1U = GOED, MAAR 5 VOOR IS BETER ! -deel 4-

Je merkte het hoogstwaarschijnlijk al dat ik niet zoveel van Tralee geschreven heb. Simpele reden : het was al vrij laat en ik zou maar een korte nacht gehad hebben. Daarom nu iets meer.

Ik vertelde al dat de naam Tralee afkomstig is van het Ierse 'Tra Laoi'. Een andere bron geeft als oorsprong 'Tra Liath' wat 'grijs strand' wil zeggen. Enfin, je kiest er maar de voor jouw mooiste of meest logische verklaring uit.

De stad ligt op het Dingle schiereiland en is de grootste in Kerry. Zij werd gesticht in de 13de eeuw door Anglo-Noormannen, Vikings die zich met de plaatselijke bevolking vermengd hadden.

Zij was eigendom van de graven van Desmond die er een kasteel bouwden. Er was ook een Dominkaner klooster. In 1580 werd de stad plat gebrand als vergelding voor de Desmond rebellie tegen Elizabeth 1, werd in 1597 terug opgebouwd en kreeg terug stadsrechten in 1613.

Aan het begin van de Denny Street staat een standbeeld gemaakt door Albert Power van een 'pikesman', een herinnering aan de opstand van 1798. Aan de andere kant van de straat staat de Ashe Memorial Hall, nu een museum over het vroegere Tralee. Daarover later meer.

Net zoals de andere Ierse steden lijkt Tralee een uitbreidings explosie te kennen. Met als gevolg moderne gebouwen en eentonige woonwijken met allemaal dezelfde huisjes. Zo'n modern gebouw is de Aquadrome.

Tralee heeft ook een theater, thuisbasis van het Siamsa Tire gezelschap. Ook daarover later meer.

Tijdens onze avondwandeling gisteren zagen wij op een parking een bus staan van Verhoeven. Hugo en ik gingen er naar toe, misschien kenden wij de chauffeur of de gids wel. Wat bleek : de chauffeur was toch de Jef uit Beerse zeker ! (Wie ?) De Jef was de chauffeur die mij, en ook anderen uiteraard, enkele jaren geleden naar Slovakije en Tsjechië reed. Een onverwacht maar prettig weerzien.

Dag 4, donderdag 12 juli

Vannacht regende het. Zware regendruppels wekten mij uit mijn slaap. Oei, dacht ik, dat beloofd voor morgen. Dan stond The Ring of Kerry op het programma.

Toen wij echter na het ontbijt in onze coach stapten leek het aan de einder op te klaren en hoopten wij toch op goed weer, géén regen tenminste.

De Ring of Kerry is één van de populairste rondritten in Ierland, rond het schiereiland Iveragh. Men rijd de Ring altijd tegen de klok in. Dit omdat men heel dikwijls op smalle wegen rijd waar het onmogelijk is voor coachen of bussen elkaar te passeren.

Van Tralee reden wij naar Killorglin waar wij onze Ring begonnen. Ergens in de buurt van Killorglin hielden wij halt bij een schaapherder. De brave man bezit enkele tientallen soorten schapen die gekweekt worden voor de wol, het vlees of om het nageslacht te verzekeren. Een mengeling kan ook. Heel humoristisch vertelde hij over de verschillende kwaliteiten van de rassen. Zo was er bijvoorbeeld een schaap dat geboren word met een donkere vacht en dat lichter word naarmate het ouder word. 'Just like Michael Jackson' verklapte hij.

Na de voorstelling van de verschillende schaaprassen gaf hij ons een demonstratie van zijn werk, schapen hoeden. Hiervoor heeft hij de hulp van enkele speciaal daarvoor afgerichte honden, border collie's. Met behulp van een fluitje geeft hij de honden verschillende instructies, bijvoorbeeld bijeendrijven, een schaap separeren, enz.. Heel indrukwekkende demonstratie, heel humoristisch gegeven. Natuurlijk moest je zijn domein verlaten langs de winkel die zijn vrouw uitbuitte.

Killorglin ligt aan de mond van de Laune Rivier en is het meest bekend van de Puck Fair dat plaats heeft in augustus. Gedurende dit festival word er door de stad gewandeld met een geit die een koningskroon draagt : King Puck.

Tijdens deze rondrit maak je kennis met een deel van het mystieke Ierland en een spectaculaire schoonheid van de natuur. We rijden door eikenbossen en wilde rododendrons, dolmen en vroeg christelijke nederzettingen. Wanneer een zonnestraal door het wolkendek priemt over de uitgestrekte veengebieden zie je allerlei groene pasteltinten en word het mystieke gevoel vergroot.

Het is nu het moment om even dieper in te gaan op dit mystieke en een woordje te placeren over Keltische symbolen. Het Keltische symbool 'Triskele' (de drie spiralen die je in de afbeelding ziet) staan voor de drie-eenheid in de mens. Het Annwn = het onderwereldgebied, het verst weg van God, de duisternis. Hert Abred = het niveau van beproeving en het stoffelijk bestaan. Het Gwynvyd = de geheel ontplooide geest, de toestand van liefde, in harmonie met God. Ver verwijderd van onze symbolen ? Ik denk het niet.

Overal waar men rijd langs Ierse wegen komt men ruïnes van huizen tegen. Allemaal gebouwd in de rotsstenen die overal lijken rond te slingeren. Allemaal stille getuigen van de grote hongersnood tengevolgen van een mislukte aardappeloogst. Miljoenen Ieren emigreerden toen, vooral naar Amerika. De bevolking werd meer dan gehalveerd. Geregeld zie je dan ook monumenten die de herinnering hieraan warm houden.

Gezien de Ierse volksaard verwacht je dat de nieuwe huizen, vooral op het platteland, in een traditionele stijl gebouwd zijn. Niets is minder waar. Alle nieuwe huizen zijn langs buiten bezet en geschilderd. Soms weliswaar in leuke kleuren.

Via Kells, de naam heeft niets te maken met Kelten maar wil gewoon klooster/kerk zeggen, bereikten wij Cahersiveen (Iers = Cathair Saidhbhin of Stadje van de kleine Saidhbh) een stadje dat aan de rivier Fertha ligt. Het heeft een christelijke kathedraal genoemd naar een belangrijke vrijheidstrijder, Daniel O'Connell, die hier in de 19de eeuw geboren is. Je zal overal in Ierland wel een straat of plein tegenkomen dat naar deze mens genoemd is. Ook diverse standbeelden van hem.

Vanuit Cahirciveen heb je, bij helder weer, een zicht op Valentia Island. Genoemd naar een schip van de Spaanse Armada dat de vrijheidsstrijd kwam steunen, maar die steun werd ook in de kiem gesmoord. Tientallen Spaanse soldaten liggen hier nu begraven.

Rijdende langs een schilderachtige kustweg bereikten wij rond de middag Waterville (Iers = An Coirean of Stad aan de Logh Coirean). Vanuit Waterville werd in 1880 door de Commercial Cable Company de eerste transatlantische telegraaf kabel naar Canso in Nova Scotia getrokken.

De stad was ook de favoriete vakantieplaats voor Charlie Chaplin en zijn familie. Er is trouwens een standbeeld van hem in het stadscentrum.

Na een sandwich cheese en een stadwandeling reden wij naar het romantische dorp Sneem (Iers = An t Snaidhm of De Knoop) gelegen aan de gelijknamige rivier. Net zoals Generaal De Gaulle bezochten ook wij kort dit dorpje. Eigenlijk bewonderden wij alleen maar de hoofdstraat, de St.Michael's kerk en het standbeeld van Steve 'Crusher' Casey, wereldkampioen worstelen van 1938 tot 1947. Deze Steve is een afstammeling van de beruchte Casey familie die echte vechtersbazen waren.

In Sneem zou in 2000 een tijdscapsule ingemetst zijn die in 2100 geopend moet worden. Benieuwd wat daarin staat !

Langs Mol's Gap omspanden wij verder The Ring. Lake Vieuw was ditmaal beter te bekijken, er was geen mist en het regende niet.

Op de smalle wegentjes naar Killarney moest onze coach geregeld remmen voor tegenliggers die het blijkbaar niet zo begrepen hadden op een grote Belgische bus. Volgens Hugo waren het vermoedelijk vooral huurwagens die dit deden. Hoe hij dit wist ? Aan het nummerbord ! Ierse voertuigen krijgen een nummerplaats bij hun inschrijving : de twee eerste cijfers geven het jaartal weer, dan een letter om het county aan te duiden, dan een volgnummer. Zo is bijvoorbeeld de wagen met nummerplaat 07 D 25123 ingeschreven in 2007, is hij ingeschreven in Dublin, en is het 25123 voertuig dat jaar. Leuk om weten.

In de buurt van Killarney hielden wij halt in Muckross om daar het Muckross House te bezoeken (Iers = Theach Mhucrois). Het is een mansion getekend door Schotse architect William Burn en gebouwd in 1843 voor Henry Arthur Herbert. Het is gebouwd in Tudor stijl. Queen Victoria zou het in 1861 bezocht hebben wat van de lokale bevolking een hele financiële inspanning eiste. Wij bezochten het van boven tot onder maar mochten spijtig genoeg geen foto's nemen in het huis. In de kelderverdieping zijn de keuken en de bediendenverblijven gevestigd. Er hangt een hele reeks belletjes, uit elke kamer in het huis één. De bedienden wisten aan de klank te herkennen naar waar zij geroepen werden. Als je het mij vraagt een hele kunst !

Nadien bezochten wij de prachtige tuin.

Via Killarney bereikten wij terug Tralee. Na het avondmaal reden wij naar het centrum om daar een voorstelling mee te maken van Siamsa Tire, het verhaal van de kinderen van Lir.

Eigenlijk schieten woorden te kort om dit te beschrijven. Het is muziek, dans, toneel allemaal typisch Iers. Het verhaal gaat over koningskinderen die betoverd worden in zwanen, eeuwen rondzwerven en tenslotte weer omgetoverd worden in oude mensen, en sterven.

Geen happy end, maar een spectakel ! Soms zou je zweren dat je inderdaad zwanen ziet en geen acteurs. Enfin, voor iedereen een aanrader. Ik was zo gegrepen dat ik prompt de CD kocht.

Die nacht heb ik heel goed geslapen, al lag dat misschien ook aan de enkele 'pints' Guinness die ik proefde.