Als ik mijn foto's bekijk dan merk ik dat wij eerst de granietsteengroeven bezochten en nadien pas de Aswan stuwdam. Dus lezer, plaats deze tekst eerst in je geheugen (kopiëren en plakken).
De oude granietgroeven van waar het Egyptische graniet afkomstig was liggen aan de rand van de stad Aswan. Er ligt nog een onafgewerkte obelisk. Deze obelisk zou eens afgewerkt 42 hoog zijn en 1.150 ton wegen. Omdat hij echter op verschillende plaatsen openbarste werd hij nooit uit de rotsen losgemaakt. Egyptenaren noemen hem 'de onvoltooide obelisk van Hatsjepsoet'.
Tarek vertelde ons hoe de oude Egyptenaren een obelisk maakten. Eerst zochten zij een geschikt stuk granietrots. De bovenkant daarvan werd, met de hand, afgevlakt. Daarna werd de vorm in het afgevlakte stuk rots gekapt. Daarna werden er inkepingen gemaakt. Hierin werden houten keggen 
gestoken die bevochtigd werden. Doordat het hout uitzette spleet het graniet. Zo ging men verder tot men een ruwe vorm had. Er werd weer een stuk rots afgekapt langs een van de zijden van de toekomende obelisk. Men herhaalde het proces langs onder.
gestoken die bevochtigd werden. Doordat het hout uitzette spleet het graniet. Zo ging men verder tot men een ruwe vorm had. Er werd weer een stuk rots afgekapt langs een van de zijden van de toekomende obelisk. Men herhaalde het proces langs onder. Aan de onderzijde van de obelisk (waar hij op de grond zou mee staan) werd ook alles weggekapt. Met vereende krachten werd hij dan vooruit getrokken. De zwaartekracht zorgde er voor dat hij stilaan rechter kwam. Alle buitenzijden werden dan gladgepolijst en er werden inscripties in gemaakt. Uiteindelijk bouwde men een papyrusboot onder de obelisk. Men maakte een kanaal én verbinding met de Nijl. Over de Nijl werd hij dan getransporteerd naar waar men hem wou hebben. De bovenkant van de obelisk werd bedekt met goud zodat hij het zonlicht weerkaatste.
Zoals je op de vorige foto kan zien is het een vrij imposante rotsmassa. Er is wel hier en daar een trap, maar meestal klim je omhoog via gladde stenen. Glad door de miljoenen voeten die er overheen schoven. Het grootste gedeelte van onze bewoners waagde de klim naar boven. Diegenen die moeilijker te been waren bleven beneden. Ik waagde met mijn groepje de klim naar boven, maar bij de eerste gladde stenen gaven zij mij te kennen dat ze liever terug naar beneden gingen. Spijtig.
Dus hierna gingen wij naar de Aswan stuwdam. Wil je alles chronologisch lezen, herlees dan de vorige post.
Van de Aswan stuwdam gingen wij naar het Heilig Eiland Philae. Gingen... we reden er met onze lekker ge-aircode bus naar toe. Aan de rand van het Nassermeer, in een klein dorpje, scheepten we in in een motorbootje. Nu hadden onze mannen méér het gevoel van te varen dan op het grote cruiseschip.
De tempels op het eiland Philae zijn gewijd aan de godin Isis, de bruid van Osiris. Tarek vertelde ons het verhaal van Osiris en Isis met hulp van onze gasten die beiden mochten 'spelen'. Ook de slechterik 'ik weet begot zijn naam niet meer, maar ik vermoed dat het Seth was' kwam in het stuk voor. Die slechterik hakte het lichaam van Osiris en stukken en verspreidde die. Met de hulp van Anoebis zocht Isis alle stukken bijeen en met de kracht van haar liefde kwam Osiris weer tot leven. En zij leefden nog lang en gelukkig en kregen vele kindertjes.
De cultus rond de godin Isis is zeer oud. Volgens de traditie moesten alle Egyptenaren minstens één keer per jaar een pelgrimstocht naar het Heilig Eiland ondernemen.
De tempel zelf is opgebouwd zoals de meeste die wij al bezochten. Een groot voorplein, een imposante muur met ingangspoort, een voorhof, een tweede muur met poort, een zuilengalerij met daarin het heilige der heiligen. Opmerkelijk is dat het eiland dat wij bezochten niet de echte plaats is waar de tempel oorspronkelijk stond. Zij stond iets verder op een plaats die nu overspoeld is door het Nassermeer. Dit gebeurde tussen 1972 en 1980. Op zich al een merkwaardig stukje bouwkunst.
Voor ons was Philae in méér dan één opzicht uniek : we aten er namelijk ons eerste ijsje. Een magnum. Raar maar waar, ondanks het warme weer lijkt ijs een zeldzaamheid (of vanwege te gevaarlijk).
In een bijgebouwtje van de tempel zagen wij een gedroogde krokodil.
In de late voormiddag waren wij bijna de laatste toeristen die terug inscheepten in het motorbootje voor de terugrit naar ons cruiseschip.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten