DOSGELDINIZ - ALI & DE 21 BABA'S

Zaterdag 19 mei 2007,

Ondanks het vreemde bed en mijn angst om te veel bomen door te zagen had ik toch goed geslapen. Mijn 'room pale' lag nog rustig te spinnen. Na mij gewassen en gestreken te hebben trok ik met mijn boek naar de Wunderbar. Ik had de indruk dat dit zowat het enige moment was dat ik zou kunnen lezen (later bleek dit ook). Thuis was ik al begonnen aan een Wallander en nu was ik benieuwd hoe hij zijn speurtocht pc criminelen zou verder zetten. Kenners en andere verslaafden aan Mankell weten dat het gaat om 'De blinde muur'.

De Wunderbar was op het personeel na verlaten. Ondanks het vroege uur was er toch al koffie ! Eigenlijk normaal voor een bar die 24 op 24 open is, maar wij kenden het ooit anders.

Oh ja, de naam : één van de bekendste café's in Duitsland, in Wuppertal, waar jong en oud elkaar tegenkomen, waar een pianist zit en waar je blijkbaar lekker kan eten ook heet 'Wunderbar'. Zou Magic Life daar de naam geleend hebben ?

Gisteren hebben enkele begeleiders een rondrit gedaan door het domein met de alomtegenwoordige electrische golfcars van de club. Vandaag is het aan de anderen. Door deze afspraak moesten mijn schaapjes vandaag vroeger gewekt worden. Daarom vrij vroeg aan de ontbijttafel. Amaai ! Wat een buffet ! Zowel bourgondiërs, vegetariërs, weeweeërs, fruitariërs, Atkinsonsers en nog andere fanaten kunnen hier meer dan aan hun trekken komen. Het was dus zaak om mijn mannen in de gaten te houden. Met enkele duidelijke afspraken lukte dit wonderwel.

Het was de bedoeling dat wij met de rondrit zouden kennismaken met het domein en alles wisten liggen. Wij reden kriskras over de weggetjes van de ene locatie naar de andere en stelden vast dat het toch wel heel groot was. Ietwat overdonderd kwamen wij terug. Ik wist nu wel wat er allemaal was en waar het ongeveer was.

Ondertussen overgoot de gulle Turkse zon het gebied met warmte en was het tijd om onze informatie uit te wisselen onder het genot van een frisse drink.

Voor wij het wisten was het middag, dus tijd om naar het restaurant te gaan en een vrije tafel te zoeken op het terras, onder een paraplu of alleszins in de schaduw. Het ontbijt was overvloedig. Het is niet zo dat ik van dit verslag een kookboek wil maken, daarom géén beschrijving van wat er allemaal op het buffet stond. Ik weet met stellig zekerheid wat er niet stond : varkenvlees !

Ondanks de secularisatie van Ataturk blijft Turkije een moslimland dat ook onderhevig is aan de huidige trend om méér en méér te leven volgens de Koran. Denk hierbij maar aan de recente gebeurtenissen rond de komende presidentsverkiezingen. Belek mag je tot het platteland rekenen en de verwachting dat je dit hier in het straatbeeld zou zien kwam niet uit. Ik had de indruk van een bezoek aan Istanbul een tiental jaren geleden dat je daar, in een grote stad, meer van merkte. Eigenlijk waren wij echter aan het middagbuffet ! Geen varken dus en ook geen exotische dieren. Voor de rest was het een uitstalling van bijna alles wat er te vinden is op God-Allah's wereld : een tentoonstelling van tientallen groenten en fruitsoorten op diverse wijzen gepresenteerd, bereidingen van allerlei reine land en zee diersoorten. Eigenlijk bijna decadent. Onwillekeurig rijst bij mij dan de vraag op wat het personeel hierover en over al die schransende westerlingen denkt ?

Na ons steentje te hebben bijgedragen om al die luxe wat te beheersen beslisten onze mannen om met het treintje naar Belek te gaan om kaartjes te kopen. Uiteraard zat ook hun cadeautje in het achterhoofd.

Wij hadden het formidabele geluk dat in Belek het kleine marktje nog bezig was. Het treintje zette ons in het centrum af, vlak voor de moskee. We stapten als het ware zo het marktje op. Je kon bijna niet anders want de geuren van allerlei specerijen lokten je er naar toe.

Stel je een straatje voor van ongeveer een km lang, langs beide zijden staan markttentjes die de hele straat overdekken. Net als je denkt 'ha dat was het' draai je een gelijkaardige straat in. Ook hier prijzen honderden vriendelijke verkopers hun waren aan. Zocht je kleding ? Horloge ? Specerijen ? Tabak ? Tapijten ? Scheermesjes ? Groenten en fruit ? Snoep ? Baklava ? Stoelen ? Fietsen ? Posters ? Of wat dan ook, daar was het.

Je bent de ingeslagen marktstraat ten einde en denkt er aan terug te keren, ja, dag Jan ! Je draait weer zo een straat in. Even dacht ik er aan toch maar terug te keren want waar zouden wij eindigen ? Vermits Belek niet echt groot is gingen wij toch maar verder en teneinde wéér zo'n straat. Uiteindelijk kwam er toch een einde aan dat kleine marktje en waren wij terug in Belek City Center, postkaartjes en cadeautjes rijker.

Tijd voor een drink en dan op zoek naar postzegels. Dit werd de duurtste uitgave : een zegel kost € 0.70 en wij hadden er 26 nodig. Waar wij onze kaartjes kochten hadden ze geen postzegels maar in 'Change' verkochten zij er. Die 'Change' vind je elke tien meter. Waar wij binnengingen heb ik de enige dame gezien met een zwarte hoofddoek, vermits zij alleen maar Turks praatte hebben wij met gebarentaal en zij met haar rekenmachientje geconverseerd.

Het treintje, een tractor met een zitbankenbak erachter bracht ons terug naar ons hotel. Daar de douche in, een beetje rusten en hop naar het avondbuffet waar wij ons nog eens tegoed deden aan de aangeboden spijzen.

's Avonds was er in het Amphitheater een nieuwe show. Twee van mijn schapen waren blijkbaar moe want zij verkozen te gaan slapen. Dus ik met ééntje, Jef, daar naartoe.

De show was echt nog nieuw, om alles goed te coördineren moet er nog wel wat geoefend worden. Jef en de andere baba's vonden het echter heel goed. Dus het was goed.

Nadat onze mannen sliepen gingen wij nog 'vergaderen'. Dit maal werd er door een aantal een ander drankje besproken : gin-tonic.

Beste lezer, een vrij lange blog ? Wees gerust de volgende zullen korter zijn. Ik weet ook niet zo goed of het deontologisch wel ok is wanneer ik foto's van mijn baba's publiceer. Alhoewel het allemeel vrienden zijn die dit lezen voorzie ik mijn baba's toch van een Zorro masker (is ook een beetje meer baba-achtig).