Het eerste wat ik vanmorgen vaststelde was dat mijn e-reader voor 100° opgeladen was, dit met het kabeltje van mijn telefoon ! Tof want nu kan ik iets in het Nederlands lezen. Zal nog wel een vervang kabeltje moeten kopen om het toestel op te laden met nieuwe boeken.
Ik vertrok zo rond 9u15 naar Hötensleben om dat grens geval op te zoeken. Ik had een andere weg genomen dan gisteren en sloeg toen ik er bijna was een weg rechts in. Mijn gsm-madam probeerde mij te laten omdraaien. Ik reed echter door, ze zou wel van mening veranderen. Dan moest ik van haar een scherpe weg links inslagen. Wat ik deed. Het was een rare weg : waar je op reed betonplaten van zo'n 2 op 1 m. In het midden gras. Ik voelde dat ik op de weg zat die ooit langs de grens lag. Toen ik zo'n tweetal km had gereden kwam ik aan de plaats wat het grensgeval was : een dubbele afsluiting.
Ik voelde me echt wel een beetje emotioneel ! Verschillende keren zag ik het bord waarop opstaat dat Duitsland en Europa in twee gedeeld was en telkens zag ik weer zo'n weg liggen. Misschien lette ik er nu beter op.
Vooraleer ik hier was werd ik weer op een aantal kasseiwegen gestuurd. Ik denk in totaal toch zo'n 7 km. Soms lagen ze goed, soms kei-slecht ! Misschien moet men eens aan een nieuwe soort Parijs - Roubaix denken. Zou hier wel de moeite zijn, ze gaan zelfs licht omhoog. Heel de weg die ik deed ging op en af, het was hier trouwens het Harzgebergte.
Ik stelde mijn madam in om naar Schierke te gaan, zo'n 60km verder. Het weer was ondertussen zonnig geworden. Zo'n 12 km van Schierke kwam ik in Drei Annen Hohne. Blijkbaar vertrok hier ook de trein voor de Brockenbahn.
Het smalspoor is van 1899 en vooral toeristen gebruikten het. Na de W.O. werd het voor hen afgeschaft en installeerden de russen een spionage eenheid op de Brocken. Sinds 1994 zijn de russen weg en kunnen de toeristen in al hun huizen en apparaten neuzen !
Ik zag onderweg een baan die vooral door wandelaars gebruikt werd, allez door sportievelingen die te voet naar boven gingen. Toen we op zo'n 1.000 m hoogte waren begon het ineens te regenen. Mensen ... regenen, een stortbui van menkannietmeer ! Toen we aankwamen boven was het ook al donker van de regenwolken. Er stonden ook enkele honderden mensen te wachten om terug naar beneden te gaan, het was er ook koud ! Ik stapte uit, nam vlug een paar fotootjes en vliegensvlug en kletsnat de trein terug in. Er was gelukkig nu nog wel een plaatsje vrij !Over mij zat een mijnheer met zijn madam die nogal intelligent leken. Hij voelde zich ook koud, zei hij. Dan vroeg hij van waar ik kwam, ahja Belgien ! En of ik een schrijver van de D.D.R. kende ... Heinrich Heine, die had hier vroeger ook de berg opgewandeld. Tof om weten.
Enfin, ik had het gezien, spijtig genoeg was het een echt strontweer ! Ik was blij toen ik weer in het vertrekstation was. Zo'n beetje buiten de stad ging ik tanken want morgen is het weer een flink ritje naar Eisenach !
Geen opmerkingen:
Een reactie posten