Langs de 'innengrenze' zaterdag 31 mei 2014

Zaterdag vandaag en ervaar sterk dat de laatste week is aangebroken.  Zag bij het ontbijt het eerste bruine eitje sinds ik in Duitsland ben.  Kon er dan ook niet aan weerstaan.

Nog wat van gisteren.  Het was een sterk golvende weg met 1 rijstrook in elke richting.  Zo'n weg waarop de snelheid bij ons heel beperkt is, soms tot 90.  Hier is het zowiezo tot 100 per uur.  Op een bepaald moment zag ik een plaatje : 835m boven zeespiegel.  Niet moeilijk dat mijn oren ploften.

Vandaag dus naar Coburg.  Iets na negen parkeerde ik in het parkeerhuis aan de post.  Via de winkelwandel straat bereikte ik de Markt waar het markt was.  Ik was wel verbaasd over het vele volk dat er rondliep.  De Markt zelf staat vol mooie gebouwen : het Rathaus, het Stadthaus ! 

In de 'innenstadt' zijn bijna alle straten autovrij, 't is te zeggen, beperkt autovrij.  Ik ging zowat door alle straten, ook omdat ik nog wel geschenkjes wou kopen.  Belangrijk ook om te zien wat er allemaal was : de Moritzkirche, het Grabungsmuseum, het Landes theather, de Schlossplatz, het Schloss Ehrenburg.  Dat laatste sprak mij hard aan.  Ik had dan ook het genoegen een rondleiding te kunnen volgen.  In het Duits en met fotograferen zonder flash.

 

Volgens de verhalen is het Keizer Karel V, kijk kijk, ene uit Gent die de bouw van dit slot zou geïnspireerd hebben door te zeggen : Hier komt een slot voor jullie eer !  Toch leuk.

Vier eeuwen zouden hier hertogen gewoond hebben.  Het gold als woonplaats voor de hoge adel niet alleen van Duitsland maar ook van Europa.  Er was daar dan ook sprake van Leopold, die later koning van België zou worden.  Ook de koninklijke familie van Groot Brittania is van hier afkomstig. We zagen kamers waar Queen Victoria logeerde als ze hier was.  Speciaal een slaapkamer waar naast het bed een hokje was gemaakt met een wc !

 

Er waren wel toffe muurtapijten te bekijken, ook toffe voorwerpen.  De gids deed zijn best om het voor ons plezant te maken.  Trouwens we waren maar met vier bezoekers !

Als einde bezochten we de kapel.  Die word nog altijd gebruikt, trouwens vandaag ook voor een huwelijk.

Het was ondertussen al een eind in de namiddag geworden.  Na een ijsje met een cola zocht ik terug het Parkhaus op (7euro !) en reed naar het hotel om uit te rusten en alles zowat in orde te maken.

Morgen ga ik terug naar Coburg want ik wil zeker nog de vesting Helburg zien (en nog andere dingen). Zo ... tchuss !!!

Langs de 'innengrenze' vrijdag 30 mei 2014

Heb in dit nieuwe (oude) bed heel goed geslapen.  Was ongeveer om 7u30 wakker, douche genomen wat ook leuk was (goed te regelen).  Mijn facebook bijgewerkt voor vandaag en dan gaan ontbijten.  Ik had het niet door maar zat bijna aan een verkeerde, gereserveerde, tafel.  Natuurlijk was er één waarop maar één tas stond en een kaart : reserviert, Mr. Wünsberghe. Ook tof hé !  Nu het ontbijt was zoals overal in elk hotel waar ik al was.  Dus simpel en goed.

Daarna ben ik mijn materiaal voor vandaag gaan halen op mijn kamer en vertrokken naar Henneberg.  Naar het Skulpturen Park Deutsche Einheit.  Da's daar waar ik in mijn fb van zei dat ik vlaggen ging zien.  De vlaggen zijn gemaakt door schoolkinderen die zichzelf in hun vlaggetje gelegd hebben.  Er is nog meer te zien : een stapel stenen van een afgebroken muur, een wasdraad met vuil (?) goed, moderne standbeelden, een gevallen stoel en affichen met emotionele inhoud.  

Vlak daar in de buurt is ook een vervallen oostduitse grenstoren.  Het was nog fris, maar ik kreeg het er koud van.

 Van daar reed ik naar Behrungen, naar het Deutsch-deutsches Freiheits Museum.  

Onderwegen zag ik verschillende malen het grote bord waarop stond dat voor 1989 duitsland en europa gedeeld waren.  Ik zag ook vele honderden meters van die betonplaten grens weg.  Daar in Behrungen ben ik er zelfs opgereden.  Elke goeie meter daver je, snel rijden ging niet.

Het was nog vroeg, daarom naar het Point Alfa en het Haus auf der Grenze.  Dit ligt tussen Geisa en Rasdorf.  Het verbaasde mij wel dat er zoveel wagens, autobussen, motors op een grote parking stonden om dit te bekijken.  Heel raar maar de Amerikanen en de Russen zouden elkaar daar op het einde van de oorlog ontmoet hebben ?  Enfin, er staat een ongelooflijk herwerkte toren waar een waakhond nog de wacht over houd.  De oudere oostduiste grenstoren is hervormd tot een uitzicht toren.  Je kan er op klimmen en genieten van het uitzicht.  Wil je zowel de hond, als de twee toren of de afsluitingen bekijken dan moet je, ofwel over gras, maar wel over zo'n betonnen pad gaan.

Het huis geeft een indruk van het leven der grensbewoners en van de geschiedenis van het einde.  Ook de moeite waard.  Ga je verder naar links van het huis dan kom je nog een km bronzen beelden tegen.  Wel allemaal over het geloof.  Toch wel leuk.

 

 

Morgen ga ik naar de stad waar de voorouders van onze Filip vandaan kwamen : naar Coburg !

Langs de 'innengrenze' donderdag 29 mei 2014

Ik was weer vroeg wakker, ah ja, gisteren vroeg in slaap gevallen.  Na het douchen ging ik naar beneden om te ontbijten.  Het was ongeveer halfacht.  Tijdens het ontbijt kwam de mijnheer van het hotel mij vertellen dat de jongen die mijn pc zou maken zo rond acht uur hier zou zijn.  Maar misschien iets later want het was ook een spanjaard en die slapen iets langer.  

