Toen ik vanmorgen, na het ontbijt, mijn facebook in orde maakte, vond ik wel dat het frisjes was. Dan maar snel gewerkt. Enkele andere hotelbezoekers wensten mij geluk omdat ze mij zo zagen werken. Ikke blij ! Dan maar ingestapt en naar Marienborn gereden. De madam van de gps vond dat wij in de ed D.D.R. waren en over een weg moesten rijden die ons daaraan herinnerde : een kasseiweg van zeker 10km :
Ik voelde mij thuis ! Het waren allemaal gewone wegen die naar Marienborn gingen, soms wel met twee rijstroken in één richting, afwisselend met de andere richting. Mijn honderd per uur was natuurlijk voor de andere weggebruikers véél te weinig. Enfin naarmate we dichter bij Marienborn kwamen groeide mijn interesse. Ik had er al foto's van gezien, maar toen ik er aan kwam dacht ik : verdorie, ik passeerde hier enkele jaren geleden toen ik naar Fläming/Teltow ging !
De Gedenkstätte Deutsche Teiling in Marienborn ligt aan de autosnelweg tussen Helmstedt en Marienborn zelf. Helmstedt/Marienborn was synoniem voor de grens die niet alleen Duitsland maar ook Europa deelde. Een echt voorbeeld van de koude oorlog ! In die tijd werkten er ongeveer 1.000 mensen aan de grens, zowel burgers als soldaten. Iedereen, bijna in de hele wereld, kende Marienborn, terwijl het dorpje zelf een oord is waar schapen en geiten loslopen !
Van die duizenden waren er ook agenten bij van de geheime politie, de Stasi ! Eigenlijk kan je die dienst vergelijken met de KBG in Rusland. Stasi = Staatssicherheit. Over heel de D.D.R. waren er bijna 300.000 mensen die met deze dienst werkten. De burgers waren er bang van. Toen de muur viel probeerden deze kerels tonnen documenten te vernietigen, maar alles lukte niet en je kan er vandaag nog in rondkijken om informatie te verzamelen.
Het domein zelf is vrij groot. Het leek mij dat de bureeltjes ouderwets waren. In het museum, dat vooral info geeft, stond bijv. een ouderwetse typmachine ! Het enige moderne zijn de gigantisch hoge verlichtingspalen. Ik wandelde het hele terrein af en voelde dat hier echt velen geleden hebben. Vluchtelingen werden er tegengehouden en toeristen voor West Berlijn zullen zeker zwaar aangepakt geweest zijn. Een plaats die mij zeker inpalmde !
Spijtig genoeg was de beruchte toren in herstelling, maar ja, die vind je wel origineel op het internet.
Vandaar reed ik naar Helmstedt. Daar zou ook wat te vinden zijn over de grensdeling. Ik parkeerde aan de rand van de Markt en had tijd tot 15u ! Ik wandelde door het stadje dat ook weer héél mooi was. Uiteindelijk, zo rond 13u denk ik, was ik aan het Zonengrenz Museum. En jawadde, het ging pas open om 15u. Om de tijd te doden reed ik naar Bismark om daar de toren te zien. Bismark is een stadje dat wel wat in orde gemaakt is, maar nog altijd lijkt op een D.D.R. stad. En de toren : vergissing, de Bismarkturm staat helemaal daar niet maar in Osterwieck ! Schade ! Dan terug naar Hemstedt om het museum te bekijken.
Het toffe was dat er geen parkinggeld meer moest betaald worden op de parking waar ik daarvoor al stond. Was normaal vanaf 16u zeiden er mensen.
Het museum opent om 15u en sluit om 17u. Verstond dit wel want zoveel is er niet te zien, wel veel te lezen. Er waren wel enkele foto's en voorwerpen uit de tijd van de deling en men had het vooral over de onmenselijkheid die dit voorstelde. Ook wel de moeite om eens binnen te gaan.
Van daar wou ik naar het Grenzdenkmal Hötensleben rijden. De weg die er naar leidde was echter afgesloten, dus : Schade !
Morgen ga ik met een treintje rijden !
Geen opmerkingen:
Een reactie posten