Om 9u15 vertrokken we naar Oslo S. Ondertussen ken ik alle treinstations. Een halfuur later in Oslo, met regen. Niet getreurd ! Ik de heuvel op langs de Tøyer wijk, de wijk waar Aziaten en Noord Afrikanen wonen en winkels houden, naar het park waar het museum is wat ik wil bezoeken. Weet je ondertussen ook al welk dit is als je een gil gaf ? Juist, het Munchmuseum !
Even het ritueel beschrijven vooraleer je de eerste werken van Munch ziet : Je koopt een ticket, scant dit in op een machine en je hebt doorgang. Dan ga je langs zo'n scanpoort die je ook op de luchthavens ziet, uiteraard heb je je broeksband afgedaan en alles wat nog metaal is in een bak gelegde die ook gescand word (precies een luchthaven). Een 'piep' en je word verder nagekeken door bewakers. Daarna ga je een glazen deur door, die automatisch opent, en je bent binnen. Waarom zo'n strenge inkom ? Herinner je nog enkele jaren geleden dat 'de Gil' werd gestolen, een werk met een waarde van enkele miljoenen euro ? Daarom.
Hoeveel honderden werken er van hem hangen durf ik niet zeggen. Ik vraag mij wel af waarom 'The Chill' zo bekend is en anderen niet. Bekijk op mijn fotohoekje de foto's en vorm zelf een mening.
Er hingen ook verschillende gedichten :
Even het ritueel beschrijven vooraleer je de eerste werken van Munch ziet : Je koopt een ticket, scant dit in op een machine en je hebt doorgang. Dan ga je langs zo'n scanpoort die je ook op de luchthavens ziet, uiteraard heb je je broeksband afgedaan en alles wat nog metaal is in een bak gelegde die ook gescand word (precies een luchthaven). Een 'piep' en je word verder nagekeken door bewakers. Daarna ga je een glazen deur door, die automatisch opent, en je bent binnen. Waarom zo'n strenge inkom ? Herinner je nog enkele jaren geleden dat 'de Gil' werd gestolen, een werk met een waarde van enkele miljoenen euro ? Daarom.Hoeveel honderden werken er van hem hangen durf ik niet zeggen. Ik vraag mij wel af waarom 'The Chill' zo bekend is en anderen niet. Bekijk op mijn fotohoekje de foto's en vorm zelf een mening.
Er hingen ook verschillende gedichten :
Når vi står sån - og
mine øine ser ind i dine store
øine - i det blege månelys -
- ved Du da - fletter fine
hænder usynlige tråde - der
bindes om mit hjerte -
ledes fra mine øine - gjennem
Dine store mørke øine - ind
om Dit hjerte -
-Hvor Dine øine er store
nu Du er så nær mig
- De er som to store mørke
Himmeler
Wanneer wij hier zo staan - en
mijn ogen staren in jou grote
ogen - in het bleke maanlicht -
weet je niet - delicate handen
weven onzichtbare draden - die
mijn hart verwarren -
Starten bij mijn ogen - door
jou grote donkere ogen - naar
je hart -
Hoe groot je ogen ook zijn
nu wanneer je zo dicht bij mij bent
- lijken het wel twee immense schemerige
hemelen.
Misschien kent er iemand onder jullie meer Noors dan ik en kan die dit toch wel héél schoon gedicht beter vertalen.
Ik heb daar wel horen vertellen dat de stad Oslo een nieuw Munch Museet wil bouwen in de buurt van het nieuwe Operagebouw. Mijn verbeelding slaat op hol als ik denk aan de architectuur die men daar zal gebruiken. Is iets om in de toekomst te gebruiken.
Ondertussen was het middag. In het Munch Museet heb ik dan een broodje gegeten.
Daarna ging ik naar het Naturhistorisk Museet, wat bestaat uit het Zoological en het Geologisk Museet en de Botanical Garden. Beiden liggen vlak naast elkaar en in de buurt van het Munch. In het Zoological Museet stonden vooral beelden van allerlei dieren uit alle delen van de wereld. Ik heb de indruk dat het vooral bedoeld is voor jongeren want er waren ook diverse workshop mogelijkheden. Wel indrukwekkend waren de beelden van ingebeelde monsters.
Bezocht je het Zoological dan mocht je gratis binnen in het Geologisk (ook andersom). Hier was er een enorme verzameling stenen en mineralen uit alle mogelijke periodes van de geschiedenis. Ook enkele skeletten van dinosaurussen, onder andere een Tyrannosaurus Rex.
Je zou kunnen zeggen dat deze tentoonstelling de geologische geschiedenis van Noorwegen weergeeft. Er staat ook het oudste fossiel dat er is in Noorwegen, 400 miljoen jaar oud !
Je kreeg in beiden ook wel veel uitleg, indien je dit wou, van actieve, vriendelijke vrijwilligers die er werkten. Heel aangenaam.
Vermits het nog altijd regende was het bezoek aan de Botanical Garden heel beperkt. Ik stapte wel de cafétaria binnen voor een goede, warme caffelatte.