Inderdaad, het was halfnegen toen de kerel klopte.  Hij zei dat het niet lang zou duren, wat ook zo was.  Tijdens zijn bezigheden had ik een gesprek met hem, hij kwam van Barcelona.  Daar had hij voor computer specialist gestudeerd, maar geen werk gevonden, ook geen ander.  Daarom naar hier en hier was hij poetshulp.
Het was snel in orde, de russen verslagen door een spanjaard en ik blij.  Ik pakte alles in en vertrok naar hier.
Onderwegen waren er, ondanks de regen, een paar dingen die mij opvielen : ik reed vrij lang in de Weinbergstrasse ! Ondertussen hoorde ik een liedje dat ik al weken hoor en tof vind : I had a dream, one day !  Zoek nog op wie het zingt.
Ook de verschillende tunnels vond ik tof, vooral die van bijna 8 km.
Eens hier aangekomen, in hotel ALT RODACH pakte ik alles uit en ging eten.  Daarna maakte ik mijn facebook en blog zoveel mogelijk in orde.
Morgen ga ik vlaggen kijken !

Langs de 'innengrenze' woensdag 28 mei 2014

Ik had goede hoop dat vandaag mijn pc in orde zou zijn.  De mensen van het hotel testen alles en vonden niets.  Hun materiaal was ok. Of er een vriend van de dochter mocht komen die er iets van kende.  Voor mij geen probleem.  Die jongen kwam en stelde vast dat er een virus op mijn laptop zat.  Hij zou dit kunnen wegwerken maar pas morgenvroeg.  Nu was hij aan het werken en kon maar eventjes weg blijven.  OK, voor mij geen probleem.  Dus ik de stad in.
Het regende nog altijd.  Dus weer geregeld iets gaan drinken, een koffie met een stukje cake, enz... Ik trok wel enkele foto's. 
De hoofdkerk wou ik wel bezoeken.  Het was al enkele dagen geleden dat ik nog een kerk binnenstapte.  Dus ... Er stond een bord : gesloten wegens verbouwingswerken !
Dan maar een sportwinkel binnen, maar geen voetbalsjaals.  Alles leek zo'n beetje tegen te slagen vandaag.  Ik bezag nogeens de mogelijkheden, maar altijd zo rond de 100km weg.  En het was verdomd druk.  Het stemde mij een beetje teleur en ik ging terug naar het hotel om daar wat in mijn e-reader te lezen.  Viel ook prompt in slaap.  Morgen zou het weer verder rijden zijn !

Langs de 'innengrenze' dinsdag 27.05.2014

Na een heerlijke douche ging ik, zoals altijd voor het ontbijt, mijn facebook opladen. Ik probeerde maar kreeg steeds een wit blad met daarop bovenaan 'verbinding gezocht' of zo iets.  Ik probeerde dat een hele tijd en niks veranderde.  Het was 's nachts slecht weer geweest en het regende nog serjeus buiten.  Dus maar ontbijten.  Ik zei het tegen de man van het hotel en die zei dat het internet bij hem ook uitgevallen was.  Ik dacht dan zal het zichzelf wel herstellen, dus op weg naar de Automobile Welt Eisenach.  De oude fabriek van de oostduitse Wartburg.  We kennen allemaal de Trabant, waarvan ik er af en toe nog één zag, hebben misschien ook al van de Wartburg gehoort, de moderne, aangepaste auto van de Oost Duitsers.  Ik herinner mij precies dat één van mijn vrienden, de Jef, er zo een had vroeger.  In ieder geval het was een auto die er mocht zijn.  Op het laatste van het bestaan zijn er verschillende delen overgenomen door Opel, wat toch ook iets wil zeggen

Het museum is nog een deel van de nieuwste fabrikatiehal.  Het staat naast de oude fabriek die totaal versleten is.  Hopelijk wordt ze nu ook niet afgebroken want het zegt wel iets.  Voor mij toch !

Het enige wat mij zowat tegensloeg is het beginuur : het ging pas open om 11u.  Tof was dan wel dat er slechts een kleine bijdrage bij de inkom (3+1euro) was om te mogen fotograferen.  Ze vroegen, voor hun registers, van waar je kwam en dat België vonden ze heel tof ! 

Na dat bezoek ben ik naar de stad gereden en geparkeerd in een parkeerhaus.  Dan ben ik naar een halte van van bus 10 gereden en betaalde 1,5 euro voor een rit naar de Wartburgallee.  Dit is de eindhalte, vlak voor het begin van de parking van het Wartburgkasteel.  (Tussen haakjes : de parking kost 4 euro !).  Ik betaalde aan de chauffeur van een 'shuttle' 2 euro, tot aan de poorten boven van het kasteel.  Te voet, velen doen dat, is het toch een hele inspanning.

Het kasteel ! Ik betaalde 9 euro inkom, de prijs van de grote rondgang.  + 5 euro om te mogen fotograferen, maar zonder flash !  De groep waar ik bij aansloot was een Duitse, dus uitleg in het Duits met een kleine vertaling die toch de moeite waard was.  

Zo !  Volgens de sage is de burcht gebouwd in 1067 door Lodewijk de Springer.  Door allerlei veroveringen werd hij door Keizer Lothar benoemd tot landgraaf van Thüringen .... hela ! Dat is familie van Barbarossa !!!  Voelde mij helemaal op mijn gemak ! 

Je vind er allerlei zalen : de ridderzaal, eigenlijk de thuishaven van de heer des huizes.  De Elisabeth galerie, eigenlijk een veel al later opgebouwd deel van het kasteel gewijd aan de heilige Elisabeth.  Een kunstenaar, mr. Schwindt, beeldde het leven van deze madam uit die zeven werken der barmhartigheid zou hebben.  We gingen verder naar de zangerszaal.  Hier werden al van in de 13de eeuw wedstrijden voor zangers gehouden : zo erg zelfs dat er onenigheden waren tussen zangers en hun beschermheren, de 'Sängerkrieg auf der Wartburg' was geboren !  Onze volgende zaal was de landgravenkamer : hier wordt duidelijk gemaakt waarom de burcht zo heet.  Mr. Lodewijk de Springer stond op een bergtop en was overweldigd door de schoonheid van de natuur.  Hij riep : Wart ... Berg, hier zal ik mijn kasteel bouwen ! Tof hé ?
Dan komen we in de feestzaal : een 400 vierkante meter grote zaal vol schilderwerken en versieringen.   Sinds het begin der 19de eeuw worden hier concerten gehouden, nu nog.  De zaal maakte zo'n indruk dat Lodewijk II van Beieren ze liet nabouwen op Neuschwanstein !

Verder bezochten we nog enkele zalen met gebruiksvoorwerpen van de voorbije eeuwen en een kamer waar Luther zou geleefd hebben.
Na een dik uur rondleiding terug naar de shuttle, de bus naar beneden en met de auto naar een café/restaurant voor een paar pinten en lekker eten.
Aangekomen in het hotel bleek internet/pc nog niet in orde.  We zullen morgen wel zien !

Langs de 'innengrenze' maandag 26.05.2014

Vanmorgen was het ontbijt in het nieuwe hotel ook weer de moeite.  Zoals gewoonlijk beperkte ik mij tot 1 broodje.  Ditmaal met spek ! De eerste keer in veertien dagen.  Het was wel lekker.

Na het ontbijt reed ik naar het stadje Teistungen, zo'n 80km boven Eisenach.  Ik twijfelde eraan of het Grenzlandmuseum Eichsfeld wel zou open zijn, want het was maandag.  En inderdaad, het was gesloten.  Misschien kon je binnen veel documenten bekijken, maar buiten stond de totempaal die ik natuurlijk fotografeerde, ook een DDR helikopter werd er voorgesteld.  Eigenlijk had ik wel een goede indruk van deze grensovergang. 

 

 Ik heb wel niet op de 4 km lange grenzlandweg gewandeld. Had mij ondertussen voorgenomen om naar Weimar te rijden.  Ook daar zouden de musea wel gesloten zijn, maar ik zou een goede indruk en gevoel krijgen bij deze stad waar ik al een tijdje wil naar toe gaan. 

Oh ja, de foto's zijn 'geleende foto's', die ik zelf maakte komen hier wel op, misschien morgen al !

Op mijn rit naar Weimar, zo'n 130km van Teistungen, stelde ik nog maar eens vast dat Duitsland er heel groen uitziet : velden, weilanden, bossen.  Toch wel iets dat je niet zou verwachten.

Dus Weimar :  Weimar werd voor het eerst vermeld in 899 en was tussen 946 en 1346 centrum van het graafschap Weimar.  De stad ontving in 1410 stadsrechten.

Weimar kwam in de 14e eeuw in het bezit van het Huis Wettin.   Hertog Johan Frederik de Grootmoedige maakte het tot residentie van het hertogdom Saksen Weimar, het latere Saksen-Weimar-Eisenach  wat het tot 1920 zou blijven.

Onder de heerschappij van een groothertog in  de achttiende eeuw was de stad de intellectuele thuis- haven van de kring rond de Duitse schrijver  Johann Wolfgang von Goethe. 

 

In 1919 kwam in Weimar de grondwetgevende Nationale Vergadering bijeen. Naar deze bijeenkomst is de Weilarrepubliek  genoemd. De stad werd in 1920 hoofdstad van de deelstaat Thüringen.  

In 1999 was Weimar Culturele hoofdstad van Europa. .

Er was vandaag blijkbaar veel volk aanwezig.  Er zou vanavond een speciaal concert gegeven worden.  

Het was warm en ik kreeg dorst (eigenlijk ook honger).  In het Theater restaurant at ik iets dat al jaren geleden is, een uitsmijter niet, maar een Strammer Max wel.  Wandelde nog een tijdje rond, vond dat ik toffe foto's maakte.  Schreef nog wat kaartjes en ging toch maar de kerk binnen.  Hier mocht je in totaal niet fotograferen zekers !  Ik dacht OK, maar nam toch een paar foto's.

Ik ging terug naar de parkeergarage, betaalde slechts 3 euro en oeps naar Eisenach !

Hopelijk is dit ook interessant !

Langs de 'innengrenze' zondag 25.05.2014

Vanmorgen wilden er blijkbaar veel mensen vroeg gaan eten want er was geen plaats meer voor mij.  Dan maar eerst mijn facebook in orde maken.  Een 'oberin', een lieve mevrouw zag dit en zij bracht, misschien uit compassie een tas koffie.  Vond ik heel leuk.  Toen ik klaar was ging ik naar binnen en inderdaad dan was er plaats vrij.  Na een normaal ontbijt, 1 pistolet ('t zijn wel grote) en 1 boterham van zuur brood, een tas koffie en een glaasje fruitsap, ging ik betalen.  Het was zoveel als ik geboekt had, 196 euro voor 4 nachten en ontbijt.  Wat men voorzien had voor WIFI, 1 euro per nacht, moest ik niet betalen.  Ook tof hé !  Dan mijn gps ingesteld op Eisenach en weg was ik !

Het was vrij kalm op de weg, maar toch nog meer verkeer dan ik verwacht had.  Zo'n 15  km buiten Halberstadt begon er een echte bergrit.  Nog altijd in het Hartzgebergte hé, met verschillende honderden bochten, inderdaad zowel links als rechts, en ook haarspeldachtigen, reed ik berg op, berg af.  Mijn oren suisden en ploften verschillende malen.  Ik denk dat er nooit een stuk rechte weg was van meer dan 500 meter.  De snelheid was dikwijls aangepast, maar meestal zo'n 100 per uur.  Als het dan minder was, 40 of 30 wist je dat er een serieuze bocht kwam.

Ik denk dat zo'n tiental km ik werd gevolgd door een motorbende, 15 tal rijders.  Als het even kon stak er een mij voorbij ! We kwamen natuurlijk door verschillende dorpjes.  Meestal staan die nog vol met van de vakwerkhuisjes.  Je ziet er ook de blokkendozen van woningen en woonkazernes die door de kommunisten zijn gebouwd.  Vele zijn nog in oorspronkelijke staat, grijs en in verval, en staan leeg.  Verschillende anderen, vooral de huizen, zijn moderner gemaakt : een mooie kleur, zowel geel als rood als groen, en met een kleine aanbouw.  De appartementsgebouwen (kazernes) waarvan er ook veel zijn aangepakt vooral in kleur, blijken terug bewoond te worden.

Je ziet natuurlijk ook verschillende moderne woningen in zowel de dorpjes, maar vooral in de stadjes.  Er staan er ook veel oudere leeg en te vervallen.  Net zoals de vorige dagen zag ik er vele te koop en te huur staan.

Na zo'n 80km was de bergrit voorbij.  Natuurlijk bleef de weg licht golvend.  De autostrade was dan weer gewoon, ook héél licht golvend.  Dat duurde dan zo'n 20km en dan moest ik de volgende afrit nemen en volgen de gps-madam links afslaan.  Ik deed dit en zag dat we snel Eisenach naderden.
Ondertussen zag ik wel reclame voor een Grenzdenkmal en voor een museum van Wartburg.  Haha, dacht ik dat zal zeker op mij mogen rekenen.
Bleek dat Eisenach een vrij groot stadje is, ik volgde de opmerkingen van de gps madam en kwam in een héél smalle straat.  'Nu een scherpe bocht naar rechts...' ik deed dit en na zo'n honderd meter was ik aan het hotel aangekomen.

Men was nog bezig met de kamer op te maken, kamer 113 op de eerste verdieping ! Mijnheer droeg mee mijn bagage naar boven als de kamer klein was.
Ik pakte alles uit, legde veel in de kast en na mijn facebook een beetje bijgewerkt te hebben, weer op weg door de stad.  Eén van de dagen moet ik wel een aantal foto's gaan maken want ik zag wel veel.  Ik volgde een plakkaat schloss Wartburg om te zien waar ik uitkwam.  (Tof hé Riet !) Maar reed niet voorbij de parking.  Zal er zeker een van volgende dagen naartoe gaan.
Ik ging dan eten in een restaurant op weg naar mijn hotel, een koud buffet vrij te nemen, 15 euro ! Als drank een Lutherpils !

Daarna terug naar het hotel, nam een foto van een stadsdeel en zette de tv op.  Op Duitsland 1 ging het over de aanslag in Brussel op de Joodse synagoge.  Blijkbaar vond heel Europa dit schandalig !
Zo, dat was het.  Zal dit nog wel aanpassen met enkele foto's ... later.
Morgen zou ik graag naar het Wartburg auto museum gaan !

Langs de 'innengrenze' zaterdag 24 mei 2014

Het eerste wat ik vanmorgen vaststelde was dat mijn e-reader voor 100° opgeladen was, dit met het kabeltje van mijn telefoon !  Tof want nu kan ik iets in het Nederlands lezen.  Zal nog wel een vervang kabeltje moeten kopen om het toestel op te laden met nieuwe boeken.

Ik vertrok zo rond 9u15 naar Hötensleben om dat grens geval op te zoeken.  Ik had een andere weg genomen dan gisteren en sloeg toen ik er bijna was een weg rechts in.  Mijn gsm-madam probeerde mij te laten omdraaien.  Ik reed echter door, ze zou wel van mening veranderen.  Dan moest ik van haar een scherpe weg links inslagen.  Wat ik deed.  Het was een rare weg : waar je op reed betonplaten van zo'n 2 op 1 m.  In het midden gras.  Ik voelde dat ik op de weg zat die ooit langs de grens lag.  Toen ik zo'n tweetal km had gereden kwam ik aan de plaats wat het grensgeval was : een dubbele afsluiting.

 

Ik voelde me echt wel een beetje emotioneel !  Verschillende keren zag ik het bord waarop opstaat dat Duitsland en Europa in twee gedeeld was en telkens zag ik weer zo'n weg liggen.  Misschien lette ik er nu beter op.  

Vooraleer ik hier was werd ik weer op een aantal kasseiwegen gestuurd.  Ik denk in totaal toch zo'n 7 km.  Soms lagen ze goed, soms kei-slecht !  Misschien moet men eens aan een nieuwe soort Parijs - Roubaix denken.  Zou hier wel de moeite zijn, ze gaan zelfs licht omhoog.  Heel de weg die ik deed ging op en af, het was hier trouwens het Harzgebergte.

Ik stelde mijn madam in om naar Schierke te gaan, zo'n 60km verder.  Het weer was ondertussen zonnig geworden.  Zo'n 12 km van Schierke kwam ik in Drei Annen Hohne.  Blijkbaar vertrok hier ook de trein voor de Brockenbahn.

Het smalspoor is van 1899 en vooral toeristen gebruikten het.  Na de W.O. werd het voor hen afgeschaft en installeerden de russen een spionage eenheid op de Brocken.  Sinds 1994 zijn de russen weg en kunnen de toeristen in al hun huizen en apparaten neuzen !

 

Ik zag onderweg een baan die vooral door wandelaars gebruikt werd, allez door sportievelingen die te voet naar boven gingen.  Toen we op zo'n 1.000 m hoogte waren begon het ineens te regenen.  Mensen ... regenen, een stortbui van menkannietmeer !  Toen we aankwamen boven was het ook al donker van de regenwolken.  Er stonden ook enkele honderden mensen te wachten om terug naar beneden te gaan, het was er ook koud !  Ik stapte uit, nam vlug een paar fotootjes en vliegensvlug en kletsnat de trein terug in.  Er was gelukkig nu nog wel een plaatsje vrij !Over mij zat een mijnheer met zijn madam die nogal intelligent leken.  Hij voelde zich ook koud, zei hij.  Dan vroeg hij van waar ik kwam, ahja Belgien !  En of ik een schrijver van de D.D.R. kende ... Heinrich Heine, die had hier vroeger ook de berg opgewandeld.  Tof om weten.

 

Enfin, ik had het gezien, spijtig genoeg was het een echt strontweer !  Ik was blij toen ik weer in het vertrekstation was.  Zo'n beetje buiten de stad ging ik tanken want morgen is het weer een flink ritje naar Eisenach !

Langs de 'innengrenze' vrijdag 23 mei 2014

Toen ik vanmorgen, na het ontbijt, mijn facebook in orde maakte, vond ik wel dat het frisjes was.  Dan maar snel gewerkt.  Enkele andere hotelbezoekers wensten mij geluk omdat ze mij zo zagen werken.  Ikke blij ! Dan maar ingestapt en naar Marienborn gereden.  De madam van de gps vond dat wij in de ed D.D.R. waren en over een weg moesten rijden die ons daaraan herinnerde : een kasseiweg van zeker 10km :

Ik voelde mij thuis !  Het waren allemaal gewone wegen die naar Marienborn gingen, soms wel met twee rijstroken in één richting, afwisselend met de andere richting.  Mijn honderd per uur was natuurlijk voor de andere weggebruikers véél te weinig.  Enfin naarmate we dichter bij Marienborn kwamen groeide mijn interesse.    Ik had er al foto's van gezien, maar toen ik er aan kwam dacht ik : verdorie, ik passeerde hier enkele jaren geleden toen ik naar Fläming/Teltow ging !

De Gedenkstätte Deutsche Teiling in Marienborn ligt aan de autosnelweg tussen Helmstedt en Marienborn zelf.  Helmstedt/Marienborn was synoniem voor de grens die niet alleen Duitsland maar ook Europa deelde.  Een echt voorbeeld van de koude oorlog !  In die tijd werkten er ongeveer 1.000 mensen aan de grens, zowel burgers als soldaten.  Iedereen, bijna in de hele wereld, kende Marienborn, terwijl het dorpje zelf een oord is waar schapen en geiten loslopen !  

Van die duizenden waren er ook agenten bij van de geheime politie, de Stasi !  Eigenlijk kan  je die dienst vergelijken met de KBG in Rusland.  Stasi = Staatssicherheit.  Over heel de D.D.R. waren er bijna 300.000 mensen die met deze dienst werkten.  De burgers waren er bang van.  Toen  de muur viel probeerden deze kerels tonnen documenten te vernietigen, maar alles lukte niet en je kan er vandaag nog in rondkijken om informatie te verzamelen.

Het domein zelf is vrij groot.  Het leek mij dat de bureeltjes ouderwets waren.  In het museum, dat vooral info geeft, stond bijv. een ouderwetse typmachine !  Het enige moderne zijn de gigantisch hoge verlichtingspalen.  Ik wandelde het hele terrein af en voelde dat hier echt velen geleden hebben.  Vluchtelingen werden er tegengehouden en toeristen voor West Berlijn zullen zeker zwaar aangepakt geweest zijn.  Een plaats die mij zeker inpalmde !

 

Spijtig genoeg was de beruchte toren in herstelling, maar ja, die vind je wel origineel op het internet.

Vandaar reed ik naar Helmstedt.  Daar zou ook wat te vinden zijn over de grensdeling.  Ik parkeerde aan de rand van de Markt en had tijd tot 15u !  Ik wandelde door het stadje dat ook weer héél mooi was.  Uiteindelijk, zo rond 13u denk ik, was ik aan het Zonengrenz Museum.  En jawadde, het ging pas open om 15u.  Om de tijd te doden reed ik naar Bismark om daar de toren te zien.  Bismark is een stadje dat wel wat in orde gemaakt is, maar nog altijd lijkt op een D.D.R. stad.  En de toren : vergissing, de Bismarkturm staat helemaal daar niet maar in Osterwieck !  Schade ! Dan terug naar Hemstedt om het museum te bekijken.  

Het toffe was dat er geen parkinggeld meer moest betaald worden op de parking waar ik daarvoor al stond.  Was normaal vanaf 16u zeiden er mensen.  

Het museum opent om 15u en sluit om 17u.  Verstond dit wel want zoveel is er niet te zien, wel veel te lezen. Er waren wel enkele foto's en voorwerpen uit de tijd van de deling en men had het vooral over de onmenselijkheid die dit voorstelde.  Ook wel de moeite om eens binnen te gaan.

 

 Van daar wou ik naar het Grenzdenkmal Hötensleben rijden.  De weg die er naar leidde was echter afgesloten, dus : Schade !

Morgen ga ik met een treintje rijden !

Langs de 'innengrenze' donderdag 22 mei 2014

Toen ik wakker werd zag ik door het venster de zon al fel schijnen, het was nog maar 7u30.  Ik zette de TV op en hoorde op het nieuws zeggen dat het 32° zou worden.  Pffff!  Ik zou naar Goslar gaan, die stad verkennen en daarna misschien naar Marienborn.  

Het was vrij druk zowel op de gewone wegen als op de autostrade.  Enfin ik kwam tijdig, zo'n beetje voor 10u in Goslar aan en vond een toffe plaats, onder de bomen op een parking waar je vlak voor het keizerlijk paleis staat, allez bijna een km er af !

De parking kon ik betalen tot de maximum, tot 15u, kostprijs 6euro, te doen hé ?  De eerste foto die ik van deze stad trok kon ik niet vermijden : koffiehuis Verhoeven !  Deed mij direct aan Yves en ons Frieda denken !

Dan verder de stad in, ik had toch al anderhalf uur gereden en zin in een koffie.  Vlak naast de markt was er een cafe waarvan er nog een plaatske vrij was op het terras.  Hij smaakte wel, die tas !

Daarna de markt op naar het info bureau, een stadsplannetje, een draagtasje, vier postkaarten en postzegels : 10euro ! 

Vandaar ging ik naar de evangelische lutherse marktkerk van St.Cosmas en St. Damian.  In de 3de eeuw heelden deze mannen verschillende mensen, het waren dokters, zij vroegen niks aan de patienten.  Ze zeiden dat het voor de eer van God was.  Ene Diocletian, een militair onder Romeinse invloed vermoordde hen in 303.  Schade, nicht ?

Pas in de 12de eeuw begon men aan een 'moderne' marktkerk.  In de 15de eeuw zag men het gotische in.  Ondanks de oorlog bleef ze zowat onbeschadigd.

 

 

Na dit kerkbezoek besloot ik met een treintje mee te rijden, want ik zou toch niet overal in het stadje kunnen wandelen.  De straat zijn echter zo smal dat ik geen mooie foto's kon nemen.  De voerder vertelde wel op een bepaald moment dat in 'dit' huis een Duitse veldmaarschalk geslapen had, namelijk Erwin Rommel ! Tiens, wist je dat zijn zoon, na de oorlog, ooit burgemeester was van Frankfurt !  Als ik mensen hoor vertellen was deze generaal eigenlijk tegen Hitler en vrij sympatiek bij de soldaten.

 

Het was verduiveld warm en de cola in een cafetaria smaakte wel.  Ik volgde pijlen naar het Mönchehaus, muzeum van moderne kunst.  Daarbij kwam ik voorbij Karstad, een supermarkt.  Ik weet nog dat, wanneer ik in Berlijn was, dit een exclusieve supermarkt was.   Hier was het ook wel mooi, maar je moest niet aanschuiven.  Eintracht Braunchweig leverde een sjaal op en voor mij een t-shirt ohne armen.  Ik ging daar tevens eten, wou eigenlijk geen fritten en nam een broodje.  Toen de kok mij de curryworst leverde waren er wel fritten bij.  Currywooooooooooooort ! Zo'n dertig cm minstens met veel curry/ketchup !  Ik kreeg alles niet op.

Vandaar ging ik naar het Radhaus, dat zou ik nog kunnen bezoeken voor mijn parkingschijf op was.  Spijtig genoeg was het gesloten, men was het volop aan het inrichten om zondag te kunnen 'wahlen' ! Dus ging ik maar naar de parking.  Ik had nog graag het kasteel van Hendrik De Vogelaar bezocht maar was wel wat moe en de tijd !!! Dus stapte ik in een hete auto en reed naar Marienborn.

Wat de madam op de gps me allemaal vertelde !!! Het klopte langs geen kanten, daarom dat ik besloot om maar terug naar het hotel te rijden en morgen naar Marienborn te rijden.

Als het weer meezit !!! (voorspelling iets beter dan vandaag, 30°)

Langs de 'innengrenze' woensdag 21.05.2014

Het was vanmorgen weer een heel druk ontbijt, een bus senioren die nogal wat lawaai maakten.  Ook de mevr. die bediende vond dit.  Enfin zo rond negenen was ik weer klaar en betaalde ik, en vertrok.  Er was direct een omleiding en de mevrouw op de gps was eventjes van slag.  Uiteindelijk toch in de goede richting en blijkbaar zo'n veertig km. langs de ex-innengrenz.  Dan de autostrade.  Het bleek nog eens dat 120 rijden het bewijs is dat je een traag kieken zijt.  Ik beperkte me tot 130 maar dat was niet voldoende, meerderen staken mij voorbij, net jets !  Zo rond de middag kwam ik aan in Halberstädt, in het hart van het Harz gebergte.  Aan de stad te zien was het duidelijk dat die vroeger in de DDR lag.  Er was wel al veel gemoderniseerd.

Ik kreeg een kamer op de tweede verdieping, te bereiken langs een moeilijke trap.  Gelukkig was er een mevrouw die mij hielp.  De kamer is niet zo groot, maar ja, om te slapen, keine probleme !

Ik rustte eventjes uit en ging dan naar de Dom die niet zo ver uit de buurt ligt.
 De protestantse Dom St. Stefanus en St. Sixtus in het ten noorden van de Harz gelegen Halberstadt is een van de weinige grote gotische kerken in Duitsland die net als de Franse kathedralen als kruisbasiliek en niet als hallenkerk is gebouwd.  St. Stefan en St. Sixtus zijn de heiligen van deze kerk.  Er is ook een Dom schat, toegang 8 euro, om te mogen fotograferen zonder flash : 2 euro.  Ik deed natuurlijk mijn best.

 

 

 

In de Dom mocht ik dus fotograferen maar zonder flash, in de aparte, grote ruimte waar de Dom schat staat mocht fotograferen niet.  Er waren verschillende zalen die op een bepaalde temperatuur gehouden werden.  Vele schilderijen en wandtapijten.  Ook de moeite waard.

Toen ik mijn fotograafbewijs terug ging binnenbrengen vroeg de mevrouw van waar ik kwam.  Zij vertelde dat zij hier woonde, vroeger dus in de D.D.R.  Haar zuster woonde in Duitsland maar om haar te zien moest zij een aanvraag doen die maanden duurde, als het al werd goedgekeurd.  Zij was blij dat er veel veranderd was maar toch kon er nog het één en ander wijzigen !

Morgen ga ik naar Goslar, hier zou een museum zijn over het vroegere leven in de DDR.

Zo, tot morgen !

Langs de 'innengrenze' dinsdag 20 mei 2014

Het was weer een reuze ontbijt, terwijl ik mij beperkt tot 1 pistolet.  Daarna heb ik mijn facebook bijgewerkt.  Het was zo ongeveer negen dat ik kon doorrijden naar Munster.  Ik stelde het in mijn gps in en die werkte direct de weg uit naar Münster.  Niet juist madam.  Ik stelde dan de stad Soltau in, de volgende op Munster.  Dus geen probleem.  Zo rond 10u was ik aan het museum, inkom 7 euro en ik mocht fotograferen.  Er waren zo'n vijftal hallen, de eerste over W.O. I en ook de duitse deling.  Halle 2 ging over de gepanzerde Kampftruppen na 1945. In een bijkomende binnenhalleE ging het over allerlei elementen van de oorlog.  Halle 3 ging over de ondersteuning van het oorlogvoeren, halle 4 over de Panzerjäger.  Halle 5 ging over de Bundeswehr nu.  Er waren ook DDR en kommunistische panzers.  Natuurlijk was er ook een cafetaria/shop.  Ik kocht er voor mij een t-shirt tegen de oorlog, denk ik toch !

 

Het was ondertussen middag ik ik reed naar Uelzen, toch ook wel een aangenaam en vrij groot stadje om daar het Hunderdwasserbahnhof te zien.  Ok, het deed wel aan Hunderdwasser herinneren.

 

 

Vooraleer ik naar Uelzen ging was ik onderwegen een Imbisch binnengegaan, in Ebsdorf.  Ik had er een bockwurst mit senf und brot, en dronk er een cola.

Na het bezoek aan het bahnhof reed ik richting hotel.  Ik ging echter naar een cremerie een straatje verder.  De bananasplit met de cola smaakte geweldig met het warme weer.  Het was hier bijna 30° C.  Kan tellen he ?  Ik zag op mijn kaart dat ik nog tijd genoeg had om naar Wittenberge te gaan een stadje juist over de Elbe.  Dus in de ex-DDR.  Volgens een ober hier was de Elbe de grenz.  Toen ik vanmiddag doorreed zag ik al na 6km een plakkaat die vertelde dat daar de grens Duitsland, maar ook Europa in twee verdeelde.  Dat was even voor Diesdorf.

Ik kwam door verschillende ex-ddr stadjes.  Je zag en voelde dit aan het wegdek : kasseien, maar dan brutte !.

Witteberge is een heel serjeus onderhouden stad , ook al in de DDR.  Als je ziet dat er in de verschillende dorpen veel huizen te koop en te huur staan. dan is dit in Witteberge niet waar.  Aan de rand van de stad word in een hels tempo gebouwd.  Het is alleszins geen rijke stad, ook niet geweest. Er is geen echt koopcentrum, wel enkele straten met een terrrasje en een paar winkels.

Ik vond het er wel aangenaam maar het was wel tijd om terug naar het hotel te rijden.  In het dorp ging ik eerst tanken en daarna tankte ik in het hotel.

Zo, tot morgen !

Langs de 'innengrenze' maandag 19 mei

Het was vanmorgen mistig.  Even dacht ik, oei wat een dag gaat dit worden.  Na het ontbijt vertrok ik dus richting Schnackenburg, toch meer dan 100km hier vandaan.  Ik zou ook graag de eiken zien van Stresow, die stellen symbolen voor van boerderijen die volgens de DDR te dicht bij de grens lagen.  Ze werden daarom vernietigd.  Ik kon door de mist geen serieuze foto nemen, dus ik leende er één die een steen is :

Toch wat geëmotioneerd reed ik verder naar Schnackenburg, hget Grenzlandmuseum !  Dit museum herinnert aan de 45 jaar lange deling van Duitsland.  Het stelt niet alleen de Grenzsperranlagen van de DDR voor, maar ook wat de mensen hier allemaal meemaakten.
Natuurlijk staan er ook poppen met uniformen.  Ook foto's. Uiteraard ook wat de bewapening allemaal was.  Ook het bootje dat op het water patrouilleerde.  Ik kocht er enkele postkaarten, hopelijk worden ze door de post doorgestuurd !
µ

 

 

Na het gesprek met de mijnheer die het museum openhield reed ik onder een stralend zon terug naar het hotel.  Ik moest daar toch passeren om naar het dierenpark te gaan.  Op de radio hoorde ik zeggen dat de zon op bezoek was en enkele dagen bleef !

Oh ja, gisteren reed ik langs een km lange straat, de Karl Marx Strasse.  Hij had weinig volgelingen want er stond geen enkel huis ! Het was een straat tussen een kanaaltje en velden.

Vandaag maakte ik mij weer zowat ambetant omdat ik geen '"bokrijk'huizen trok.  Maar ja, misschien zou dan mijn kaartje te snel vol zijn.  Wat mij wel opviel is dat er héél véél huizen en appartementen te huur en te koop staan ! Weet niks van prijzen.

Het was eventjes na 12 toen ik het hotel voorbijreed naar het dierenpark.  Bijna 200km hiervandaan.  Maar ja ... het is vakantie, so what ?  

Zo'n 20km voorbij Munster, een mooie stad die wel iets zegt, de autostrade op.  Weer zo'n 20km verder : STAU ! We reden wel zachtjes, zo'n 60/u verder.  Toen de madam op mijn gps zei dat ik moest afslagen voor naar het park te rijden : ausfahrt gesperrt ! Lap, de volgende dan.  Ondertussen zag ik dat het verkeer aan de overzijde stil stond.  De madam liet mij de volgende afrit namen en dan terug de autostrade op.  Natuurlijk stond ik direct in de file !  Ik stond meer dan een halfuur stil, dan reden we kleine eindjes (50m) verder aan 20/u.  Enfin, alles samen deed ik bijna 3u over de 10km die dan een afrit had naar het dierenpark:  Het was dan al voorbij 16u en ik dacht om ineens terug naar het hotel te rijden waar ik zo rond 18u zou aankomen.

Ik zag wel toen ik Munster passeerde dat daar een museum is van de Deutsche Pantzer ! Ook in het stadje Uelzen zag ik reclame voor een Hunderdwasser bahnhof.  Direct rijpte bij mij het idee om dat 

morgen te doen !

Ah ja ! Ik ben nog iets pikant vergeten !

 Tussen de stad Munster (is niet het grote Münster)  en de autostrade liggen nogal wat bossen waar ik doorreed.  Ik zag op de aardewegen die op de baan uitkomen hier en daar een caravan, een combi of een kampeerauto staan.  Echt wel minstens tien!  Op een bepaald moment zag ik voor zo'n kampeerauto een madam staan, gekleed in een minimum leren linten en tepellapjes, minder dan deze op de foto !  Tiens, dacht ik, het is precies of de dames van Lyon in Frankrijk langs de autosnelweg in hun busjes ook hier ingang gevonden hebben !  Weer een beetje verder stond op een combi ...'Sexy girls' !  Zo , dat was het :

Zo, tot morgen !

Langs de 'innengrenze' zondag 18 mei

Het was een nieuw hotel voor mij, dus ook een nieuw bed, toch heb ik vrij goed geslapen.  Het ontbijt was ook de moeite, weeral héél veel keus tussen vlees en kaas, gekookt eitje, gebakken eitjes met worstjes en natuurlijk al de rest van ontbijtgranen en zoetigheden.

Het was heel zonnig toen ik vertrok naar mijn eerste doel : de dorpsrepubliek Rüterberg ! Nog altijd hangen er twee vlaggen aan de grens, 1 duitse en 1 van de republiek.  Eigenlijk is het tegenwoordig een deel van de stad Dömitz, aan de Elbe.  He  t lag vroeger in de D.D.R. De inwoners van het dorp protesteerden tegen de bemoeizucht van de ddr'rers in riepen daarom in 1967 een republiek uit.  Dit tot in 1989.

 

Ik stelde hier vast dat de stad Dömitz ook een vesting had.  Dit om de stad en de omgeving van de Mecklenburgse stadsgrenzen te beschermen.  Dus ik daar naartoe.

Opmerkelijk is dat ik op héél véél plaatsen een gele X zag in hout of geschilderd.

 

Eens ik terug was in het hotel wist de mevrouw van dienst mij te vertellen dat dit een uiting van anti nucliaire gevoelens ! Tof hé ?  Ik ging naar de vesting die echt wel de moeite waard was.  Zij bestaat sinds de 16de eeuw.  Véél vroeger was er echter ook een versterking, zo'n 700 jaar geleden ! Sinds de soldaten hier wegtrokken werd het de woonplaats van Fritz Reute, een schrijver.  Nu, sinds 1975, is het een museum.  Er is hier wel veel te zien : over de boeren en hoe zij woonden, over een apotheker, over de D.D.R. geschiedenis, een kunsttentoonstelling.  

Inkom 5 euro, voor senioren 4 euro + voor de fotografen om te mogen foto's maken 2 euro.

