METZ 2, maandag 25 april 2011 namiddag

Na de lekkere Lorrainse schotel heb ik nog een eindje rondgewandeld in de stad, nog iets gedronken op de place St.Jacques, de rue La Fontaine, tot aan het station. Dat is toch al een flinke wandeling. Aan het station zelf me op het stationsterras gezet om te genieten van de zon en de voorbijgangers.
Dat was ook wel iets typisch. Is het nu voor Metz alleen of zie je het meer, in ieder geval zag ik het verleden jaar in Normandië niet. Een heel deel dames, pakweg de helft, denken dat ze modellen zijn en dat de straat een catwalk van Y.S.L. is ! Viel echt erg op.
Aan het station dan weer waren er dan weer enkele jongere vrouwen, meisjes, die bijzonder veel interesse hadden voor eenzame mannen. Je moest er van het begin af aan kort tegen zijn want anders werd je bepoteld (zag ik ze doen bij andere mannen niet bij mij vanwege mijn kortheid ?).
Misschien een tijdsverschijnsel. In ieder geval, het is wel even vreemd.
Tegen de zevenen ben ik het plein overgestapt naar de taverne Du Gare, een vrij groot, lekker en echt niet duur restaurant. Volgens de place mat bestaat het al erg lang.De escalope de veau smaakte verrukkelijk, het karafje witte wijn was heerlijk, de kaasschotel als dessert (brie en munster) was zalig en gelukkig serveerden ze daar de lekkerste koffie ter wereld : Lavazza !
Enfin, ik sliep weer goed en was 's anderdaags op tijd uit de veren om van het laatste petit dejeuner te genieten, te betalen, in te pakken, in te stappen en naar huis te rijden.
Metz, de Fransen zeggen Mes, was tof !

METZ 2, maandag 25 april 2011 voormiddag

Hoe ? En de zondagnamiddag dan ? Ik zei reeds dat ik een eind in de namiddag naar het hotel terug ging. Ineens herinnerde ik mij dat het vandaag Luik/Bastenaken/Luik was. En de te kloppen voorgestelde winnaar Philip Gilbert. Als Belg in 'den vreemde' voelde ik mee met het feit dat een andere Belg zo'n favorietenrol had. Dus naar het hotelsalon en op tv volgen wat er allemaal gebeurde. Ik hield het vol tot het einde en zag dat Gilbert op een indrukwekkende manier won. Als dat allemaal zuiver is .... chapeau (zeggen ze trouwens hier ook, vooral chapeau dan). Na de koers even naar buiten om een pita achter de kiezen te steken. Was trouwens de enige met zowat lichter vel in dat zaakje.

Maandag, nog een vrije dag had ik weer heel wat plannen : het museum L'Arsenal, de kerk van de Tempeliers, het Justitiepaleis en misschien de Jezuietenkerk want daar is altijd wat te zien.
Dus .... en avant ... naar de Place de la République waar zowat alles in de buurt staat.
Zoals alle steden is Metz vroeger ook omwald geweest, met de nodige toegangspoorten om er binnen te raken. Er staat nog de Porte des Allemands, aan de oostzijde van de stad. Ik moest, langs de zuidzijde, de Porte Serpenoise tegenkomen. Wat ook was.Buiten de stad, aan de oostzijde, heb je ook nog wat overblijfselen van forten die daar ooit stonden. Je ziet er nog enkele wallen en grachten in die typische 'Stevin'vormen. Daar is ook een stadspoort, de Porte de Sarrelouis, maar van veel jongere datum.
Langs de rue Robert Schumann kwam ik op de Place de la République die grenst aan een nog groter plein, L'Esplanade zowat gewijd aan mr. Ney, ook een bekende militair ginder.
L'Arsenal is eigenlijk wat het zegt, een militair gebouw zonder toegang voor gewone burgers als ik en jij. Rechts hiervan staat een gebouw dat vroeger ook bij het militaire complex hoorde maar dat nu een museum, annex boutique, is. Er was nu een tentoonstelling over alles wat met ballet te maken had onder het motto 'Farinelli'. Maar ... Fermé ! Pas terug open vanaf 26.04 morgen dus !
Spijtig, maar ik direct op weg naar de kapel van de Tempeliers. Moest eventjes zoeken alhoewel het vlakbij zou zijn. Misschien is dit normaal en nog een uitvloeisel van hoe de Franse regering destijds deze orde behandelde. Tenslotte vond ik het kleine kapelletje, dat nu een tentoonstellingsruimte is (waarvoor werd niet vermeld) en .... gesloten was. Toch een mooi gebouwtje.
Een klein beetje teleurgesteld, maar toch ook blij omdat het wel mooie dingen waren ging ik verder richting Esplanade. Ik kreeg ineens een oud gebouw in het oog waar momenteel blijkbaar serieus aan gerestaureerd word. Mijn gidsje leerde mij dat dit de kerk St.Pierre aux Nonnains was. Een overblijfsel van een abdij die daar ooit stond en waar men thermale baden had. Nu een concertzaal (?) en tentoonstellingsruimte. Zal wel voor na de restauratie zijn. Toch mooi, je kan dit op mijn foto's vaststellen.Tussen de place de la Rép. en de Esplanade staat het standbeeld van generaal Ney die ik goedendag zei op mijn weg naar het Justitiepaleis. Ondertussen nog enkele mooie kiekjes en dan het terras opgezocht van de taverne Rép.
Na een double mokka ging ik naar de rue Lasalle om proberen de Jezuietenkerk Saint Martin binnen te raken. Ze was open ! Gelukkig duwde ik de ingangsdeur eerbiedig open want er was een misdienst bezig. Ik ging zitten om te proberen te begrijpen hoever ze stonden. Bleek dat de Offerande juist bezig was. Die pastoor sprak verdomd traag en het duurde ! Ben dan maar buiten gegaan zonder foto's te trekken. Spijtig want was best een mooi kerkje. (Later, na het eten kwam ik terug, maar was ze toch gesloten zekers ! Zouden daar nog echt Jezuieten in wonen ?)
Ondertussen grolde mijn maag nogal en ging ik op de Place Saint Louis een galette Lorraine eten.
Een lekkere donkere pannenkoek gevuld met aardappeltjes, spekjes, stukken omelet, champignons, nog wat en een lekkere saus. Smakelijk !

