Fläming dag 4, woensdag 16 juli 2008

Vandaag dus naar Glashütte, het kunstenaarsdorp.

Ondertussen weet ik de weg daarheen blindelings te vinden. Op de verplichte parking voor het dorp stond mijn Tacumaatje helemaal alleen. Het parkeerticket koste € 4. Blijkbaar komen de toeristen laat naar hier, het was nochtans al voorbij tienen. Ik wandelde vrij eenzaam langs de gebouwen. De meeste 'kunstenaars' waren nog bezig hun zaakjes te openen. Want daar gaat het eigenlijk om : verkopen ! Allerlei ambachtslui proberen hun waren in de toeristen hun zakken te doen belanden, weliswaar zelfgemaakte spulletjes.

Mijn eerste stop was een potterie met annex terras. De koffie in de zelfgemaakte tas smaakte wel. Even binnenlopen in het atelier en kijken terwijl de pottenbakster aan het draaien was. Misschien een mogelijkheid om vingerhoedjes te kopen dacht ik, maar ... helaas !

Ik slenterde verder langs een viltwinkel, een zeepziederij, een glasblazer en een schilder.

Ondertussen was er toch wat volk bijgekomen en voelde ik mij niet meer de enige toerist. Het bekijken van het vilten, het zeep zieden en glasblazen vulde de voormiddag.

Omdat ik toen aangekomen was bij een herberg vond ik het weer tijd voor een koffietje en misschien iets om te knabbelen. De herbergier bleek meer in zijn mars te hebben : hij bakte in een steenoven zelf brood en maakte allerlei soorten worst. Op zijn kaart stond voor de kleine honger een 'knäcker'. Ik hoorde iemand dat bestellen en volgde nauwkeurig wat er op het bord lag : twee grote boterhammen gesmeerd met spekvet én kaantjes, een lang gedroogd worstje en enkele dikke schijven van een ander soort salami. Daarbij een augurk en een eindje van zo'n vijf centimeter leverworst. Voor de prijs, € 2.50 moest je het niet laten en dit leek mij een portie die ik best aankon.

Het was heerlijk ! Hiermee zou ik zeker de avond halen. Dus ... hop naar de volgende kunstenaar. Langs een nagebootst station wandelde ik naar een galerij met 'heim' produkten. Eigenlijk gewoon een souvenirwinkel. Vond hier toch het eerste souveniertje én een aantal postkaarten. Vanuit de winkel zag ik een grote 'Oscar' staan die mijn nieuwsgierigheid trok. Bleek het uithangbord te zijn voor de grootste Europese tentoonstelling van Hollywoor rekwisieten. Eén van de kunstenaars in Glashütte maakte geregeld rekwisieten voor Hollywood en via zijn connecties had hij er een groot aantal bekomen die hij ten toon stelde. De galerijhouder vond mij intressant genoeg om mij persoonlijk rond te leiden en deskundige uitleg te geven. Volgens hem waren er verschillende stukken origineel, het grootste aantal echter was namaak vanwege te duur. Hollywoord ligt blijkbaar niet zo in de belangstelling van de, overwegend, Duitse toeristen want ik bleef de enige bezoeker. (Hah, vandaar de persoonlijke uitleg !).

De volgende stop was de glasblazerij. Ook de moeite waard, spijtig dat de inkom van het museum vrij duur was :€ 10 !

Na nog een kunstgalerij doorgewandeld te hebben, met allemaal héél moderne kunst waar ik geen bal van snapte, toog ik naar de parking. Met veel geluk kon ik nog even bootje gaan varen op de Mellensee !

Ik heb vergeefs trachten te achterhalen wat er nu aan de oorsprong ligt van dit kunstenaarscollectief. De aard van de gebouwen, bijna allemaal lange bouwsels, doet mij iets vermoeden uit het DDR verleden.

Haha ! Het 'fahrschein' bureau voor een Seerundfahrt was open ! Dus ik naar binnen en ik belandde in een ... viswinkel ! 'Schade' ! Vandaag geen rondvaart. Ja, morgen ... maar dan zijn het allemaal mensen van een hotel iets verderop en ik weet niet of er dan nog plaats is. (Ik weet dat ik een aantal ponden teveel heb, maar zo corpulent ?) Overmorgen ? Ja, dan is er een rondvaart met 'behinderten' en we weten ook niet of ... (Ik voelde mij nog zwellen en tientallen kilos bijkomen !). Ik maakte geen bezwaar tegen de behinderten, was er zelfs een beetje nieuwsgierig naar, maar de goede man kon mij niet garanderen dat ik mee kon.

Schade ... auf wiedersehen !

In Sperenberg, het dorpje naast Kummersdorf, ging ik het postkantoor binnen om postzegels te kopen. Het was een winkeltje van Quelle (bij ons is dit véél groter) dat ook het postgebeuren verzorgde. Ik vond er zelfs nog postkaarten !

Dus naar het hotel en kaartjes schrijven op het terras. Het werd nogal donker en ik schrok een beetje dat het al zo laat zou zijn ... toen begon het te regenen.

Naar binnen, de gelagzaal in gevlucht. Het was al etenstijd en vermits het hier vandaag schnitzeldag is (ja, speciaal vandaag, alhoewel ik dacht dat het hier iedere dag schnitzeldag is) zoiets gegeten. Doorgespoeld met een lekker zwart biertje !

Morgen rij ik naar Trebbin om daar de trein te nemen naar Berlijn. Benieuwd wat dat zal worden !