Langs de 'innengrenze' vrijdag 30 mei 2014

Heb in dit nieuwe (oude) bed heel goed geslapen.  Was ongeveer om 7u30 wakker, douche genomen wat ook leuk was (goed te regelen).  Mijn facebook bijgewerkt voor vandaag en dan gaan ontbijten.  Ik had het niet door maar zat bijna aan een verkeerde, gereserveerde, tafel.  Natuurlijk was er één waarop maar één tas stond en een kaart : reserviert, Mr. Wünsberghe. Ook tof hé !  Nu het ontbijt was zoals overal in elk hotel waar ik al was.  Dus simpel en goed.

Daarna ben ik mijn materiaal voor vandaag gaan halen op mijn kamer en vertrokken naar Henneberg.  Naar het Skulpturen Park Deutsche Einheit.  Da's daar waar ik in mijn fb van zei dat ik vlaggen ging zien.  De vlaggen zijn gemaakt door schoolkinderen die zichzelf in hun vlaggetje gelegd hebben.  Er is nog meer te zien : een stapel stenen van een afgebroken muur, een wasdraad met vuil (?) goed, moderne standbeelden, een gevallen stoel en affichen met emotionele inhoud.  

Vlak daar in de buurt is ook een vervallen oostduitse grenstoren.  Het was nog fris, maar ik kreeg het er koud van.

 Van daar reed ik naar Behrungen, naar het Deutsch-deutsches Freiheits Museum.  

Onderwegen zag ik verschillende malen het grote bord waarop stond dat voor 1989 duitsland en europa gedeeld waren.  Ik zag ook vele honderden meters van die betonplaten grens weg.  Daar in Behrungen ben ik er zelfs opgereden.  Elke goeie meter daver je, snel rijden ging niet.

Het was nog vroeg, daarom naar het Point Alfa en het Haus auf der Grenze.  Dit ligt tussen Geisa en Rasdorf.  Het verbaasde mij wel dat er zoveel wagens, autobussen, motors op een grote parking stonden om dit te bekijken.  Heel raar maar de Amerikanen en de Russen zouden elkaar daar op het einde van de oorlog ontmoet hebben ?  Enfin, er staat een ongelooflijk herwerkte toren waar een waakhond nog de wacht over houd.  De oudere oostduiste grenstoren is hervormd tot een uitzicht toren.  Je kan er op klimmen en genieten van het uitzicht.  Wil je zowel de hond, als de twee toren of de afsluitingen bekijken dan moet je, ofwel over gras, maar wel over zo'n betonnen pad gaan.

Het huis geeft een indruk van het leven der grensbewoners en van de geschiedenis van het einde.  Ook de moeite waard.  Ga je verder naar links van het huis dan kom je nog een km bronzen beelden tegen.  Wel allemaal over het geloof.  Toch wel leuk.

 

 

Morgen ga ik naar de stad waar de voorouders van onze Filip vandaan kwamen : naar Coburg !