Fläming dag 5, donderdag 17 juli 2008

Het is slechts een kwartiertje rijden van Kummersdorf naar Trebbin, een iets grotere gemeente waar een station is. Na geparkeerd te hebben op de 'park & ride' zone ging ik een ticket kopen naar Berlijn. Het station was gesloten maar een automaat van DB (Die Bahn heet dat tegenwoordig voluit) met deskundige instructies leverde er mij een af voor Berlin Hbf (Berlin Hauptbahnhof), kostprijs 3.80 euro. Trebbin ligt op de spoorlijn Wittenberg/Rostock.

Berlin Hbf is een vrij nieuw, gigantisch groot, modernistisch gebouw. Pas open sinds 2005. De ideale aankomstplaats in Berlijn want vandaaruit vertrekken alle bussen, metro, enz... om de stad te verkennen.

Ik verkende eerst het gebouw van zuid naar west, van boven naar onder. Een stadsplannetje leerde mij dat ik serieus zou moeten kiezen wat ik wou zien die dag in Berlijn. De snelste manier om zoveel mogelijk op één dag te bekijken leek mij een City tour. Je hebt dan een eerste indruk. Voor de prijs van 12 euro maak je een toer door Berlijn, met geregeld op- en afstapplaatsen. Wat ik ook deed. De gids aan boord gaf heel veel uitleg, in het Duits en Engels, doorspekt met mopjes en plaatselijke humor.

We staken de Spree over, er zijn meer dan 1.700 bruggen in Berlijn, en belandden in de diplomatische wijk. Hier staan broederlijk naast elkaar de meeste ambassades van bijna alle landen ter wereld. Bijzonderheid : er staat een gebouw waarin Kohl na de 'wende' zijn regering wou leidden en door hem erg groots werd opgevat. De Berliners, niet erg tevreden met die grootsheid noemen het gebouw het 'Kohlosseum'.

Je draait een laan in, hier noemen ze dat een allee, en staat voor de Reichstag, naar mijn weten zowat één van de bekendste gebouwen in Berlijn. Door allerlei filmen over WO II roept dit toch enige emotie op.

Je ziet zoveel historische gebouwen dat je op de duur niet meer weet wat je nu gezien hebt. Berlijn is zo uitgestrekt dat je een ongelooflijk ruimtelijke indruk krijgt. Voor mij toch een beetje overweldigend.

In de week Charlottenburg bewonder je de gebombardeerde kerk waarrond een nieuwe kerk gebouwd is. De gids vertelde dat na het bombardement in 1943 de Berliners de wijk herdoopten in 'Klamottenburg' (voddenburg). Of hoe destijds de Berlijners de zaak ironisch bekeken.

Natuurlijk rij je langs de KuDam (Kurfurstendam), Unter den Linden en Checkpoint Charlie, gewoon zo genoemd omdat het het derde checkpoint was. Charlie is de derde letter in het internationaal telefonisch alfabet. Van de beruchte muur en de gedemilitariseerde zone zie je bijna niets meer. Een stuk dat herbouwd is voor de toeristen kan je nog wel bewonderen. Volgens de gids is hij helemaal in stukken verkocht aan wie een origineel souvenir wou hebben. Ondertussen zijn er al 3 muren verkocht volgens hem en nog steeds gaan er vlot stukjes muur over de toonbank.

Naast de historische gebouwen is er ook geweldig veel nieuwbouw, heel modern met veel glas en staal. Alle grote merken uit de auto-industrie, de electronica en bankwereld hebben hier een groot filiaal of hun hoofdzetel. Ook wel tof ! En dit zowel in het westen als in het toenmalig Oost-Berlijn.

Ik stapte op verschillende plaatsen af om de zaak eens van dichter te bekijken. Bijvoorbeeld Checkpoint Charlie. Dit is echter nagemaakt en zo omgeven door toeristen dat je er geen normale foto van kon nemen. Brandenburger Tor : leek mij op foto's een enorm impossant gebouw. Hij is ook wel groot, maar niet zo imposant.

In ieder geval, Berlijn is een grote, open stad, waar ik zeker nog eens naar terug ga om beter te leren kennen.

Waar we voorbijreden en er geen stop voorzien was, wat ik wel had gewillen, was het Holocaust Mahnmal, je weet wel dat plein dat vol stenen ligt en waar een enorme geladenheid van uit gaat.

Nog altijd is Berlijn één grote bouwwerf. Waar de muur stond en waar de gedemilitariseerde zone was kan je afleiden uit de tientallen moderne 'skyscrapers'.

Er is wel enorm veel aandacht voor groen en voor kunstwerkers die overal over de stad verspreid staan.

Het enige dat zowat tegenviel waren de prijzen, maar dat heb je in elke grootstad. Ik was ondertussen gewoon aan een koffie voor maximum 1.50 euro in Teltow-Fläming. (Op de autoplaten is dit 'kreis' afgekort als TF) In Berlijn kostte een koffie 3 euro. Ook een gewoon broodje was duurder dan elders.

Ik was in ieder geval onder de indruk van de grootsheid van Berlijn, van de gemoedelijkheid van de Berliners, hun humor en hun openheid ten opzichte van medeburgers uit de hele wereld.

Nu ik een eerste indruk heb, herhaal ik : ik ga terug !