Na de vraag of wij, bezoekers aan de kathedraal, een beetje heiliger geworden waren gaf Neil nog een kleine uitleg over het voorvoegsel 'Kil' in vele Ierse namen zoals Kildare, Kilkenny,Kilmainham, enz... 'Kil' is de moderne schrijfwijze van het Keltische 'Cill' en betekent 'kerk' (in oorsprong eigenlijk cel). Al deze namen hebben dus vroeger iets te maken gehad met een kerk of kloostercel in de buurt.
GUINNESS WAREHOUSE
In de 18de eeuw brouwde een Londonse brouwer, in opdracht van enkele reders, een biertje om de dokwerkers die de schepen laden en losten, de vrachten op hun schouders droegen, beter te laten werken. Al vlug kreeg het de naam 'Porter' omdat het vooral de havenarbeiders waren die het dronken en het had méér dan succes later bij anderen.
In 1725 werd in Celbridge, County Kildare, Arthur Guinness geboren.
Hij leerde bier brouwen van zijn vader. Maar in 1759 kreeg hij een geweldig idee : Hij tekende een 9000 jarige overeenkomst om de St.James's Gate Brewery in Dublin te huren voor de prijs van £ 45 per jaar. De brouwerij was maar 4 hectare groot en er was weinig, en dan nog ouderwets, productie materiaal aanwezig.
Omdat de Porter zo goed werd verkocht, ook in Ierland, begon hij met Porter te brouwen. In 10 jaar tijd bouwde hij de brouwerij zodanig uit dat hij begon te exporteren naar Engeland. Een huzarenstukje ! Dit volbracht hij niet alleen. Hij had vrij revolutionaire ideeën. Alleen al het feit van zijn huurovereenkomst bewijst dit. Hij kende zijn wereld ook. Hij wist dat hij alleen maar succesvol kon zijn met goede medewerkers, van de hoogste tot de laagste. Zijn personeelsbeleid was daarom zijn tijd ver vooruit : hij betaalde zijn mensen tot 20% meer dan toen gebruikelijk was, aan de weduwe van een overleden werknemer gaf hij een overlevingspensioen, hij betaalde vrije dagen (bestonden toen niet), hij zorgde voor gratis gezondheidszorg voor zijn personeel, hij bouwde scholen en zorgde voor onderwijs voor zijn werknemers en hun kinderen.
Op privé vlak ging hij ook serieus tekeer : hij had, samen met zijn vrouw Olivia Whitmore, 21 kinderen waarvan er slechts 10 volwassen werden.
Toen hij overleed nam zijn zoon Arthur Guinness II het bedrijf over en bouwde het verder uit tot de grootste brouwerij in Ierland.
In 1862 vond de beheerder van de derde generatie Guinness dat het tijd werd om te stoppen met het brouwen van die verschillende soorten Porter. Hij registreerde een trade mark voor de biernaam 'Guinness'. Weer een schot in de roos want de brouwerij groeidde nog steeds.
Bij het einde van de 19de eeuw werden er 1,2 miljoen vaten Guinness Stout gebrouwen, het fabrieksterrein was gegroeid tot 60 hectare. Guinness was toen de grootste brouwerij ter wereld en ook overal te verkrijgen.
Nog altijd zijn er leden van de Guinness familie betrokken bij het beheer van de brouwerij. Vandaag worden er, over heel de wereld, 10 miljoen 'pints' Guinness dagelijks gedronken.
In 1725 werd in Celbridge, County Kildare, Arthur Guinness geboren.
Hij leerde bier brouwen van zijn vader. Maar in 1759 kreeg hij een geweldig idee : Hij tekende een 9000 jarige overeenkomst om de St.James's Gate Brewery in Dublin te huren voor de prijs van £ 45 per jaar. De brouwerij was maar 4 hectare groot en er was weinig, en dan nog ouderwets, productie materiaal aanwezig.Omdat de Porter zo goed werd verkocht, ook in Ierland, begon hij met Porter te brouwen. In 10 jaar tijd bouwde hij de brouwerij zodanig uit dat hij begon te exporteren naar Engeland. Een huzarenstukje ! Dit volbracht hij niet alleen. Hij had vrij revolutionaire ideeën. Alleen al het feit van zijn huurovereenkomst bewijst dit. Hij kende zijn wereld ook. Hij wist dat hij alleen maar succesvol kon zijn met goede medewerkers, van de hoogste tot de laagste. Zijn personeelsbeleid was daarom zijn tijd ver vooruit : hij betaalde zijn mensen tot 20% meer dan toen gebruikelijk was, aan de weduwe van een overleden werknemer gaf hij een overlevingspensioen, hij betaalde vrije dagen (bestonden toen niet), hij zorgde voor gratis gezondheidszorg voor zijn personeel, hij bouwde scholen en zorgde voor onderwijs voor zijn werknemers en hun kinderen.
Op privé vlak ging hij ook serieus tekeer : hij had, samen met zijn vrouw Olivia Whitmore, 21 kinderen waarvan er slechts 10 volwassen werden.
Toen hij overleed nam zijn zoon Arthur Guinness II het bedrijf over en bouwde het verder uit tot de grootste brouwerij in Ierland.
In 1862 vond de beheerder van de derde generatie Guinness dat het tijd werd om te stoppen met het brouwen van die verschillende soorten Porter. Hij registreerde een trade mark voor de biernaam 'Guinness'. Weer een schot in de roos want de brouwerij groeidde nog steeds.
Bij het einde van de 19de eeuw werden er 1,2 miljoen vaten Guinness Stout gebrouwen, het fabrieksterrein was gegroeid tot 60 hectare. Guinness was toen de grootste brouwerij ter wereld en ook overal te verkrijgen.
Nog altijd zijn er leden van de Guinness familie betrokken bij het beheer van de brouwerij. Vandaag worden er, over heel de wereld, 10 miljoen 'pints' Guinness dagelijks gedronken.
GUINNESS BOOK OF RECORDS
Ongelooflijk maar waar, dit is ook een verwezenlijking van één van de Guinness beheerders. Om de mensen langer in een pub te houden moeten ze kunnen praten over interessante dingen. Daarom liet hij een boek drukken met daarin allemaal opmerkelijke prestaties. Terwijl zij, uiteraard, genoten van een goede Guinness werd hun algemene kennis een beetje bijgespijkerd.
Destijds moesten de pubhouders hun pint ook volgens de regels van de kunst tappen : ze moesten in de schuimkraag een klavertje laten verschijnen. Heb je geluk dan kan je dat vandaag nog tegenkomen.
Omdat Guinness zowat het bekendste exportproduct was van Ierland kozen de bazen ervoor om het Ierse nationaal symbool, de harp, als logo te gebruiken.
Later, toen wij terug in de Tourbus zaten, maakte Neil er ons opmerkzaam op dat dit niet helemaal correct is. Guinness heeft inderdaad de Ierse harp als logo, maar dan wel het spiegelbeeld. De overheid vond dat de Ierse harp niet zomaar commercieel gebruikt mocht worden.
Destijds moesten de pubhouders hun pint ook volgens de regels van de kunst tappen : ze moesten in de schuimkraag een klavertje laten verschijnen. Heb je geluk dan kan je dat vandaag nog tegenkomen.
Omdat Guinness zowat het bekendste exportproduct was van Ierland kozen de bazen ervoor om het Ierse nationaal symbool, de harp, als logo te gebruiken.
Later, toen wij terug in de Tourbus zaten, maakte Neil er ons opmerkzaam op dat dit niet helemaal correct is. Guinness heeft inderdaad de Ierse harp als logo, maar dan wel het spiegelbeeld. De overheid vond dat de Ierse harp niet zomaar commercieel gebruikt mocht worden.
GUINNESS WAREHOUSE
Is tegenwoordig het meest bezochte 'monument' in Ierland. Je zal dit wel merken als je het bezoekt.
Dit bezoek is opgevat als een bezoek aan een grote pint. Nadat je een ticket hebt gekocht ga je naar de eerste verdieping waar je bezoek start met een korte uitleg van een hostess. Natuurlijk is hier ook de winkel waar je allerlei souvenirs kan kopen (bijvoorbeeld een zwarte polo Yves !).
Je doorloopt vervolgens heel het brouwproces op verschillende verdiepingen. Volgens hen word er nog steeds gebrouwen met de oorspronkelijke materialen : water, gerst, hop en gist.
Ergens onderwege kan je proeven van het bier na de hoofdgisting, voor het gelagerd word en de uiteindelijke smaak is bekomen.
