Soms is het toch wel de moeite om even stil te staan bij de realiteit van het leven. Ik zal wel, net zoals iedereen trouwens, opgeslokt worden door verantwoordelijkheden en drukke bezigheden. Dan vergeet je vlug dat er nog een andere realiteit is : de realiteit van lijden. Ik wel helemaal niet zwaarmoedig overkomen, maar toch hier even bij stilstaan.
Het is niet altijd een ver-van-mijn-bed gebeuren zoals bijv. gisteravond in Panorama op Canvas. Er was een docu over het Shifa hospitaal in de Gaza strook. Als je ziet welke heroïsche strijd de dokters en verzorgers daar strijden tegen een overmacht van gewonden dan word je heel klein ! Zonder voldoende apparatuur, zonder voldoende geneesmiddelen, zonder voldoende verbanden en gaas slagen zij er toch in een aanvaardbaar percentage overlevenden te hebben. Meestal zijn het slachtoffers van Israelische vergeldingen. Bij elke aanslag spreken de Palestijnen van een aantal slachtoffers en een aantal martelaars. Ik weet het, het is een spiraal van geweld en de schuld zal wel bij alle partijen liggen, maar het word toch hoog tijd dat daar een einde aan komt.
Er is uiteraard ook het nabije lijden. Vrijdagavond overleed Juul Diels. Misschien voor de meesten een onbekende. Hij was een vrij bekende figuur in Massenhoven. Het is veel gezegd dat hij mee aan de wieg van onze petanqueclub stond. Hij was geen petanquer van het eerste uur, maar wel één van de vroege uurtjes. Verschillende jaren heb ik hem mee weten spelen, dit naast zijn andere passie : vissen. Uiteindelijk koos hij voor het laatste en zagen wij hem minder en minder. Steeds was hij goedlachs, altijd in voor een grap of een mop. De laatste maanden was hij echter zwaar ziek. Wekenlang heeft hij gevochten om bij zijn vrouw, zijn kinderen en kleinkinderen te blijven. Uitgeput moest hij zich tenslotte vrijdagavond gewonnen geven. Het ga je goed in het andere leven Juul !
Geen opmerkingen:
Een reactie posten