Al een klein beetje bijgeslapen na een toch wel vermoeiende vakantie met onze bewoners in Hastière vervolg ik mijn blogreeks over Stockholm. Over Hastière lees je later wel iets, kwestie van een beetje chronologisch te werken.
Dus Stockholm :
De zon priemde al vroeg door de overgordijnen en de Stockholmse stadsmussen wekten mij met een vrolijk concert om 7u30. In de ontbijtruimte zaten al een aantal Duitse dames luidruchtig te kwetteren achter een berg broodjes die zij aan het beleggen waren. Mijn eerste gedacht was dat die een reuzenhonger hadden, maar de snelheid waarmee zij van hun borden verdwenen deed mij vermoeden dat zij al voor hun middagmaal aan het zorgen waren.
Na enkele boterhammen met 'ostmacka' (Zweeds voor kaas) en een deftige tas kaffé (spreekt voor zich) ging ik op mijn kamer de wandeling voor vandaag uitstippen. Vandaag stond het Vasa en het Historisch museum op het programma. Een tocht van ongeveer vijf km tot aan het Vasa en nog eens drie tot aan het Historisch museum en ongeveer vijf km terug naar het hotel. Tel daarbij de bezoeken bij en je komt, zonder eventuele ommetjes, vlug aan twintig km.
Een foldertje van de Stormalinie leerde mij dat een enkele overzet met de ferry naar Djurgarden, waar het Vasa museum ligt, maar 35 kronen kost en dat ik hiermee een drietal km uitspaarde. Bovendien was ik dan ook veel sneller aan het museum. Van het Vasa naar het Historisch museum was best te doen via een brug.
In een winkel aan de Drottninggatan kocht ik een hoedje vanwege een rood verbrande kop. Beneden Drottninggatan vervolgde ik links de Stromgatan (met een bolletje op de o) naar het Nybroplan (Nubroplanuitgesproken = Nybroplein) waar aan de gelijknamige kaai (kaj) de aanlegplaats van de ferry is naar Djurgarden (uitgesproken als Juurgoorden, de g uitgesproken als ergens tussen een g en een k, en de a -met bolletje- als een vette oo). Toch een raar taaltje dat Zweeds.
De ferry, die elk half uur vaart, bracht mij tot aan de voet van het Vasamuseum dat langs buiten al aan een schip doet denken. Men heeft het museum rond het schip gebouwd.
Maar wat is er nu zo speciaals aan de Vasa ?
In 1625 tekende koning Gustavus II Adolphus een contract met een scheepsbouwer, Hernrik Hybertson om het grootste schip van Zweden (en wijde omstreken) te bouwen. Meer dan 1000 eiken werden hiervoor geveld. Het moest een bijzonder rijk gedecoreerd en zwaar bewapend schip worden, met 64 zware kanonnen. Meer dan vierhonderd scheepsbouwers werken in Skeppsgarden, een droogdok in Stockholm, aan de realisatie hiervan.
In augustus 1628, erg vlug zeker voor toen, was de Vasa af en zou aan zijn maidentrip beginnen als de trots van Zweden. En toen liep het mis. Het schip was maar net te water gelaten toen het kapzeisde en zonk. De kapitein werd gevangen gezet maar later terug vrijgelaten. Er is nooit gezocht naar een verantwoordelijke schuldige voor deze ramp.
Het duurde meer dan driehonderd jaar vooraleer men er aan dacht de Vasa boven te halen. Ondertussen wist men niet meer waar het wrak lag. Opzoekingen in archieven en
verschillende dregoperaties lokaliseerden het tenslotte in 1956 aan het eiland Beckholmen op een diepte van 32 meter. In 1961 was het bergen tenslotte voltooid. Sindsdien werd het bekeken door meer dan 20 miljoen bezoekers.
In de loop der jaren restaureerden tientallen archeologen de Vasa en zijn onderdelen. Dit leverde ontelbare pareltjes op van beeldhouwkunst. Men stelde toen ook vast dat de Vasa geen naam in letters draagt. Daar waar normaal de naam staat hebben in de 17de eeuw kunstenaars het wapen gebeeldhouwd van de Vasas, de toenmalige koninklijke familie van Zweden : een vaas ! Vandaar ook de naam van het schip : de Vaas (Vasa).
Door de meer dan driehonderd jaar dat het schip in het water lag zijn natuurlijk de levendige kleuren waarin bijvoorbeeld de achtersteven geschilderd waren verdwenen. Men heeft deze nagemaakt en ze hangen aan een wand in het museum tegenover de achtersteven.
De berging leverde veel gebruiksvoorwerpen op die een goed beeld geven van het leven aan boord van een oorlogsschip in de 17de eeuw.
Er valt nog heel veel te vertellen over de Vasa, dit zou echter te ver leiden. Een raad : plan eens een vakantie (bijv. weekend) naar Stockholm en bezoek het museum !
Na aan een stalletje een 'smeurgassar' (de o met bolletje is eu) of een broodje kaas,hesp gegeten te hebben - ik had moeite om het op te krijgen) op naar het Historisch Museum.
In dit museum aan de Narvawegen was het thema : Vikingasommar for hela familjen. Ik heb vertrouwen, beste lezer, in uw ondertussen verworven kennis van Zweeds zodat u dit zinnetje zonder moeite kan lezen en begrijpen.
Ik bezocht in dit grote museum alleen de Vikingzaal. De rest, prehistorische-, Maya- en textiel tentoonstelling, hou ik voor een volgende bezoek vermits ook hier, zoals in vele stadsmusea, de toegang gratis was.
Op het grote binnenplein van dit als een vierkant gebouwd museum animeerden verschillende vrijwilligers de bezoekers door situaties uit het leven van de Vikings na te bootsen : o.a. een steenkapper, een bakker, een leersnijder, enz...
In de Vikingzaal zelf krijg je een goed beeld van het alledaagse leven van de Vikings en stel je bijvoorbeeld vast dat ze helemaal niet met hoorns op hun helm rondliepen. In de 'Gouden zaal' is een bijzonder grote schat aan gouden en zilveren voorwerpen tentoongesteld. Aan de fijne decoraties die de verschillende voorwerpen dragen kan je merken dat dit eigenlijk een kunstzinnig volkje was.
Ik ga weer niet uitweiden want morgen staat Birka op het programma, weer een onderdompeling in het Vikingverleden en op de foto's op Skynet kan je veel meer zien dan ik in woorden kan schrijven.
Wat mij nog wel opviel tijdens mijn wandelingen door de Stockholmse straten is dat je inderdaad veel blond ziet (ons cliché voor Zweedse vrouwen) maar dat veel daarvan namaak is. Verder zag ik verschillende malen mensen lege blikjes en plastiek flesjes van tafeltjes en uit vuilbakken halen. Zou dit op verborgen armoede wijzen ?
Uit een gesprek met Petra, een baliebediende in het hotel, leerde ik dat Zweden veel meer is dan Stockholm, alhoewel dit een goed begin is. Ze zien mij hier zeker terug !