METZ 2, zondag 24 april 2011

Na een gezonde slaap stond ik om 8 uur aan de ontbijttafel op het eerste verdiep. Dit 'petit dejeuner' mocht er best wezen : stukjes baguettes, broodjes met zaadjes, toast, beschuit, fruitsap, fruit, allerlei soorten yoghurt, boter, kazen, salami, hesp, bacon, eitje, granen, enz... Honger zal ik hier zekers niet hebben.
Na een stevig ontbijt gekozen te hebben weer op pad, gewapend met fototoestellen, naar het station, naar de passerelle waar je inderdaad als voetganger ook door kan.
Ik was als eerste op de Parvis des Droits de l'Homme, het grote plein voor één van de meest merkwaardige gebouwen die ik ooit zag : het Centre Pompidou de Metz.
Het plein op zich is al de moeite waard. Het gebouw zelf meer dan dat. Ik schreef in het 'livre d'or' dat het gebouw een vooruitblik was op de architectuur van de 24ste of 25ste eeuw. En dat meen ik. Het lijkt de vorm te hebben van een enorme tent. Als je de uitzending van Vlaanderen Vakantieland herinnerd van enkele maanden geleden over het centrum dan weet je dat de architect het gebouw ook beschreef als een enorme Chinese hoed. Trouwens die architect was een oosterling, de Japanner Shigeru Ban samen met een Fransman, Jean de Gastines.
Ik vind dit zowat het knapste gebouw dat ik ooit zag (wacht dus vol spanning op bezoek aan het MAS). Het witte dak is van glasfiber en overkapt drie grote expositieruimten. Het laat daglicht binnen.
Op het dak staat een 77 meter hoge vlaggemast die symboliseert dat in 1977 het Centre Pompidou in Parijs zijn deuren opende.
Het Centre in Metz heeft een totaaloppervlakte van 10.700 m2, er zijn zoals ik reeds zijn drie expositieruimten, spijtig genoeg was gallerij 3 gesloten tot einde mei. Er is ook een 18 meter hoog 'kerkschip' waar men eventueel grote kunstwerken kan tentoonstellen.
Vanop de verschillende verdiepingen heb je een mooi zicht op de stad, op het station, op de kathedraal, de rivier Seille, het park, enz... Heel raar, herinner je de naam van de kathedraal en het verhaal van gisteren : awel, in een gidsje in het Centre word gesproken over de Saint-Stephen Gotic Cathedral. Tiens, tiens, van verwarring gesproken.
Pas verleden jaar in mei opende het Centre zijn deuren, voor de eerste maal geopend door president Sarko. De expositie 'Chefs-d'oeuvre' loopt nog altijd. Er zijn topwerken uit de collectie van het Musée national d'art moderne uit Parijs en een boel meesterwerken uit de 20ste eeuw. Naast schilderijen heb je ook beeldhouwwerken en originelen uit de filmkunst. Echt teveel om allemaal op te noemen, toch een klein overzicht :



