Vandaag is het moederkensdag, toch bij ons. Zouden ze dat hier ook vieren ?
's Morgens trokken Yves en ik onze stoute schoenen aan + hoed + regenjas en gingen we naar het centrum om ons ontbijt te kopen. Bij de bakker kochten we stokbrood en twee gesneden granenbroden. Wij zochten en vonden een beenhouwer waar we enkele worstensoorten kochten die we kenden. Dan naar boter en camenbert gaan zoeken. Redelijk vlug vonden we een soort supermarktje dat 'de 8 a 8' heette. Raar, maar 't was ondertussen halfnegen en nog steeds gesloten. Uiteindelijk vonden we het nodige in een epicerie vlak over de bakker !
Doornat kwamen we thuis. Oh ja, die thuis. Er was nu eens echt alles wat we nodig konden hebben, zelfs een slaapkamer op overschot ! Die werd echter al vlug ingenomen door Yves die zijn draai in de 'twijfelaar' op hun slaapkamer niet kon vinden. Eigenlijk waren er twee identieke woningen onder één dak. Met een grote (dus ook dubbele) tuin.
Johan Verminnen zingt over met zeven aan een tafel, wel, wij zaten met negen aan een tafel. Eigenlijk is dit best plezant. De kindjes hadden ondertussen al genoten van ontbijtgranen maar deelden toch nog gretig mee in de stokbroden, de saucis en de camenbert.
Na het ontbijt maakten de dochters een boodschappenlijstje. Hiermee trokken ons Freya, Yves, Robbe en ik naar de Carrefour enkele dorpjes verder. En ja, ze hadden er alles wat op onze lijst stond. We moesten wel eventjes zoeken naar kruidenboter maar een vriendelijke Carefour medewerkster haar euro viel dat dit bij hen de 'beurre pour escargots' was.
Na de middag trokken we met z'n allen naar Etretat, we verkenden de straatjes en de souvenirwinkeltjes, de overdekte markt en de dijk. Er was nogal wat wind en de zee leek ons niet echt rustig.
We besloten om de linkerklip, le of la falaise gauche, (als je met je gelaat naar de zee staat) te beklimmen. In het gezelschap van ons Freya en als laatste van de stoet begon ook ik er aan. Toch tof van mijn dochters die mij voortdurend aanmoedigden maar ook realistisch hielden: Papa, als 't niet meer gaat, ga dan terug naar beneden. We willen je nog een hele week mee hebben.
Je hebt er geen idee van hoeveel deugd zo'n woorden doen en hoe lang ze blijven nazinderen.
Dus ergens halverwege de top hield ik het voor bekeken.
Toen de familie terug veilig beneden kwam gingen we op zoek naar en vonden een brasserie/creperie waar we lekkere normandische pannenkoeken aten.
Daarna naar huis om verder te genieten van een bbq waarbij Yves zich kon uitleven bij het bakken.
Nadat de kindjes in bed lagen gingen wij kaarten. Jaren geleden dat ik nog eens met mijn dochters heb gekaard ! Tot mijn schaamte moet ik erkennen dat ik nog nooit UNO had gespeeld. Maar met de deskundige uitleg van ons Goedele en ons Freya viel ik niet in affronten.
's Morgens trokken Yves en ik onze stoute schoenen aan + hoed + regenjas en gingen we naar het centrum om ons ontbijt te kopen. Bij de bakker kochten we stokbrood en twee gesneden granenbroden. Wij zochten en vonden een beenhouwer waar we enkele worstensoorten kochten die we kenden. Dan naar boter en camenbert gaan zoeken. Redelijk vlug vonden we een soort supermarktje dat 'de 8 a 8' heette. Raar, maar 't was ondertussen halfnegen en nog steeds gesloten. Uiteindelijk vonden we het nodige in een epicerie vlak over de bakker !
Doornat kwamen we thuis. Oh ja, die thuis. Er was nu eens echt alles wat we nodig konden hebben, zelfs een slaapkamer op overschot ! Die werd echter al vlug ingenomen door Yves die zijn draai in de 'twijfelaar' op hun slaapkamer niet kon vinden. Eigenlijk waren er twee identieke woningen onder één dak. Met een grote (dus ook dubbele) tuin.
Johan Verminnen zingt over met zeven aan een tafel, wel, wij zaten met negen aan een tafel. Eigenlijk is dit best plezant. De kindjes hadden ondertussen al genoten van ontbijtgranen maar deelden toch nog gretig mee in de stokbroden, de saucis en de camenbert.Na het ontbijt maakten de dochters een boodschappenlijstje. Hiermee trokken ons Freya, Yves, Robbe en ik naar de Carrefour enkele dorpjes verder. En ja, ze hadden er alles wat op onze lijst stond. We moesten wel eventjes zoeken naar kruidenboter maar een vriendelijke Carefour medewerkster haar euro viel dat dit bij hen de 'beurre pour escargots' was.
Na de middag trokken we met z'n allen naar Etretat, we verkenden de straatjes en de souvenirwinkeltjes, de overdekte markt en de dijk. Er was nogal wat wind en de zee leek ons niet echt rustig.
We besloten om de linkerklip, le of la falaise gauche, (als je met je gelaat naar de zee staat) te beklimmen. In het gezelschap van ons Freya en als laatste van de stoet begon ook ik er aan. Toch tof van mijn dochters die mij voortdurend aanmoedigden maar ook realistisch hielden: Papa, als 't niet meer gaat, ga dan terug naar beneden. We willen je nog een hele week mee hebben.Je hebt er geen idee van hoeveel deugd zo'n woorden doen en hoe lang ze blijven nazinderen.
Dus ergens halverwege de top hield ik het voor bekeken.
Toen de familie terug veilig beneden kwam gingen we op zoek naar en vonden een brasserie/creperie waar we lekkere normandische pannenkoeken aten.
Daarna naar huis om verder te genieten van een bbq waarbij Yves zich kon uitleven bij het bakken.
Nadat de kindjes in bed lagen gingen wij kaarten. Jaren geleden dat ik nog eens met mijn dochters heb gekaard ! Tot mijn schaamte moet ik erkennen dat ik nog nooit UNO had gespeeld. Maar met de deskundige uitleg van ons Goedele en ons Freya viel ik niet in affronten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten