Het treinticket uit de automaat, betaald met Mastercard, koste 60 NOK. Te doen hé ? In de trein was weinig volk en ik las (probeerde toch) een brochure over de Noorse Spoorwegen.
Ik zag dat er niet zo ver van Oslo, naar het noorden, een dorpje of klein stadje was, met een station dat Bjørndal heet. Onbekend ? Ik herinner mij nochtans boeken en een film over 'het geslacht Bjørndal. Met als vervolg 'En eeuwig zingen de bossen'.
Ondertussen waren we een tunnel ingereden, met een normale snelheid duurde dit toch meer dan tien minuten. Later leerde ik dat dit een deel van de Oslofjordtunnel was. Daarna Oslo Sentral Stasjon. Dit is verdorie een héél groot station. Ik kocht er wel kaartjes en postzegels. De laatste.
Uiteindelijk raakte ik toch buiten langs de verschillende verdiepingen en hallen. Ik zou eerst het toerisme bureel zoeken, dus de stad in.
Het was bijna onmogelijk om naast de Domkerk te lopen waar het vol lag met bloementapijten als eer aan de mensen die stierven in de voorbije aanslagen. Ook in de kerk waren bloemen en tekeningen gelegd. Er stonden ook honderden mensen. Voor mij een hele rij, hand in hand. Ik dacht aan een school of een vereniging, maar ineens pakte iemand mijn linkerhand vast en bijna automatisch zocht ik de hand van de toeschouwer rechts van mij. Ik werd gewoon mee betrokken in het rouwen. Ik had al een krop in mijn keel, maar toen stroomden tranen als een waterval. Achteraf bleek dat men dacht dat ik ook een Noor was, maar het maakte niks uit dat ik buitenlander, Belg, was. Integendeel, hierdoor bleek dat heel Europa mee betrokken was.
Na een 'hej du' ging ik verder de stad in.
Langs het parlement, de universiteit, het Nationaltheater, het paleis van de koning waar een stelling voorstond. Maar nog steeds geen toerisme bureel gevonden. Wat wel ? Een sjaal van een voetbalclub en een leuke t-shirt.
Ik trad terug op mijn schreden en ging een pizza eten in het Domrestaurant.
Dan terug de baan op en een twee agenten (Politi) vroeg ik of ze het toeristen info wisten ? De kleinste, een mevrouw, wist het : Gewoon de straat uit, richting stasjon en dan zag ik wel de toren. Vlak voor de ingang van het stasjon, maar aan een andere dan die ik gepakt had. Ik naar binnen en heb er een kaart van Oslo gekregen. De rest van hun plaatselijke producten die ze verkochten heb ik alleen bekeken.
Het werd mij weer vlug duidelijk dat ik weer een keuze moest maken van dingen die ik wou zien. Een hop on/hop off bus stopte hier ook. Nog vlug een tweedaags kaartje gekocht, 210 NOK, en wijlle weg ! Op de bus brochure zag ik een stopplaats met een bekende naam. Bekend voor mij van gisteren op tv. Ik dacht toen dat ik dat park, wat dat was het, wel wou zien. Bij de kaartjes die ik opstuurde was er één bij van een beeldje van een baby'tje dat ik ook op tv had gezien. Gisteren hoopte ik dat het in Oslo of in de buurt zou zijn en jawel : Vigilandsparken. Stop nr. 5 !
Ik 'off' de bus daar. Ik heb niet alle beelden gefotografeerd, maar toch veel. Ben ook op een bank gaan rusten om te genieten van de sfeer. Héél mooi !!
Daarna terug 'hop on' de bus en naar Bygdy (bugdu) gereden om naar het Norsk Folkmuseet te gaan. Een soort Bokrijk. Ook mooi maar wat ik het speciaalste vond, de houten kerk, was niet te bewonderen. Er hing een plastiek gordijn rond wegens herstellingswerken. Spijtig want het was een echte Stiftkerk.
Allez, terug op de bus en naar het begin mee gereden : Het Rädhus. Een groot gebouw dat ge in elke reportage over Oslo ziet. Herinner je de volksbijeenkomst om te reageren met bloemen op de moorden ? Dat was tussen het stadhuis en de haven, de Rädhusbryge.
Overal op de gevels is kunst aangebracht. Eigenlijk zou het bekend moeten zijn over heel de wereld. Want : Welke Nobelprijs word hier uitgereikt ? ... Inderdaad, die van de Vrede.
Eigenlijk was het een plezant bezoekje want op de Rädhusbryge was een gratis Beethoven concert bezig, gegeven door mensen van de Oslofilharmonien.
Zo, mijn eerste dag Oslo. Een drukke stad waar heel veel te zien is en waar iedereen nog emoties vertoont bij confrontatie met de voorbije gebeurtenissen. Ik ook.
Morgen weer de bus op want ik wil nog een aantal musea zien, te ver om naar toe te wandelen.