-La Femme à la guitare van Georges Bracque,




















-La Tristesse du Roi van Henri Matisse,
-l'Aubade, Nu couché et musicien van Pablo Picasso,
enzovoort. In mijn afbeeldingen vind je iets meer foto's.
Sommigen zeggen dat Metz een hedendaagse kathedraal gebouwd heeft waar kunstenaars van vandaag hun vragen over het leven en de helaasheid der dingen kunnen exposeren.
Voor mij is het een ongelooflijke ruimte met plaatsjes voor ontmoetingen voor elk publiek, heel levendig en heel intiem, ondanks de formidabele ruimte.
Ik was echt overdonderd !Na een bezoek aan de librairie en het café ging ik, al een eind in de namiddag, terug naar het stadscentrum.

METZ 2, zaterdag 23 april 2011 namiddag

Na een korte rustpauze in het hotel trok ik gewapend met mijn rugzak en mijn fototoestellen (ook mijn portefeuille natuurlijk) richting binnenstad. Naar de kathedraal. Er was juist een geleid bezoek bezig in het Frans en in het Duits. Ongemerkt (hoop ik) sloot ik mij bij de groep aan. Groot was mijn verbazing toen de gids de kathedraal de 'Sint Stefansdom' noemde in het Duits en daarna de 'Cathédrale Saint-Etienne'. De reden hiervoor heb ik niet kunnen achterhalen. Hoe ze eigenlijk heet vind ik bijzaak, hoe ze eruit ziet is veel belangrijker. Ondertussen kunnen jullie om mijn fotohoekje al een aantal foto's bekijken.Op de plaats waar de gotische kathedraal nu staat stond vroeger een kapel gewijd aan de heilige Etienne. Atilla de Hun verwoeste in 451 heel de streek, maar de kapel bleef overeind staan. Men bouwde bij, men herbouwde en in 1220 besloot ene bisschop Conrad de Scharfeneck (what's in a name) een nieuwbouw te realiseren. Eigenlijk werden er twee kerken gebouwd en in 1330 werd de binnenmuur gesloopt. Het schip, het plafond is maar liefst 42 meter hoog. Wat mij verbaasde. Toen ik buiten voor de kathedraal stond, waar je geen machtige toren zoals bij ons ziet, dacht ik, is dat alles ? Maar binnen : wauw, zo hoog !!!

En er is wel een klokketoren van maar liefst 90 meter ! Ge zou het begot niet zeggen als ge er voor staat !
Speciaal aan de kathedraal Saint Etienne zijn de glas-in-lood ramen. De oudste dateren uit de 13de eeuw, de jongste uit 1970. Natuurlijk werden die kunstwerken gesponsord door de plaatselijke adel (met belastingsgeld ?) zoals Theobald van Lixheim, Jacques Villon, Roger Bissière, enz... Nog specialer aan de jongste glasramen is dat zij werden ontworpen door Marc Chagall.
Er is ook een crypte die je alleen mag bezoeken tegen betaling en zo katholiek ben ik dan ook weer niet. Alhowel ik de afbeelding van de draak Graoully wel eens had willen zien in een kerk.

Enfin na dit bezoek vond ik dat ik een pint had verdient en toog naar de terrasjes op het plein daarnaast. Ik bestelde een 'bière pression' en de vriendelijke ober vroeg mij : Kronenburge, Grim, Leffe ou panache ? Die panache is gewone pils bleek, Kronenburg kennen wij ook, maar dat ze daar Leffe of Grimbergen hadden vond ik tof. Later bleek dat die twee laatste bijna in heel Metz in omgeving ingeburgerd zijn. Enfin, de Grim, smaakte.
Het was nog te vroeg om naar het hotel te gaan en daarom besloot ik maar eens naar het station te gaan. In de buurt van zo'n inrichting zijn meestal toffe cafés en restaurants. Dan kon i meteen verkennen of de 'traverse' onder de spoorweg ook voor voetgangers was. Dit vanwege héél belangrijk morgen.
Dat station is niks speciaals, gebouwd in 1908 in een wel heel eigen stijl. Er was echter een heel goed restaurant in de buurt (vlak over het station) dat al heel lang bestaat en waar ze verdorie lekker eten hadden.De 'entrecote maitre d'hotel' ging heel goed binnen, samen met een karafje witte wijn uit de streek.
Ik heb daarna nog even tv gekeken op mijn hotelkamer en vrij vroeg (rond 10u) in slaap gevallen.

METZ 2, zaterdag 23 april 2011

Het was een pak rustiger rijden vandaag, tegen donderdag. Voelde ook geen drang om ergens te stoppen. Vroeger had ik dit wel, maar dan was het vooral om doorgedreven aan een sigaret te trekken. Alles bijeen was ik voor de middag in Metz. Ik kende de weg al naar parking St.Jacques en vond dus snel een plaats. Omdat ik onderweg bijna een liter water had opgedronken was een bezoek aan de kleine kamertjes daar héél aangenaam.

De place Saint Jacques zat al behoorlijk vol. Je moet je een plein voorstellen van ongeveer twee voetbalvelden na elkaar, vol terrasjes van diverse pluimage : Italiaans, Frans, Lorrains, waar je overal kan drinken en eten. Ik heb een 'omelette Lorraine' gegeten (eieren, een stuk quiche, groentjes en petatjes) en had er mijn buik van vol.Na het koffietje achteraf (is altijd een kleine expresso tenzij je anders vraagt) was het tijd om de auto op te zoeken en naar het hotel te rijden. Ik was al in de rue Pasteur geweest dus vond het logisch wat de mevrouw van de geepee-s zei.
Natuurlijk waren de mensen vriendelijk in het hotel, ze hadden mijn reservatie al klaar liggen (tof, Booking.Com werkt goed !!). Ze vertelden mij wel dat het daar in de buurt overal betalend parkeren was en dat de politie geregeld controle deed. Links van hen, in de buurt van de rivier was het vrij, maar daar was meestal veel volk. Ook morgen en overmorgen 'jours de fêtes' was het vrij parkeren. Ik besloot toch maar aan de rivier mijn kans te wagen en reed de straat uit , die zoals zovele straten hier enkelrichting was, door de rue Charlemagne naar de Avenue Foch.
Je kent die mijnheer niet ? Awel hé, dat was een generaal in de Eerste wereldoorlog die het schopte tot opperbevelhebben van de geällieerden tot aan de wapenstilstand. In heel Frankrijk en ook daarbuiten zijn straten en pleinen naar hem genoemd.
Ik stond aan het rode licht voor de av. Foch, zag daar auto's geparkeerd en nergens een betaalautomaat. Ik kruiste de avenue zag een oprit en duikelde er met mijn wagen in omdat ik een plaats had gezien tussen twee auto's.
Klinkt raar ? Wel, de avenue Foch is zeker 60 of 80 meter breed. Aan de ene kant statige huizen met ongelooflijk prachtige voortuinen, dan een breed voetpad van minstens 7, 8 meter breed, dan een gewone rijstrook. Hiernaast begint een middenpark met rechts (naast de rijstrook) parkeerplaatsen met uiteraard een asfaltstrook om op de parking te kunnen rijden. Naast die asfaltstrook begint een middenpark van weer ongeveer een tiental meter breed, met in het midden een wandelweg met, zoals overal in Metz, veel zitbanken. Naast dit middenpark begint hetzelfde als in de ene rijrichting.Ik parkeerde, sloot af en ging naar een mevrouw die aan haar auto aan het praten was met enkele jongere meiden. Ik vroeg of er moest betaald worden om te parkeren : 'Non monsieur, c'est gratuit !'. Goed hé en dat op ongeveer vijf minuten wandelen van het hotel.
Kort na mijn vraag reed de mevrouw door en kwamen de beide jongedames mijn richting uit. Ik ben er bijna nog altijd van overtuigd dat ze géén twintig haalden. Ze gingen ieder langs een kant van mij verder (met mij), lachten en vroegen of ik 'besoin' had aan 'compagnie' ? Ik zei van nee (echt waar !!) want dat ik moe was van een lange reis. Ze wensten mij heel vriendelijk een goede rust toe en misschien later ?
Ik was nog de hoek van de av.Foch en de rue Charlemagne aan het ronden toen er weer een schoon ding mij riep, zij stond aan de muur van een groot huis en wou roken maar had geen vuur. Pech, maar ik rook niet ! Later zou ik vaststellen dat er in Metz serieus wat jongere meisjes iets op straat willen bijverdienen.
Op mijn weg verder naar het hotel dacht ik of het niet opportuun zou zijn de Avenue Foch om te dopen in de Avenue Fuck. Klein verschil, niet ?
Later op de middag trok ik terug richting oude stad.

METZ met !

Beetje rare titel, maar wil eigenlijk zeggen : Metz met problemen. Helemaal niet met Metz zelf hoor.

Gisterenvoormiddag vol goede moed vertrokken, in no-time was ik in Brussel waar ik eventjes vaststond. Namen en Luxemburg was dan weer een makkie. Even voorbij Thionville in La Douce waren er werken. Nogal een serieuze file. Aangekomen in Metz wees de madame van mijn GPS feilloos de weg naar mijn verblijf. En daar begon het : gesloten ! Buren links niet thuis, buren rechts ook niet. De Post was vlakbij. Men kende de mijnheer, maar een chambre d'hôte ? Connais pas. Ook de politie die toevallig op straat parkeerboetes aan het uitdelen was, was er stellig van overtuigd : geen chambres, geen hotel daar in de buurt. Uiteindelijk zag ik de overbuur en die wist mij te vertellen dat de mensen over hem bijna heel het jaar door gasten ontvingen in een chambre d'hôte. Dus ik zat toch goed. Ondertussen nog eens gebeld maar weer geen antwoord.
Ik reed de stad in, parkeerde en ging naar een terrasje vanwege ondertussen grote dorst. Na een lekkere pint besloot ik de kathedraal, die vlak bij was, te gaan bezoeken. De moeite waard ! Echt een mastodont ! Mooie glasramen enz... De foto toont de linkerzijbeuk vooraan.Op weg terug naar de parking passeerde ik de fanshop van FC Metz, en jawel Yves, ook die hebben sjaals !
Ik reed ook, telkens ik naar de chambre ging (3x) voorbij het Centre Pompidou. Daar alleen al voor ga ik terug !
Terug aan de chambre bleek er geen verandering in de toestand, het was dan al zes uur. Ik zag dat de buren rechts ondertussen thuis gekomen waren. Belde er en kreeg van mevrouw een deskundige uitleg : Jawel mijnheer, ze verhuren gastenkamers maar ... einde vorige maand is mijnheer naar zijn maitresse gegaan, mevrouw was daar niet goed van en ligt in de clinique, dus huis gesloten.
Ik dan maar naar een Ibis hotel : desoler mr, mais ..., idem bij Mercure. Had helemaal geen zin meer om nog verder te zoeken en koerste dan maar naar huis. Trouwens rare autostrade met verschillende snelheden en veel flitsers : 110, dan 90, dan 80, plots 130, dan weer 90, enz...
Ik ga zeker terug naar Metz, maar een ander hotel !

WEER-GENOT

Eindelijk is de zon nog eens aanwezig van 's morgens af. In de voormiddag zit ik nogal vroeg aan mijn pc om een aantal zaken af- of bij te werken. Het is nu de tweede keer (dacht vorige week ook eens) dat ik mijn deur openzet en geniet van al wat er buiten gebeurt : de hond van beneden die rondholt, de vogeltjes die om hun partner roepen (ah ja, in mei moeten ze een ei leggen !), de buurman die wat klusjes doet en ondertussen (tracht te) fluit. Zalig ! Dingen die ik al een heel aantal jaren niet meer meemaak. Als ik de blogs van mijn dochters lees dan ben ik wel (een beetje) jaloers dat ik er nu niet met de fiets kan op uittrekken. Ga, als ik terugkom van Metz, toch eens met mijn onderbuur praten of we een oplossing kunnen vinden om hem te stallen. Vond wel een garage, drie straten verder dus een eindje stappen, maar die vragen 100 euro per maand. Nogal veel hé ? Nu mijn onderbuur is een heel vriendelijke man, blijkbaar ook heel sociaal gericht (merk ik aan zijn post als ik die, bijna dagelijks, verzamel op de vloer van de gang) dus wie weet ?

WAT VERBORGEN IS

Is de titel van een nieuw boek, verschenen in maart 2011, van een nieuw Zweeds schrijversduo, Hjorth & Rosenfeldt. Het is hun eerste maar zij kondigen reeds aan dat er nog gaan volgen. Ondertussen weet zowat iedereen dat ik een soort 'scandinafiel' of zoiets ben en een zwak heb voor de (meestal) goede schrijvers uit dit deel van Europa.

Larsson schiep Blomkvist, Mankell Wallander, beide voornoemde schrijven hebben het over Sebastian Bergman, een psycholoog. Een nogal eigenzinnig persoon met aparte meningen en daden, de moeite om te lezen. De oorspronkelijke titel is Det Fördolda en het word momenteel al verfilmd. Misschien weer iets om naar uit te kijken.
Pas volgend jaar zouden de nieuwe avonturen van Bergman aan het publiek worden voorgesteld. Ik heb de indruk dat dit weer echt bestsellers aan het worden zijn (had dit gevoel ook bij het verschijnen van Het Bernini Mysterie van Brown).