Bij al de vorige blogafleveringen zouden jullie misschien kunnen vergeten dat ik ook nog een kleinzoontje heb. Het word dus tijd om ook nog eens over hem iets te schrijven.

Ons Juleke zit nu in een erg interessante ontwikkelingsperioode : Hij begint woorden aaneen te breien, hij legt combinaties tussen woorden (abstracte begrippen) en daden, hij test voortdurend inventief zijn grenzen af.

Gisteren was hij hier en dan is het voor mij altijd feest. Zeker als de rest van mijn familie er ook is. Het doet ongelooflijk deugd (maar tegelijk ook pijn) iedereen nog eens verenigd te hebben. Das een ander verhaal.

Zoals elke goede gastheer had ik ook mijn gasten voorzien van snoepjes en drankjes. Een schaal koekjes sierde de salontafel. Uiteraard wil je dan als kleine wereldburger wel eens proeven van elke lekkernij. 'Koek ?' en ons Juleke mocht van zijn moeder (trouwens mijn oudste dochter, ons Goedele -merk op ! zonder fouten geschreven) ééntje nemen. Een ervaren kenner van zoetigheid herkent natuurlijk direct de smaak van een koekje. Als je wil proeven bijt je er een stukje af, proeft dat het goed is en ... slikt het door (wijn word dan uitgespuugd). Dan probeer je van de rest af te raken door het te willen terugleggen. Blijkt het toch echter normaal te zijn dat je het verder op eet. Een andere taktiek is dan het bewuste koekje te willen doorgeven. Wie is dan de meest logische persoon ... inderdaad, 'Vokke ?'.

Het is ook heel leuk als je je 'kunstjes' kan laten zien : achteruit lopen zonder te vallen, dansen, ronddraaien en springen. Alhoewel dit laatste toch nog moeilijk is : je gaat in houding staan, zet één voet vooruit en je roept 'ping !'.

Grote ontgoocheling, alhoewel, was toen ons ventje naar buiten wou : 'tuin ?'. We hebben dan maar eventjes tussen, voor en langs mijn woning gewandeld. De hond van de buren genoot toen heel wat belangstelling. Zijn geblaf schrok toch wat af en ons Juleke bleef het vanop veilige afstand bekijken.

Een ander leukje : ons Goedele heeft hem geleerd om 'dat ben ik' te zeggen als hij een foto van zichzelf ziet. Op mijn pc staat (natuurlijk) een foto van hem op mijn bureaublad. Hij zag dit en wees naar zichzelf en zei : 'Ben !'.

Al bij al verveel je je nooit met dat ventje. Voor mijn part mag hij nog eens meer komen !