In het Sentral Stasjon kocht ik aan een automaat een ticketje, prijs 9O NOK, 50% meer dan vanmorgen, raar hé ?
Ik zag dat er niet zo ver van Oslo, naar het noorden, een dorpje of klein stadje was, met een station dat Bjørndal heet. Onbekend ? Ik herinner mij nochtans boeken en een film over 'het geslacht Bjørndal. Met als vervolg 'En eeuwig zingen de bossen'.
Ondertussen waren we een tunnel ingereden, met een normale snelheid duurde dit toch meer dan tien minuten. Later leerde ik dat dit een deel van de Oslofjordtunnel was. Daarna Oslo Sentral Stasjon. Dit is verdorie een héél groot station. Ik kocht er wel kaartjes en postzegels. De laatste.
Uiteindelijk raakte ik toch buiten langs de verschillende verdiepingen en hallen. Ik zou eerst het toerisme bureel zoeken, dus de stad in.
Het was bijna onmogelijk om naast de Domkerk te lopen waar het vol lag met bloementapijten als eer aan de mensen die stierven in de voorbije aanslagen. Ook in de kerk waren bloemen en tekeningen gelegd. Er stonden ook honderden mensen. Voor mij een hele rij, hand in hand. Ik dacht aan een school of een vereniging, maar ineens pakte iemand mijn linkerhand vast en bijna automatisch zocht ik de hand van de toeschouwer rechts van mij. Ik werd gewoon mee betrokken in het rouwen. Ik had al een krop in mijn keel, maar toen stroomden tranen als een waterval. Achteraf bleek dat men dacht dat ik ook een Noor was, maar het maakte niks uit dat ik buitenlander, Belg, was. Integendeel, hierdoor bleek dat heel Europa mee betrokken was.
Na een 'hej du' ging ik verder de stad in.
Langs het parlement, de universiteit, het Nationaltheater, het paleis van de koning waar een stelling voorstond. Maar nog steeds geen toerisme bureel gevonden. Wat wel ? Een sjaal van een voetbalclub en een leuke t-shirt.
Ik trad terug op mijn schreden en ging een pizza eten in het Domrestaurant.
Dan terug de baan op en een twee agenten (Politi) vroeg ik of ze het toeristen info wisten ? De kleinste, een mevrouw, wist het : Gewoon de straat uit, richting stasjon en dan zag ik wel de toren. Vlak voor de ingang van het stasjon, maar aan een andere dan die ik gepakt had. Ik naar binnen en heb er een kaart van Oslo gekregen. De rest van hun plaatselijke producten die ze verkochten heb ik alleen bekeken.
Het werd mij weer vlug duidelijk dat ik weer een keuze moest maken van dingen die ik wou zien. Een hop on/hop off bus stopte hier ook. Nog vlug een tweedaags kaartje gekocht, 210 NOK, en wijlle weg ! Op de bus brochure zag ik een stopplaats met een bekende naam. Bekend voor mij van gisteren op tv. Ik dacht toen dat ik dat park, wat dat was het, wel wou zien. Bij de kaartjes die ik opstuurde was er één bij van een beeldje van een baby'tje dat ik ook op tv had gezien. Gisteren hoopte ik dat het in Oslo of in de buurt zou zijn en jawel : Vigilandsparken. Stop nr. 5 !
Ik 'off' de bus daar. Ik heb niet alle beelden gefotografeerd, maar toch veel. Ben ook op een bank gaan rusten om te genieten van de sfeer. Héél mooi !!
Daarna terug 'hop on' de bus en naar Bygdy (bugdu) gereden om naar het Norsk Folkmuseet te gaan. Een soort Bokrijk. Ook mooi maar wat ik het speciaalste vond, de houten kerk, was niet te bewonderen. Er hing een plastiek gordijn rond wegens herstellingswerken. Spijtig want het was een echte Stiftkerk.Allez, terug op de bus en naar het begin mee gereden : Het Rädhus. Een groot gebouw dat ge in elke reportage over Oslo ziet. Herinner je de volksbijeenkomst om te reageren met bloemen op de moorden ? Dat was tussen het stadhuis en de haven, de Rädhusbryge.
Overal op de gevels is kunst aangebracht. Eigenlijk zou het bekend moeten zijn over heel de wereld. Want : Welke Nobelprijs word hier uitgereikt ? ... Inderdaad, die van de Vrede.Eigenlijk was het een plezant bezoekje want op de Rädhusbryge was een gratis Beethoven concert bezig, gegeven door mensen van de Oslofilharmonien.
Zo, mijn eerste dag Oslo. Een drukke stad waar heel veel te zien is en waar iedereen nog emoties vertoont bij confrontatie met de voorbije gebeurtenissen. Ik ook.
Morgen weer de bus op want ik wil nog een aantal musea zien, te ver om naar toe te wandelen.
In het Sentral Stasjon kocht ik aan een automaat een ticketje, prijs 9O NOK, 50% meer dan vanmorgen, raar hé ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten