Zo, eindelijk begin ik met het verhaal te beschrijven van de Ierlandreis. Hoogstwaarschijnlijk ben ik al veel vergeten. Niet moeilijk met al die informatie die op je afkomt. Eerst wil ik je echter even voorstellen aan onze gids gedurende deze kultuur/ natuur/ geschiedenis/enwatnogallemaal reis : Hugo ! Wauw, wat een kerel ! Heel geduldig en vriendelijk verstrekte hij ons alle nodig inlichtingen en regelde alle bezoeken. Van zowat alle markten was hij thuis. Dus eigenlijk is het zijn schuld indien ik van de encyclopedie aan informatie die hij gaf een flink aantal dingen vergeten ben. Grapje uiteraard !
Uiteraard beschrijf ik de reis zoals ik ze ervaren heb, door mijn ogen bezien en verwerkt door mijn (nu) vermoeide hersenen.
Dag 1, maandag 9 juli
Zo eventjes na het holst van de nacht, om kwart voor zes, pikte de bus van Pam mij en nog een andere dame die stond te wachten aan het tankstation in Massenhoven op. Ik had een beetje schrik dat wij nog eerst een 'tour de belgique' gingen maken, maar er zaten al mensen op de bus. Na vriendelijk 'goede morgen' gewenst te hebben installeerde ik mij op de bank die gedurende 10 dagen mijn stekje zou worden.
Al vlug raakte ik aan de praat met mijn buren. Na enkele minuten voelde ik dat dit klikte en wist ik dat deze reis een topper zou worden.
Linea directa reden wij naar Antwerpen waar we nog een flink aantal toeristen oppikten. Via het Cresthotel, Melsele, Beveren, Sint Niklaas, Gent en Brugge werd de bus redelijk vol geladen. 33 passagiers maar voor een bus (later werd dit -coach- van bijna 50 plaatsen. Een zee van plaats. Later, in Ierland, zouden er nog 9 mensen opstappen die met het vliegtuig naar Dublin waren vertrokken.
Wij waren ruim op tijd in Calais om met de ferry het Kanaal over te steken naar Dover. Daar werden wij welkom geheten door Dame Vera Lynn en haar 'White Cliffs of Dover'. Dit om ongeveer 11u.
There'll be blue birds overthe white cliffs of Dover,
tomorrow, just you wait and see.
There'll be love and laughter
and peace ever after,
tomorrow, when the world is free.
The shepherd will tend his sheep,
the valley will bloom agian
and Jimmy will go to sleep
in his own little room again.
There'll be blue birds over
the white cliffs of Dover,
tommorrow, just you wait and see.
Via de Britse 'motorway's' omzeilden wij London door de Dartfordtunnel en de noordring om af te stevenen op Oxford.
Dat is nu het voordeel van de busreis : je ziet nog iets van het zuiden van Groot Brittanië.
Oxford is de hoofdstad van het graafschap Oxfordshire. We maakten een stadwandeling langs de schilderachtige straatjes naar de kathedraal uit de twaalfde eeuw en college Christ Church.
Een weetje : de naam Oxford betekent hetzelfde als Coevorden en Bosporus, namelijk een doorwaadbare plaats in de rivier (een 'fort' of 'furt') waar boeren hun koeien (ox) konden laten oversteken.
Het gaat echt te ver om heel het verhaal van Christ Church te doen daarom enkele bijzonderheden. Het C.C. College is traditioneel zowat het meest aristocratische college in Oxford. Niet minder dan dertien 'Prime Ministers' studeerden hier af. Bekende namen onder hen zijn Anthony Eden (1955-1957) en Sir Alec Douglas-Home (1963-1964).
Er zijn ook heel wat films opgenomen of delen van het college dienden als decor : Brideshead Revisited, The Golden Compass, Harry Potter. Ook 'Alice in Wonderland' werd hier geschreven door Lewis Caroll, schuilnaam voor Charles Dodgson, een docent wiskunde, voor de dochter, Alice, van Dean (deken) Lidell.
In mijn 'fotohoekje' een foto van een schilderij van hem dat in de studenten eetzaal hangt. In die studenten eetzaal staan de tafels nog altijd voor de studenten gedekt !
Het koorgewelf van de kathedraal is een mooi voorbeeld van Engelse gotiek en dateert uit 1503.
Er zijn vele ongelooflijk mooie loodramen, daterende uit de 17e en (recenter) uit de 19e eeuw.
Het bijzonderste is echter het 'Thomas Becket' raam uit 1320. Het oudste raam, kort geleden gerestaureerd. Het is een illustratie van de gevangenneming en terechtstelling van deze heilige.
Tijdens het bezoek aan het C.C.College en de wandeling door Oxford had ik voortdurend het een bekend gevoel. Het viel mij ineens te binnen dat Oxford het decor was voor tal van afleveringen van Morse !
Na ons bezoek aan dit instituut wandelen wij nog wat door de pittoreske straten, terug naar de parking waar onze 'coach' geparkeerd stond. Een 'bus' is namelijk een lijnbus.
De chauffeur 'Carlo' beheerste perfect de kunst om links te rijden (waarom blijven die Britten toch verkeerd rijden ?) en trakteerde ons op een rit door het mooie Engelse landschap om uiteindelijk in Bristol te belanden. Nog was de fun niet op want hij liet ons kennismaken met deze stad met een korte 'sight-seeing' . In het Corus Redwood Hotel genoten wij nog van een avondmaal en sloten wij tenslotte onze ogen en snaveltjes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten