Vandaag naar een begrafenis geweest van een mevrouw van 84 jaar. Het was geen familie, maar sinds ik ze ken noem ik ze 'ons moe'. Ik denk dat ik de eerste 'derde' was die dat deed.
Julia, zo heette ze, kende ik omdat ze kwam spelen in de petanqueclub waarin ik ook was. Ze kwam naar daar omdat ik haar dochter had leren kennen via het werk. Die werkte toen in een firma die ons een speciaal bad gaf waar de gasten die op ons werk verbleven, mensen met een beperking, een zalig bad konden nemen.
Ons moe was een toffe madam, zij zette zich in voor jan en alleman. Tot ze de laatste twee jaar een beetje begon te sukkelen met dit nu als gevolg daarvan.
Zoals héél velen ben ik er niet goed van dat ze nu ergens anders is, volgens haar geloof hierboven ! In ieder geval zal ik ze missen !
Solodder !
Geen opmerkingen:
Een reactie posten