Gisterenmiddag hadden wij een familiebijeenkomst om de verjaardag van Ritt te vieren. Heel de familie was er : Ons Goedele en Yves met ons Juleke, ons Freya en Sven met Kato, Robbe en Marthe.
Het was zonnig en uiteraard zaten wij op het terras een lekker gebakje te eten. Toevallig was het ook schoolfeest. Een grote circustent stond aan het kerkplein enkele honderd meter verderop. De feestelijke muziek was natuurlijk heel aantrekkelijk voor de kindjes. Er werd dan besloten om een wandelingetje naar daar te maken.
Ik bleef met mijn bijde dochters achter, kwestie van het huis niet alleen te laten. Na een tijdje kwam Robbe als eerste terug. Hij leek een beetje zenuwachtig en zei met een ietwat gedwongen lachje : 'Jules heeft een stamp van een pony gekregen !'. Omdat hij lachte geloofden wij hem eerst niet. Dan kwam Kato met dezelfde melding. Er begon toch zowat twijfel binnen te sluipen, maar toch leek het nog een soort aprilgrap.
Dan kwam Yves er aan met ons Juleke die op het eerste zicht niks leek te mankeren. Toch vertelde Yves hetzelfde. Zij waren naar het circus gegaan. Er stonden pony's. Ons Juleke, op de arm van Yves, streelde een pony. Yves zette hem neer en zij liepen verder. Ineens ziet Yves dat de pony ook verder stapt. Hij wil met zijn hand ons Juleke aanporren om uit de weg te gaan en op dat moment stampt de pony met zijn voorpoor. Recht op de hand van Yves die hierdoor ons Juleke een fikse por tegen zijn rug gaf ! Het ventje valt en weent.
Ze kwamen naar huis en zienderogen werd Yves zijn hand dik en blauw. Ijs en arnicazalf brachten wel een beetje soelaas. Ons Goedele en Yves zijn toch teruggekeerd naar de school om papieren voor de verzekering te vragen. Geen probleem. Dit was nodig want indien het nog erger zou worden kon Yves niet gaan werken. Om te rijden, hij is buschauffeur, moet je over beide handen kunnen beschikken.
Enfin, moest Yves zijn hand niet tussen de rug van ons Juleke en de hoef van de pony gezeten hebben zou het ventje alles hebben opgevangen. Ik denk dat zo'n klein rugje erg kwetsbaar is en het dan wel eens veel erger zou geweest zijn. Nu was het maar een rode, pijnlijke plek.
Door de spontane aktie van Yves is hij nu natuurlijk verheven tot de status van held !
De rest van het feestje was nog aangenaam en wij hebben later nog heerlijke scampi in de wok gegeten.
1 opmerking:
en zo te horen hebben die scampi's heel wat pijn doen verdwijnen....en daar kan ik heeeeeeeel goed inkomen
Een reactie posten