Het was al een heel eind in de namiddag maar toch wandelde ik, al wel serieus nat geworden, naar het Regerungskwartier, naar de Akergate. De plaats waar een bomauto stond is volledig afgesloten, je kon er niet aan of ontrent. Het was dus een beetje behelpen. Ik ging naar de andere kant van de kerk, via een omweg want rechtstreeks ging niet, en aan de andere kant van de wijk kon ik aan diverse gebouwen schade zien.
Je kon er niet nabij komen door de afsluitingen. Het gebouw met trappen als ingang herkende ik van tv beelden toen er vlak na de aanslag gewonden werden verzorgd. Ook hier staan tientallen mensen, blijkbaar nog mee te leven. Ik kreeg er koude rillingen van. Bleef er ook een tijdje staan om mijn emoties te doorleven. Er lagen al bijna evenveel bloemen als aan de Dom.
Het was al aan het donker worden en ik trok naar het Sentral Stasjon, hier at ik als avondmaal een pizza vooraleer ik de trein opstapte naar Jessheim.
Morgen zou het even erg weer zijn als nu. Vermits ik al een deel zag, het meeste wat ik wou zien, besloot ik om morgen naar huis te vertrekken, een dag vroeger dan voorzien. Ik kom zeker nog eens terug.
øine - i det blege månelys -
- ved Du da - fletter fine
hænder usynlige tråde - der
bindes om mit hjerte -
ledes fra mine øine - gjennem
Dine store mørke øine - ind
om Dit hjerte -
-Hvor Dine øine er store
nu Du er så nær mig
- De er som to store mørke
Himmeler
Wanneer wij hier zo staan - enmijn ogen staren in jou grote
ogen - in het bleke maanlicht -
weet je niet - delicate handen
weven onzichtbare draden - die
mijn hart verwarren -
Starten bij mijn ogen - door
jou grote donkere ogen - naar
je hart -
Hoe groot je ogen ook zijn
nu wanneer je zo dicht bij mij bent
- lijken het wel twee immense schemerige
hemelen.
Misschien kent er iemand onder jullie meer Noors dan ik en kan die dit toch wel héél schoon gedicht beter vertalen.
Ik heb daar wel horen vertellen dat de stad Oslo een nieuw Munch Museet wil bouwen in de buurt van het nieuwe Operagebouw. Mijn verbeelding slaat op hol als ik denk aan de architectuur die men daar zal gebruiken. Is iets om in de toekomst te gebruiken.
Ondertussen was het middag. In het Munch Museet heb ik dan een broodje gegeten.
Daarna ging ik naar het Naturhistorisk Museet, wat bestaat uit het Zoological en het Geologisk Museet en de Botanical Garden. Beiden liggen vlak naast elkaar en in de buurt van het Munch. In het Zoological Museet stonden vooral beelden van allerlei dieren uit alle delen van de wereld. Ik heb de indruk dat het vooral bedoeld is voor jongeren want er waren ook diverse workshop mogelijkheden. Wel indrukwekkend waren de beelden van ingebeelde monsters.
Bezocht je het Zoological dan mocht je gratis binnen in het Geologisk (ook andersom). Hier was er een enorme verzameling stenen en mineralen uit alle mogelijke periodes van de geschiedenis. Ook enkele skeletten van dinosaurussen, onder andere een Tyrannosaurus Rex.
Je zou kunnen zeggen dat deze tentoonstelling de geologische geschiedenis van Noorwegen weergeeft. Er staat ook het oudste fossiel dat er is in Noorwegen, 400 miljoen jaar oud !Je kreeg in beiden ook wel veel uitleg, indien je dit wou, van actieve, vriendelijke vrijwilligers die er werkten. Heel aangenaam.
Vermits het nog altijd regende was het bezoek aan de Botanical Garden heel beperkt. Ik stapte wel de cafétaria binnen voor een goede, warme caffelatte.
Het was al een heel eind in de namiddag maar toch wandelde ik, al wel serieus nat geworden, naar het Regerungskwartier, naar de Akergate. De plaats waar een bomauto stond is volledig afgesloten, je kon er niet aan of ontrent. Het was dus een beetje behelpen. Ik ging naar de andere kant van de kerk, via een omweg want rechtstreeks ging niet, en aan de andere kant van de wijk kon ik aan diverse gebouwen schade zien.
Je kon er niet nabij komen door de afsluitingen. Het gebouw met trappen als ingang herkende ik van tv beelden toen er vlak na de aanslag gewonden werden verzorgd. Ook hier staan tientallen mensen, blijkbaar nog mee te leven. Ik kreeg er koude rillingen van. Bleef er ook een tijdje staan om mijn emoties te doorleven. Er lagen al bijna evenveel bloemen als aan de Dom.Het was al aan het donker worden en ik trok naar het Sentral Stasjon, hier at ik als avondmaal een pizza vooraleer ik de trein opstapte naar Jessheim.
Morgen zou het even erg weer zijn als nu. Vermits ik al een deel zag, het meeste wat ik wou zien, besloot ik om morgen naar huis te vertrekken, een dag vroeger dan voorzien. Ik kom zeker nog eens terug.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten