Dinsdag 08.08.06, dag 2

Het is al laat, maar omdat ik toch nog enkele foto's aan het opladen ben (Album 17 Stockholm) en het weer een week zal duren voor ik verder kan bloggen (Vakantie Ardennen met De Vier Notelaars) toch nog een dagverslagje.

Na een 'verkwikkende' nachtrust, what's in a name !, in een veel te warme hotelkamer, ben ik vroeg opgestaan om te ontbijten. Er was een behoorlijke keuze : enkele soorten kaas, vlees, groenten, fruit, vlokken, melkproducten en brood. Uiteraard ook koffie en thee. Keuze te over dus.

Een vlugge blik op het stadsplan leerde mij dat ik best langs de Drottninggatan naar wat ik het centrum van de stad zal noemen. Drottninggatan kan je best vertalen als Koninginstraat. Uit mijn 'Zweeds voor op reis' leerde ik dat 'kung' koning is en 'drottning' koningin.

De straat bleek langer dan ik dacht. Zo'n 3 km. tot aan de Riksbron, de brug naar de ingangs van de Rikstag op het eiland Gamla Stan (= Oude stad). Vlak daarnaast ligt het Koninklijk Paleis en ik had het genoegen de (dagelijkse) aflossing van de wacht bij te wonen. Toch iets speciaal voor toeristen.

Na de nodige foto's en rust verkende ik Riddarholmen, een 'wijkje' van Gamla Stan. Hier bezocht ik de Ridderholmenkerk waar je spijtig genoeg geen foto's mocht nemen binnen. Uit de brochure van de 'Ridderholmskyrken' zullen er toch enkele foto's, via de scanner, in mijn fotoalbum verschijnen.

Deze kerk is het enige middeleeuwse overblijfsel van een kloosterkerk in Stockholm. Zij was af in 1300 en werd beheerd door Fransiscanen. Er liggen enkele middeleeuwse koningen van het toenmalige Zweden begraven. Je vind er ook een Bernadotte kapel, een verwijzing naar de schoonbroer van Napoleon, generaal in het Franse leger, die koning van Zweden werd.

Zij brandde af in 1835 en werd in de oorspronkelijke stijl weer opgebouwd. Zij is vooral bekend als de kerk waar de begrafenisplechtigheid is van de Zweedse koningen.

Na mijn portie geloof te zijn ondergaan ging ik naar Stadhuset, het stadhuis, waar de boot voor de rondvaart 'Onder de bruggen van Stockholm' vertrok. Daarover meer in deel twee.

Ondertussen had ik mij het 'Hej' als begroeting al eigen gemaakt en zei niet meer 'Got morgen', (uitgesproken als goe morren) zoals de meeste onschuldige toeristen.