 

 Na dit niet voorziene, maar prachtige bezoek reed ik naar Salzwedel, een stadje met heel veel oude huizen.  Net zoals onderwege, waar ik ook vele huizen zag die mij aan Bokrijk deden denken.  Ik dacht om zeker hier in de stad te eten, het was al voorbij de middag.  Het is ook een oude Hanze stad wat ik hier niet verwachtte.  De stad ligt op de 'Deutsche Fachwerkstrasse' een route die verschillende stadjes en dorpjes verbind waar je de vakwerk architectuur kan bekijken.  

Ik parkeerde vrij in het centrum ..... en het begon te regenen.  Binnen de kortste keren was mijn goesting voorbij om hier een wandeling te maken.  Wel eten.  Ik stapte het eerste het beste restaurant binnen en hoorde aan de muziek dat het een Grieks restaurant was.  Ik bestelde een Kreta schotel, drie soorten vlees, een hoop frieten en tatziki als saus.  Oh ja, als welkom en als einde kreeg iedereen, ik ook dus een borrel.  Ik nam maar enkele foto's, toch de moeite.

 

Ik stapte vlug naar mijn wagen en reed naar Uelzen, Schloss Holdenstedt.  Weer had ik het genoegen, heel de dag trouwens al, om langs gewone wegen rond te rijden.  Wat niet wil zeggen dat je hier niet snel mag rijden.  Over het algemeen 100/u, aan kruispunten 70/u en in dorpen en stadjes 50/u, soms ook 30.  Een vraagje : dikwijls rij ik door bossen met eiken en beuken, maar langs de gewone weg, welke bomen staan daar langs de zijden ? ............... Jawel, berken, berken en nog eens berken !!!

In Uelzen aangekomen parkeerde ik op een ruimte over het kasteel.  Ook hier 3 euro inkom en vrij fotograferen.  Toen ik de rondwandeling maakte snapte ik wel waarom het vrij was.

Het kasteel staat op de plaats waar in 1266 een waterburcht stond.  De familie Von der Wense begon in 1572 een echte burcht te bouwen.  Wegens bouvalligheid werd alles in 1700 afgebroken.  In 1708 werd er dan begonnen aan de bouw van een laat barok kasteel.  In 1838/40 kreeg de burcht haar huidig uitzicht.  Sinds 1911 is het een museum.  Er staat veel glaswerk en enkele zitplaatsen van vroeger.  Volgens de inrichters is het een voorbeeld van Jugendstil.   Er hangen natuurlijk ook enkele schilderijen van de stichters en de bewoners.

 

De mevrouw aan de kassa vertelde mij toen ik de burcht verliet dat de kerk bezijden ook open was, dus een kort bezoekje daarheen.  De priester terplaatse vertelde mij dat het een Evangelische kerk was waar iedere zondag een mis was.  Hij vond dat er niet zoveel verschil meer was tussen katolieken en evangelischen.  ????

Daarna naar huis, om aan mijn blog te werken en avondeten te gebruiken.

Morgen ga ik naar het Serengeti Park, een soort dierentuin !  Ik ga ook trachten naar Schnackenburg te rijden om in een oud gebouw het Grenzlandmuseum te bezoeken.  Hopelijk is het open want het is maandag !

Tot morgen !

Langs de 'innengrenze' zaterdag 17 mei 2014

Ik heb vannacht héél goed geslapen, dank zij mevrouw of juffrouw de tandarts ! Bedankt hoor ! 

Vanochtend, bij het ontbijt, begon ik toch terug pijn te voelen zeker, wat ook overdag zo was.  Heb dan wel serjeus wat medicatie genomen.  Is ondertussen al enkele uren over, heb zelfs een beetje neer gelegen en voelde niks.  Dus, wie weet ?
Trouwens ik was vlug na het ontbijt gaan betalen en door gereden.  De lieve mevrouw van het hotel maakte mijn rekening en het bleek 25 euro minder te zijn dan de boeking die ik gedaan had.  Ze zij dat ik in het vervolg maar rechtstreeks naar hun kon komen.  Wie weet ?
Het was zonnig toen ik doorreed.  Het was inderdaad langs gewone wegen die volgens mij goed de ex grens volgden.  Natuurlijk was er een stuk autostrade bij.  In Boizenburg aangekomen zocht ik eerst een parkeerplaats, op de markt trouwens.  Natuurlijk stonden hier ook mensen van allerlei partijen om hun waar aan te prijzen voor de verkiezingen.  Ik vroeg informatie bij 'Linke', ik kreeg info en kon zonder problemen naar checkpoint Harry rijden.  Ja, het was er !

Ik kon doorrijden en moest verschillende keren de Elbe overslagen, dus bleef in de buurt van de ex- grens.  Zo rond de middag kwam ik aan in Bad Bodenteich en checkte in bij hotel Braunschweiger Hof.  Ik kreeg een kamer op de derde verdieping.  Maar er was een lift.
Ik ging eten en vroeg en kreeg een kleinigheid : een schotel vol groenten en met allerlei vleessoorten fijn gesneden + zo ongeveer een half stokbrood.  Daarna ging ik naar mijn kamer.  Een toffe kerel had beneden de wifi geinstalleerd, maar werkte totaal niet boven. 
Ik dacht het zal straks wel zijn want ik doe enkele fouten.  Me klaargemaakt om naar een museum te gaan : Het Handwerk Museum Suhlendorf.  Dit in 1974 gestichte museum bestaat vooral uit een grote molen buiten en binnen allerlei instrumenten en voorwerpen die met molens te maken hebben.  Er zijn ook een aantal modellen van molens.  Echt wel tof !
Buiten de centrale tentoonstellingsruimte zijn er nog verschillende : De Radio Legenden, enkele honderden oude radio's en platenspelers, huisjes van een kapper, een smid, een drukker, een schoen- maker, een uurwerkmaker, een dakdekker, een bakker, een schilder, enz...  Ook interessant is de praktijk van een dierenarts.  Ieder jaar is er ook een molenfeest, dan loopt het terrein vol.
Na dit bezoek keerde ik terug naar het hotel en hoorde van die toffe kerel dat ik boven geen wifi en internet kon gebruiken.  Maar ik mocht gerust hier beneden komen zitten.
Ondertussen was het tijd voor avondeten en daarna naar mijn slaapkamer !
Morgen ga ik naar een kasteel !!!!!!!!!!!!!!