Na de mini striptease bij de controle, eventjes op blote voeten verder, de lange wandeling naar de gates, helemaal teneinde.
Het werd zowat tijd om te 'boarden' en er was nog verdacht weinig volk. Dus toch maar eens gaan kijken of er iets veranderd was. Inderdaad : vlucht EI638 naar Dublin had een andere gate toegewezen gekregen.
Geen probleem ! Toch ruim op tijd op mijn plaats vast geklikt. De hostessen hadden juist hun turnoefeningen achter de rug en 5 snoepjes later waren we op vluchthoogte. Duur van de vlucht 1uur en 20 minuten. Daarom geen gratis etentje. Je kon wel iets kopen. Mijn koffie was maar juist op wanneer de piloot vertelde dat de daling werd ingezet. Weer 5 snoepjes later zijn we veilig geland op Dublin Airport. Een tiental minuten later stond ik buiten in een zonovergoten Dublin. Goed begin !
Met mijn van tevoren gekocht Freedom ticket direct op een 'Airlink' bus naar het centrum van Dublin, eindhalte aan Busaras, het centrale bus station aan Storestreet. Vandaar een zevental minuutjes wandelen naar Amienstreet, het Nord Star Hotel (memeber of the Regency group) aan Connelly station.
Deze 'stations'wijk in Dublin ligt iets ten noorden van de Docklands, ten oosten van Gardinerstreet en geeft toch een wat groezelige indruk. Blijkbaar aan renovatie toe. Gezien de bouwwoede in the Docklands zal dit zeker gebeuren.
Het hotel zelf, volgens de info over Connelly station, maar in werkelijkheid bijna onder de spoorlijn, gaf ook een ietwat 'vergane' glorie indruk. Toch heel vriendelijk onthaal. De kamer was goed genoeg, niet extra, maar met 'coffie/thea facility'. Er was voldoende opbergruimte dus mijn koffer was vlug uitgepakt.
Ondertussen was het al middag. Tijd om iets te gaan drinken en/of eten. Ik kende de weg ondertussen naar de Busaras in Storestreet dus langsdaar naar O'Connellstreet. Vlak over de Busaras zag ik een terrasje dat mij wel aantrok. Eén van de weinige terrasjes trouwens in Dublin. De koffie en de sandwich smaakten mij wel, de dienster was heel vriendelijk en ik besloot hier nog eens terug te komen. Het werd zowat mijn begin- en eindstek tijdens mijn Dubliner uitstappen. Een echte aanrader : café Le Monde in Storestreet, vlak over de Busaras.
Inwendig gesterkt op naar O'Connellstreet om alles eens te gaan bekijken. Aan het standbeeld van O'Connell is een halte van de Dublin Bus Tour, de hop-on-hop-off waarvan ik een Freedom Ticket had. Een rit door Dublin van ongeveer één uur en half. De ideale manier om eens langs de voornaamste bezienswaardigheden te rijden. Hier maakte ik kennis met 'Neil O'Share', de onovertroffen busdriver ! Het werd één van de plezantste ritten die ik ooit maakte. Vol humor, maar ook met melancholische momenten. Kortom : met een lach, maar ook met een traan.
Je kan in Dublin, in heel Ierland trouwens, niet naast O'Connell kijken, één van de grondleggers van het moderne Ierland. Eén van zijn bijnamen is 'The Liberator' wat voor zichzelf spreekt !
Zoals je ziet op de achtergrond was er ondertussen een weersverschuiving geweest en hing een regenbui als echt Iers welkom in de lucht. Het bleef bij die dreiging maar de temperatuur daalde een heel stuk.
Terug aan mijn vertrekpunt was het hoog tijd geworden om te genieten van een échte Guinness, uiteraard in Le Monde, Storestreet !
In een volgende publicatie ga ik iets dieper in op de figuur van O'Connell, zowat DE trots van Dublin en Ierland.
Het werd zowat tijd om te 'boarden' en er was nog verdacht weinig volk. Dus toch maar eens gaan kijken of er iets veranderd was. Inderdaad : vlucht EI638 naar Dublin had een andere gate toegewezen gekregen.
Geen probleem ! Toch ruim op tijd op mijn plaats vast geklikt. De hostessen hadden juist hun turnoefeningen achter de rug en 5 snoepjes later waren we op vluchthoogte. Duur van de vlucht 1uur en 20 minuten. Daarom geen gratis etentje. Je kon wel iets kopen. Mijn koffie was maar juist op wanneer de piloot vertelde dat de daling werd ingezet. Weer 5 snoepjes later zijn we veilig geland op Dublin Airport. Een tiental minuten later stond ik buiten in een zonovergoten Dublin. Goed begin !
Met mijn van tevoren gekocht Freedom ticket direct op een 'Airlink' bus naar het centrum van Dublin, eindhalte aan Busaras, het centrale bus station aan Storestreet. Vandaar een zevental minuutjes wandelen naar Amienstreet, het Nord Star Hotel (memeber of the Regency group) aan Connelly station.
Deze 'stations'wijk in Dublin ligt iets ten noorden van de Docklands, ten oosten van Gardinerstreet en geeft toch een wat groezelige indruk. Blijkbaar aan renovatie toe. Gezien de bouwwoede in the Docklands zal dit zeker gebeuren.
Het hotel zelf, volgens de info over Connelly station, maar in werkelijkheid bijna onder de spoorlijn, gaf ook een ietwat 'vergane' glorie indruk. Toch heel vriendelijk onthaal. De kamer was goed genoeg, niet extra, maar met 'coffie/thea facility'. Er was voldoende opbergruimte dus mijn koffer was vlug uitgepakt.
Ondertussen was het al middag. Tijd om iets te gaan drinken en/of eten. Ik kende de weg ondertussen naar de Busaras in Storestreet dus langsdaar naar O'Connellstreet. Vlak over de Busaras zag ik een terrasje dat mij wel aantrok. Eén van de weinige terrasjes trouwens in Dublin. De koffie en de sandwich smaakten mij wel, de dienster was heel vriendelijk en ik besloot hier nog eens terug te komen. Het werd zowat mijn begin- en eindstek tijdens mijn Dubliner uitstappen. Een echte aanrader : café Le Monde in Storestreet, vlak over de Busaras.
Inwendig gesterkt op naar O'Connellstreet om alles eens te gaan bekijken. Aan het standbeeld van O'Connell is een halte van de Dublin Bus Tour, de hop-on-hop-off waarvan ik een Freedom Ticket had. Een rit door Dublin van ongeveer één uur en half. De ideale manier om eens langs de voornaamste bezienswaardigheden te rijden. Hier maakte ik kennis met 'Neil O'Share', de onovertroffen busdriver ! Het werd één van de plezantste ritten die ik ooit maakte. Vol humor, maar ook met melancholische momenten. Kortom : met een lach, maar ook met een traan.
Je kan in Dublin, in heel Ierland trouwens, niet naast O'Connell kijken, één van de grondleggers van het moderne Ierland. Eén van zijn bijnamen is 'The Liberator' wat voor zichzelf spreekt !
Zoals je ziet op de achtergrond was er ondertussen een weersverschuiving geweest en hing een regenbui als echt Iers welkom in de lucht. Het bleef bij die dreiging maar de temperatuur daalde een heel stuk.Terug aan mijn vertrekpunt was het hoog tijd geworden om te genieten van een échte Guinness, uiteraard in Le Monde, Storestreet !
In een volgende publicatie ga ik iets dieper in op de figuur van O'Connell, zowat DE trots van Dublin en Ierland.
1 opmerking:
Ik zal alvast mijn regenjas inpakken dan.
Een reactie posten