Je komt ondertussen hoger en hoger in de 'pint'. Ben je op de derde verdieping dan is volgens mij het meest belangrijke wel geweten.
De vierde verdieping is gevuld met de 'Guinness 250 Ebhibition' omdat de brouwerij dit jaar 250 jaar bestaat.
Voor de meeste toeristen is het hoogtepunt binnen bereik : een bezoek aan de Gravity Brewery Bar waar je een deugddoende pint Guinness krijgt ! Van hieruit heb je ook een formidabel uitzicht over Dublin. De bar staat zowat centraal op de foto, onder de benaming de top van het gebouw links naast de lichttoren.
Een Guinness ging er bij mij altijd goed in : lekker, niet bitter en met een alcoholpercentage van maar 4,3 procent. Toch mee oppassen ! Bijvoorbeeld moest je Nigeria bezoeken. Daar word een Guinness gebrouwen van 8% !
Je moet als toerist de brouwerij bezocht hebben en natuurlijk enkele 'obligate' souveniertjes kopen.
Na het bezoek, en on-gehopt te zijn, vertelde Neil dat de Dubliners graag willen vertellen dat het water waarmee de Guinness gemaakt word afkomstig is van de Liffey. Onmogelijk zei hij, want dit water is zo dood als een pier en bovendien verschikkelijk vervuild. Je zou gewoon sterven als dit zo was.
Hij was blijkbaar in een lyrische bui. Bij hem maakt bier de tong los, zei hij, of dit bij ons ook zo was ? Dit ontlokte hem een uitspraak van een bekende Ierse dichter/schrijver/filosoof, William Butler Yeats : Er zijn geen vreemden hier, alleen vrienden die je nog niet hebben voldaan.
Dit bezoek is opgevat als een bezoek aan een grote pint. Nadat je een ticket hebt gekocht ga je naar de eerste verdieping waar je bezoek start met een korte uitleg van een hostess. Natuurlijk is hier ook de winkel waar je allerlei souvenirs kan kopen (bijvoorbeeld een zwarte polo Yves !).
Je doorloopt vervolgens heel het brouwproces op verschillende verdiepingen. Volgens hen word er nog steeds gebrouwen met de oorspronkelijke materialen : water, gerst, hop en gist.
Ergens onderwege kan je proeven van het bier na de hoofdgisting, voor het gelagerd word en de uiteindelijke smaak is bekomen.
Je komt ondertussen hoger en hoger in de 'pint'. Ben je op de derde verdieping dan is volgens mij het meest belangrijke wel geweten.
De vierde verdieping is gevuld met de 'Guinness 250 Ebhibition' omdat de brouwerij dit jaar 250 jaar bestaat.
Voor de meeste toeristen is het hoogtepunt binnen bereik : een bezoek aan de Gravity Brewery Bar waar je een deugddoende pint Guinness krijgt ! Van hieruit heb je ook een formidabel uitzicht over Dublin. De bar staat zowat centraal op de foto, onder de benaming de top van het gebouw links naast de lichttoren.
Een Guinness ging er bij mij altijd goed in : lekker, niet bitter en met een alcoholpercentage van maar 4,3 procent. Toch mee oppassen ! Bijvoorbeeld moest je Nigeria bezoeken. Daar word een Guinness gebrouwen van 8% !
Je moet als toerist de brouwerij bezocht hebben en natuurlijk enkele 'obligate' souveniertjes kopen.
Na het bezoek, en on-gehopt te zijn, vertelde Neil dat de Dubliners graag willen vertellen dat het water waarmee de Guinness gemaakt word afkomstig is van de Liffey. Onmogelijk zei hij, want dit water is zo dood als een pier en bovendien verschikkelijk vervuild. Je zou gewoon sterven als dit zo was.
Hij was blijkbaar in een lyrische bui. Bij hem maakt bier de tong los, zei hij, of dit bij ons ook zo was ? Dit ontlokte hem een uitspraak van een bekende Ierse dichter/schrijver/filosoof, William Butler Yeats : Er zijn geen vreemden hier, alleen vrienden die je nog niet hebben voldaan.
SLAINTE !
(uitgesproken als ergens tussen 'sloontje' en 'slaantje'
Gezondheid !
(uitgesproken als ergens tussen 'sloontje' en 'slaantje'
Gezondheid !
Geen opmerkingen:
Een reactie posten