CANTO GENERAL

Een aantal jaren en enkele kilos gelden, toen ik nog in de KAJ was en lange rode manen had die een zeker rebelisme vertegenwoordigden, zag ik een film over het kolonelsregime in Griekenland. 'Z' met in de hoofdrol Yves Montand. Een knappe, eigenlijk nog actuele film.

Heel bijzonder was echter dat de muziek van de hand was van een Griekse componist. Die muziek was heel meeslepend en er zeker mee verantwoordelijk dat Z een diepe indruk op mij maakte. Uiteraad hebben jullie al door dat het over Mikis Theodorakis gaat.

Een tijdje daarna leerde ik die kerel nog meer te waarderen. Dit door toedoen van de toenmalige verbondsproost Marcel Vantilcke. Een priester die zijn tijd vér vooruit was.

Wij kwamen geregeld bij hem thuis om te vergaderen en op een bepaald moment zette hij een lp op van Lisbeth List : De Matthauser liederen. Weer een ongelooflijk stuk muziek. Bleek dat dit ook een compositie was van Mikis Theodorakis.

Jaren later, ik werkte toen in Kapellen was er een collega, Dirk, die zong in een Antwerps koor, in Hei pasoep. Dat koor zong strijdliederen (of bevrijdingsliederen) uit de hele wereld, van vroeger en nu. Ook liederen van de hand van ... Mikis Theodorakis, onder andere 'Los Libertadores' (De bevrijders). Ik was er toen weg van. Dirk vertelde mij toen dat hij een bandje had waar dat lied op stond. Het maakte deel uit van een oratorium voor solisten, koor en groot orkest, het heette 'Canto General'. Hij was zo lief om mij een copie te geven. Ik speelde die cassette kapot en blijkbaar ook kwijt.

Jaren heb ik gezocht naar de LP en later de CD. Nooit gevonden.

Onlangs zoek ik op vraag van ons Freya naar een boek op mijn favoriete bol.com site en wat kom ik tegen ... ja, Canto General van Mikis Theodorakis. (Bestel nu en binnen 4 werkdagen in je brievenbus) Het was gewoonweg een must !

Sinds enkele dagen geniet ik dus weer van de meeslepende muziek van Theodorakis en de teksten van Pablo Neruda. Ik heb nog niet geprobeerd of op deze blog ook muziek kan beluisterd worden, een hele CD zou toch wel wat veel zijn. Er bestaat een 'audio blog' maar ik moet nog eens uitzoeken hoe dit werkt.

Ik weet wel dat dit nu niet het modernste stuk muziek is maar toch zou je eigenlijk ook eens moeten kennismaken met Canto General. Ik kan iedereen aanraden op de CD te kopen of ik wil wel eens kijken of ik wat kan regelen (Nero)

RASTERTEKENEN ?

Einde april en ook onze cursus Photoshop loopt ten einde. Iets of wat verwarrend noemt dit eigenlijk een cursus Rastertekenen. Je moet het al echt volgen om te weten dat iets doen met foto's 'rastertekenen' kan heten.

Tijdens het eerste deel, verleden jaar, kwam het bewerken van foto's met allerlei instrumentjes aan bod : Selecteren, uitsnijden, omlijnen, knippen, kopiëren, plakken en hier en daar een beetje bijkleuren. De dingen die je meestal bijna direct kan gebruiken. Ook het gebruik van lagen is er dan duchtig ingeprent.

Het tweede deel gaat een pak verder en is echt ingrijpen in het onderwerp van de foto zelf : Hoe maak je van een foto van een persoon van 80kg en 1,60 m lengte, iemand van 60 kg en 1,70 m lengte ? Zonder dat het opvalt en het een karikatuur wordt. Hoe maak je aanpassings lagen, laagstijlen, laagmaskers, paden, enz... Latijn ? Eerlijk gezegd voor mij ook nog een beetje. De docente legt het nochtans goed uit en de avond zelf lukt het wel, maar daarna ...

Onze examenopdracht is om een collage te maken met als thema 'zomer' met gebruik van de verschillende mogelijkheden van Photoshop die wij geleerd hebben + uitleggen wat we gedaan hebben en waarom. Simpel ? Begin er maar eens aan !

Gisteravond heb ik enkele uren geoefend : eerst afbeeldingen zoeken die geschikt zijn (niet alleen bij het onderwerp passen maar die ook voldoende groot zijn, voldoende pixels hebben). Streber die ik ben probeer ik natuurlijk zo origineel mogelijk uit de hoek te komen. Toch wil ik ook proberen om iets 'streekgebonden' weer te geven waar ook, of wat dacht je, iets van pétanque in zit.

Als basis ga ik een foto van Massenhoven gebruiken die ik verleden jaar genomen heb. De rest zien we wel.

Vooraleer af te sluiten : mea culpa (enz) ! In vorige blog heb ik een formidabele fout geschreven. Ik bleef met mijn beide dochters thuis toen de anderen naar het circus gingen wandelen. Niet met mijn bijde dochters.

DE HELD !

Gisterenmiddag hadden wij een familiebijeenkomst om de verjaardag van Ritt te vieren. Heel de familie was er : Ons Goedele en Yves met ons Juleke, ons Freya en Sven met Kato, Robbe en Marthe.

Het was zonnig en uiteraard zaten wij op het terras een lekker gebakje te eten. Toevallig was het ook schoolfeest. Een grote circustent stond aan het kerkplein enkele honderd meter verderop. De feestelijke muziek was natuurlijk heel aantrekkelijk voor de kindjes. Er werd dan besloten om een wandelingetje naar daar te maken.

Ik bleef met mijn bijde dochters achter, kwestie van het huis niet alleen te laten. Na een tijdje kwam Robbe als eerste terug. Hij leek een beetje zenuwachtig en zei met een ietwat gedwongen lachje : 'Jules heeft een stamp van een pony gekregen !'. Omdat hij lachte geloofden wij hem eerst niet. Dan kwam Kato met dezelfde melding. Er begon toch zowat twijfel binnen te sluipen, maar toch leek het nog een soort aprilgrap.

Dan kwam Yves er aan met ons Juleke die op het eerste zicht niks leek te mankeren. Toch vertelde Yves hetzelfde. Zij waren naar het circus gegaan. Er stonden pony's. Ons Juleke, op de arm van Yves, streelde een pony. Yves zette hem neer en zij liepen verder. Ineens ziet Yves dat de pony ook verder stapt. Hij wil met zijn hand ons Juleke aanporren om uit de weg te gaan en op dat moment stampt de pony met zijn voorpoor. Recht op de hand van Yves die hierdoor ons Juleke een fikse por tegen zijn rug gaf ! Het ventje valt en weent.

Ze kwamen naar huis en zienderogen werd Yves zijn hand dik en blauw. Ijs en arnicazalf brachten wel een beetje soelaas. Ons Goedele en Yves zijn toch teruggekeerd naar de school om papieren voor de verzekering te vragen. Geen probleem. Dit was nodig want indien het nog erger zou worden kon Yves niet gaan werken. Om te rijden, hij is buschauffeur, moet je over beide handen kunnen beschikken.

Enfin, moest Yves zijn hand niet tussen de rug van ons Juleke en de hoef van de pony gezeten hebben zou het ventje alles hebben opgevangen. Ik denk dat zo'n klein rugje erg kwetsbaar is en het dan wel eens veel erger zou geweest zijn. Nu was het maar een rode, pijnlijke plek.

Door de spontane aktie van Yves is hij nu natuurlijk verheven tot de status van held !

De rest van het feestje was nog aangenaam en wij hebben later nog heerlijke scampi in de wok gegeten.

TURKIJE

Binnen minder dan een maand is het zover : Op 18 mei vertrekken wij met onze bewoners naar Turkije. Naar Belek, een plaatsje in de buurt van Antalya.

Al een hele tijd zijn de meesten zo een beetje opgedraaid en stellen zij een boel vragen :

-Kan je daar voetballen ook ?

-Nemen wij onze jellabah mee ?

-Mag er reuk mee op het vliegtuig ?

-Hoe is het eten daar ?

-Krijgen we cadeautjes ?

-Hoe praten ze daar ?

Enzovoort ...

Reken er maar op dat je vanaf einde mei hier weer een soort reisverslag kan lezen. Opgesmukt met de avonturen van onze bewoners.

Natuurlijk ben ik zelf ook benieuwd wat dit gaat geven. Ik ben er van overtuigd dat het een zeer leuke vakantie zal worden. Temeer omdat het een all in formule is, dezelfde als vorig jaar in Egypte. Trouwens bij dezelfde organisatie : Magic Life.

Alles is dus nu in volle voorbereiding : maken van kofferlabels, de kamerverdeling, afspraken maken, eventueel kledij aanvullen, en al het andere wat een groepsreis inhoud.

Woensdag heb ikzelf ook de knoop doorgehakt en een korte vakantie voor mezelf gepland : een rondreis door Ierland. Daar hoor je later meer van.

Bij al de vorige blogafleveringen zouden jullie misschien kunnen vergeten dat ik ook nog een kleinzoontje heb. Het word dus tijd om ook nog eens over hem iets te schrijven.

Ons Juleke zit nu in een erg interessante ontwikkelingsperioode : Hij begint woorden aaneen te breien, hij legt combinaties tussen woorden (abstracte begrippen) en daden, hij test voortdurend inventief zijn grenzen af.

Gisteren was hij hier en dan is het voor mij altijd feest. Zeker als de rest van mijn familie er ook is. Het doet ongelooflijk deugd (maar tegelijk ook pijn) iedereen nog eens verenigd te hebben. Das een ander verhaal.

Zoals elke goede gastheer had ik ook mijn gasten voorzien van snoepjes en drankjes. Een schaal koekjes sierde de salontafel. Uiteraard wil je dan als kleine wereldburger wel eens proeven van elke lekkernij. 'Koek ?' en ons Juleke mocht van zijn moeder (trouwens mijn oudste dochter, ons Goedele -merk op ! zonder fouten geschreven) ééntje nemen. Een ervaren kenner van zoetigheid herkent natuurlijk direct de smaak van een koekje. Als je wil proeven bijt je er een stukje af, proeft dat het goed is en ... slikt het door (wijn word dan uitgespuugd). Dan probeer je van de rest af te raken door het te willen terugleggen. Blijkt het toch echter normaal te zijn dat je het verder op eet. Een andere taktiek is dan het bewuste koekje te willen doorgeven. Wie is dan de meest logische persoon ... inderdaad, 'Vokke ?'.

Het is ook heel leuk als je je 'kunstjes' kan laten zien : achteruit lopen zonder te vallen, dansen, ronddraaien en springen. Alhoewel dit laatste toch nog moeilijk is : je gaat in houding staan, zet één voet vooruit en je roept 'ping !'.

Grote ontgoocheling, alhoewel, was toen ons ventje naar buiten wou : 'tuin ?'. We hebben dan maar eventjes tussen, voor en langs mijn woning gewandeld. De hond van de buren genoot toen heel wat belangstelling. Zijn geblaf schrok toch wat af en ons Juleke bleef het vanop veilige afstand bekijken.

Een ander leukje : ons Goedele heeft hem geleerd om 'dat ben ik' te zeggen als hij een foto van zichzelf ziet. Op mijn pc staat (natuurlijk) een foto van hem op mijn bureaublad. Hij zag dit en wees naar zichzelf en zei : 'Ben !'.

Al bij al verveel je je nooit met dat ventje. Voor mijn part mag hij nog eens meer komen !

BABELS !

Tsja, zo erg was het nu ook weer niet. Er was geen sprake van taalverwarring ! Ik vermoed dat het ook niets te maken heeft met leeftijd, Alzie of andere dementie verschijnselen. Eerder het tegenovergestelde : een positieve concentratie stoornis (vanaf nu vakjargon, afgekort P.C.S.). Noteer dat ik hiervan de uitvinder ben. Ik moet mij zo dikwijls concentreren om de naam van onze collega die in zwangerschapsverlof is, Freija, juist te schrijven. Van nature uit, omdat mijn jongste dochter ook zo heet, maar Freya geschreven, heb ik de neiging ook Freija haar naam als Freya te schrijven. Nu doe ik verdorie toch net omgekeerd : schrijf ik ons Freya haar naam als Freija. Kan je nog volgen ?

Een Babelse spraakverwarring is het dus zeker niet. Trouwens ons Freya haar naam heeft helemaal niks te maken met Babel (wel met babbel) en is dus hoegenaamd niet bijbels. Haar naam is ontleend aan de Noordse (niet Noorse) mythologie. In de Asgaard, de Noordse hemel, is zij de dochter van Wodan, de godin van de liefde, de vruchtbaarheid en nog een paar schoon dinges. Zo'n beetje het equivalent van Venus bij haar mediterrane tegenhangers.

Dat goddelijk kind reed rond in een wagen getrokken door katten. Nu moet het toch wel lukken zekers dat ook ons Freya een katten liefhebster is !

Nog een weetje : soms wordt die madam ook Vanadis genoemd. Zij is hiermee de naamgeefster aan een heel kostbaar edelmetaal : vanadium.

Oh ja, haar vader (Wodan, niet ik) stond model voor Sinterklaas : de kristenen wilden de heidense goden verdringen maar wisten geen blijf met de oppergod. Dus riepen zij maar de figuur van Sinterklaas uit. De speer van Wodan werd de staf van Sinterklaas. Zijn paard Sleipnir werd Slecht weer vandaag, enz...

Ik hoop dat ik met deze ons Freya en haar naam terug EER heb aangedaan en dat mijn fout, ekskuus mijn P.C.S. mij vergeven is.

REISKRIEBELS

Vorig jaar rond deze tijd stond hier een reisverslag over Firenze. De drukte van het bijna voorbije voorjaar hebben mij echter belet om hier nu een verslag te geven van een reis, bijv. naar Ierland. Of beter Dublin, met uitstappen naar....

De lentezon doet de reiskriebels echter toenemen. Komt daarbij dat ons Freija momenteel in India zit, nu zal ze zowat aan de terugreis aan het denken zijn. Of ik daar een beetje jaloers op ben !

Een oud vlaams (of whatever) spreekwoord : uitgesteld is niet verloren, indachtig probeer ik vanaf morgen tijdig thuis te zijn om toch nog eens langs mijn buurman, reizen De Molengalm, te gaan. Wie weet welke leuke dingen zij in petto hebben.

Het lijkt ook wel of Zweden terug aan mij aan het trekken is. Ik kan maar niet genoeg krijgen van de Wallander's van Henning Mankell. Vermoedelijk heb ik een beetje heimwee naar dat prachtige land waar ik alleen nog maar Stockholm bezocht (en een klein beetje daarrond).

Komt ook nog eens Kenia, meer bepaald Kabondo, in het vizier. De foto's van de actiegroep Kabondo maken mij heel curieus om dat eens met levende ogen te gaan bekijken.

Langs de andere kant lijkt mij een rondrit in de Provence, met eigen wagen, ook wel leuk te zijn.

Zeker is dat ik er dit jaar nog eens uitvlieg (of rij). Waar naar toe ? Allez ik vind wel iets. Ondertussen ben ik heel benieuwd naar de verhalen en de foto's van ons Freija.

PAASMIJMERING !

Pasen ! Een dag om nog eens te bloggen vermits een (heel klein) beetje vrije tijd.

Vermoedelijk heb ik mijn woning te goed afgesloten want de klokken van Rome strooiden hun chocolade lekkernijen niet rond bij mij. Of heeft het met de leeftijd te maken ?

Verleden jaar was ik met Pasen in Firenze en mocht daar kennis maken met de Toscaanse Paasgewoonten. Je hebt dit ongetwijfeld destijds gelezen.

Gisteravond was er toch een tv zender waar het passieverhaal werd uitgezonden 'The passion of Christ' de veel gecontesteerde film van Mel Gibson. Velen kennen het passieverhaal. Ik ook. Dat is zo iets dat er vroeger in de school werd ingestampt en door jaren herhaling door de kerk deel uitmaakt van het collectief geheugen. Jaja, dat is ook bij mij aanwezig !

Het verhaal op zich had dan ook geen verrassingen. De manier waarop het gebracht werd wel. Ik vond het een vrij realistische film, of je nu gelooft in heel die geschiedenis of niet. De man die veroordeeld en gekruisigd werd heeft potverdorie serieus afgezien. Of het nu allemaal zo gebeurde of geromantiseerd (getraumatiseerd ?) werd weet ik niet. In ieder geval kreeg ik het idee dat er serieus met die man gesold werd. Spontaan moest ik denken aan die Amerikaanse politie agenten die enkele jaren geleden een jonge kleurling arresteerden. Dat ging ook gepaard met een overdreven dosis bruut geweld. En dat is nooit goed te keuren, of het nu in de twintigste of in de eerste eeuw of wanneer dan ook gebeurde. Hiervoor hoef je helemaal niet gelovig te zijn !

De boodschap die het kerkinstituut meegeeft met het passieverhaal staat in schril contrast met de boodschap van de bisschop van Namen, toch ook een volgeling van Jezus Van Nazareth, over homoseksualiteit. Iemand van zijn fanclub deed daar gisteren, op de trappen van één of andere kerk in Namen, een (volgens mij) onbegrijpelijke uitspraak : wij zijn niet tegen de homoseksuelen maar tegen homoseksualiteit ! Dat was voor mijn klein, vastgelopen boerenver- stand iets onbegrijpelijk. Ik zou heel cynisch nu de relatie van de Nazareër met die jonge apostel Johannes in vraag kunnen stellen. Zover ga ik niet. Want dan doe ik net hetzelfde als die kerkvorst uit Namen. Zo wil ik niet zijn.

Tussen haakjes : (ik ben hetero) !