Ugali - een soort van maisbrij met daarbij stukjes kip. Wij doen hiervoor een aanpassing aan onze westerse gewoonten en gaan een bordje met vork (of lepel ?) gebruiken en niet onze 'reine' rechterhand.

Voor de bereiding van deze ugali kan ik beroep doen op Sylvie (hallo Sylvie ! Al hartelijk bedankt) en haar vriendin. Natuurlijk zullen er ook broodjes zijn.

Allerlei milde vrienden hebben ook al een aantal mooie (en lekkere) dingen gegeven om een tombola te doen (allemaal heel erg bedankt).

Van Annemie heb ik twee cd's met foto's uit Kabondo waar ik een montage van aan het maken ben.

Wij krijgen ook al verschillende bevestigingen van mensen die aanwezig zullen zijn. Enfin, hoe zegt men dat ? Het begint te lopen (als een trein) !

Uit ervaring weet ik ook dat het systeem van maandelijkse stortingen héél lucratief is. Ik doe dan ook een poging hiermee te beginnen.

Bij heel de voorbereiding stoten wij op een site over Kenia waarin wij ontdekten dat 'Karibu !' Swahili is voor 'welkom !' Een term die ik, al was het maar voor deze blog' gretig overnam.

OORLOG !!

Jullie, lezers, weten dat ik wel graag voetbal zie. Vroeger met Sporza en nu met mijn Belgacom abo is dit meermaals te bekijken op TV. Dat maakt dat ik ook van de zogenaamde 'topmatchen' kon genieten. Direct verbeter ik dit : genieten is vrij veel gezegd.

Een Nederlandse toptrainer, Rinus Michels, bijgenaamd de generaal, verklaarde ooit eens dat voetbal 'oorlog' is. Ondanks de vele inspanningen van bonden en clubs om van voetbal een feest te maken, lijken de koud geworden woorden van de generaal meer dan ooit waarheid te worden. Kijk maar eens terug naar de matchen tussen Standard en Waregem, Club Brugge en Anderlecht, Antwerp en Tubeke. En dan ga ik maar twee weken terug.

Het lijkt wel of de 'Zidane-stoot' het openingssein was om geweld, zowel fysiek als verbaal, de vrije hand te geven op en rond de voetbalvelden. Racisme lijkt maar een peanut te zijn.

Vroeger sprak men over de hooligans die het voetbal naar beneden haalden. Nu zijn het de spelers zelf die geregeld door het lint gaan. Raar maar waar, het zijn meestal zelf nog jongeren. Zij vergeten blijkbaar dat 's anderendaags honderden andere kleine voetballertjes, al dan niet hierin gesteund door hun (onverantwoorde) ouders, hun gedrag imiteren. Hierdoor kom je in een vicieuze cirkel want leer dit maar eens terug af !

Ik hoop dat trainers en begeleiders hieraan keihard gaan werken en onze westerse normen zoals beleefdheid en respect (sportiviteit) terug als voornaamste attitude maken om de sportieve krachtmetingen op een beschaafd peil te brengen.

KABONDO, KENIA

Een tijdje geleden kwam er iemand uit Schoten met haar familie bij ons petanquen. Het was al de tweede keer dat die mevr. kwam. Verleden jaar vonden wij al dat het sympathieke mensen waren. Dit jaar werd dit meer dan bevestigd.

Gedurende de avond werd er op een zeker moment gepraat over 'een project in Kenia' door Annemie. Annemie is diegene die het familiefeestje bij ons organiseerde. Nieuwsgierig als wij zijn wilden wij daar meer over weten.

Bleek dat Annemie mee in een NGO zit die een schooltje in Kenia op poten wil zetten. Zij had het idee om voor haar vrienden en kennissen een petanque avond te organiseren om geld in het laatje te krijgen. Zoiets laten wij ons geen twee keer zeggen ! Wij sprongen mee op de kar en doen nu die petanque avond samen : vrijdag 16 maart ! Dan mag iedereen bij ons komen petanquen. Voor een inleg van €2.50 beleef je een leuke avond. Er zijn weliswaar géén prijzen want de volledige inleg (en nog wat meer) gaat naar Nyakachieng Kabondo. Uiteraard zal er die avond ook meer informatie gegeven worden over het project.

Wij vinden dat wij, als goed draaiende petanqueclub, ook een sociale opdracht hebben, zeker als je sportiviteit en fair play wil hoog houden in je vaandel.

Dus iedereen die iets geeft om mede wereldburgers : KOM OP 16 MAART NAAR DE LINDEPET !

VAN DE POT EN DE KETEL...

Onlangs zei ik tegen een collega, Krista, dat het tijd werd dat zij nog eens blogde. Wat zij prompt deed. Wanneer ik een 'comment' wou posten viel het mij op dat ik zelf ook het bloggen verwaarloosde. Vandaar een 'potverwijtketel' gevoel.

De weken na mijn knie-operatie waren hectisch : Er moest terug een quiz gemaakt worden, dwz veel opzoekingen, veel werk om een deftige power point presentatie te maken en last but not least, er kwam een filmronde in, met filmfragmenten. Daarvoor worstelde ik mij doorheen het Pinacle programma om fragmenten te monteren. Met heel wat hindernissen want de meeste filmen laten zich zomaar niet fragmenteren en zijn bovendien gecodeerd. Gelukkig kon ik terugvallen op de hulp van mijn schoonbroer en uiteindelijk is alles in kannen en kruiken !

Al zeg ik het zelf, het resultaat mag best gezien worden. De nieuwsgierige collega's moeten wachten op de Notelaarsquiz om het te zien, dan mogen ze het ineens oplossen. De nieuwsgierige vrienden moeten nog iets langer wachten : tot de 11de Vliegenstoversquiz ! Voor de uiterst nieuwsgierigen : de foto is een kleine tip van de filmronde !

Er waren uiteraard nog een hele boel andere activiteiten en zaken die moesten gedaan worden. Momenteel ben ik bezig een nieuwe affiche te ontwerpen voor onze Halloweenwandeling. Tussendoor was er nog de voorbereiding voor de jaarvergadering van onze club en het voorbereiden van een benefiet avond voor Kabondo, een stadje in Kenia, waar we samen met een andere organisatie geld trachten te verzamelen om een schooltje te bouwen én te bevolken.

Blijft nog de wintercompetitie die wekelijks gespeeld word, het begeleiden van de Zandhovense senioren die petanquen, de beslommeringen voor de provinciale- en jeugd petanque werking en ja 'af en toe' moet ik ook nog eens werken. Ik amuseer mij best !

Zo goed dat ik al aan vakantie denk. Ik denk er aan om dit jaar naar Ierland te gaan, geen citytrip maar een rondreis. Hoe, moet ik nog eens overpeinzen !