Ik realiseerde pas laat die dag dat dit onze laatste in Etretat zou zijn. De week leek wel voorbijgevlogen.
Niet in ons Capitool gidsje vermeld, maar gevonden in de lokaal aanwezige informatie : een abdijwandeling in Montivilliers, een stadje niet zo ver van ons vakantiehuis. Het leek ons wel wat om onze vakantie daarmee af te sluiten.
De zon scheen weer en nu, langs de lokale wegen, was er wel een zekere Normandische magie te bespeuren. Na een heerlijke rit bereikten wij Montivilliers en vonden zelfs de wegwijzer naar de abdij, die simpelweg zo heet (Abbaye de Montivilliers).
Al van toen we de parking afstapten werden we gecharmeerd door dit stadje, vooral vanwege een soort vakwerk bouwstijl.
In de onthaalruimte van de abdij werden wij geholpen door twee super enthousiaste dames. Zij legden uit dat er twee wandelingen waren : een eerste 'Coeur d'Abbayes' volgens een Nederlandstalige brochure die wij kregen een ontdekkingscircuit van de abdij met audiotoelichting, een tweede 'Wandeling rond de abdij', weer een Nederlandstalige brochure, een ontdekkingscircuit van de stad met audiotoelichting. De audiotoelichting was ook in het Nederlands.
De abdij is gesticht door de Benedictijnse orde (tienstiens, die Benedictus is blijkbaar heel actief geweest in deze streken). We bezochten het klooster en de kapittelzaal, de gotische eetzaal en op de eerste verdieping, de slaapzalen, waar de geschiedenis van de stad in beeld gebracht wordt. Uiteindelijk kwamen we in een ruimte waar de bouwkunst van de Normandische abdijen uiteengezet werd. Ik, en ik niet alleen, was aangenaam verrast door dit bezoek en door de knappe Nederlandstalige uitleg op de audiogidsen.
Daarna wandelden wij met onze audiogidsen, de kindjes kregen er trouwens een die aangepast was aan kinderen, door de stad. Dit in 16 etappes. Aan elke etappepaal kreeg je aangepaste uitleg. Zo zagen we het verblijf van de abdissen, de ziekenzaal van de abdij en de geschiedenis ervan, wat er nog rest van de abdijmolen, de Rue des tanneurs (de naam deed mij denken aan de rempart de tanneurs ofte Huidevettersvest in Antwerpen), de markthallen, het riviertjes, de walmuren, het gasthuis, enz... Zoals nogal eens gebeurde werd de stad eigenlijk ontwikkelt rond de abdij waar een gehuchtje ontstond. Monasterium (klooster) en Villare (gehucht). Vandaar de huidige naam van het stadje Montivilliers. Weer een heel aangename ervaring.
Wij leverden onze audiogidsen in en trokken naar de Place Mitterand waar we een tent gevonden hadden om te eten. De toepasselijke naam : Brasserie de l'Abbaye. Voor een billijke prijs was het daar goed eten ! Met een geweldig vriendelijke bediening. Je kreeg echt het gevoel dat je er verwend werd. Een aanrader !
Dit was nogal eens een verschil met Le Havre ! Ik vond het één van onze mooiste en plezantste uitstappen.
Op onze terugrit naar huis stopten we nog om enkele foto's te maken van een mooi kasteeltje.
Eens terug in Etretat kochten we nog een aantal souvenirs, dronken een goei pint , terwijl de kinderen naar een zwembad in de buurt gingen, om de laatste avond in ons vakantiehuis door te brengen.
Ondertussen kan ik al een beetje UNO spelen, maar dat pokeren gaat er nog niet echt in.
Niet in ons Capitool gidsje vermeld, maar gevonden in de lokaal aanwezige informatie : een abdijwandeling in Montivilliers, een stadje niet zo ver van ons vakantiehuis. Het leek ons wel wat om onze vakantie daarmee af te sluiten.
De zon scheen weer en nu, langs de lokale wegen, was er wel een zekere Normandische magie te bespeuren. Na een heerlijke rit bereikten wij Montivilliers en vonden zelfs de wegwijzer naar de abdij, die simpelweg zo heet (Abbaye de Montivilliers).
Al van toen we de parking afstapten werden we gecharmeerd door dit stadje, vooral vanwege een soort vakwerk bouwstijl.
In de onthaalruimte van de abdij werden wij geholpen door twee super enthousiaste dames. Zij legden uit dat er twee wandelingen waren : een eerste 'Coeur d'Abbayes' volgens een Nederlandstalige brochure die wij kregen een ontdekkingscircuit van de abdij met audiotoelichting, een tweede 'Wandeling rond de abdij', weer een Nederlandstalige brochure, een ontdekkingscircuit van de stad met audiotoelichting. De audiotoelichting was ook in het Nederlands.
De abdij is gesticht door de Benedictijnse orde (tienstiens, die Benedictus is blijkbaar heel actief geweest in deze streken). We bezochten het klooster en de kapittelzaal, de gotische eetzaal en op de eerste verdieping, de slaapzalen, waar de geschiedenis van de stad in beeld gebracht wordt. Uiteindelijk kwamen we in een ruimte waar de bouwkunst van de Normandische abdijen uiteengezet werd. Ik, en ik niet alleen, was aangenaam verrast door dit bezoek en door de knappe Nederlandstalige uitleg op de audiogidsen.Daarna wandelden wij met onze audiogidsen, de kindjes kregen er trouwens een die aangepast was aan kinderen, door de stad. Dit in 16 etappes. Aan elke etappepaal kreeg je aangepaste uitleg. Zo zagen we het verblijf van de abdissen, de ziekenzaal van de abdij en de geschiedenis ervan, wat er nog rest van de abdijmolen, de Rue des tanneurs (de naam deed mij denken aan de rempart de tanneurs ofte Huidevettersvest in Antwerpen), de markthallen, het riviertjes, de walmuren, het gasthuis, enz... Zoals nogal eens gebeurde werd de stad eigenlijk ontwikkelt rond de abdij waar een gehuchtje ontstond. Monasterium (klooster) en Villare (gehucht). Vandaar de huidige naam van het stadje Montivilliers. Weer een heel aangename ervaring.
Wij leverden onze audiogidsen in en trokken naar de Place Mitterand waar we een tent gevonden hadden om te eten. De toepasselijke naam : Brasserie de l'Abbaye. Voor een billijke prijs was het daar goed eten ! Met een geweldig vriendelijke bediening. Je kreeg echt het gevoel dat je er verwend werd. Een aanrader !
Dit was nogal eens een verschil met Le Havre ! Ik vond het één van onze mooiste en plezantste uitstappen.Op onze terugrit naar huis stopten we nog om enkele foto's te maken van een mooi kasteeltje.
Eens terug in Etretat kochten we nog een aantal souvenirs, dronken een goei pint , terwijl de kinderen naar een zwembad in de buurt gingen, om de laatste avond in ons vakantiehuis door te brengen.
Ondertussen kan ik al een beetje UNO spelen, maar dat pokeren gaat er nog niet echt in.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten