Gisteren namen we afscheid van ons nichtje Gerda. Na haar crematie was er een bijeenkomst in een zaal van het centrum waar we aan haar dachten. Dat was verdorie niet gemakkelijk. Als je ziet hoe haar directe familie, haar man, haar dochter, hun emoties niet kunnen bedwingen dan rollen de tranen ook bij mij over mijn gezicht. Bij veel mensen.
Ik dacht ook aan wat we allemaal samen hadden meegemaakt ; haar geboorte toen ik juist soldaat was, samen naar het school gaan de eerste dag, haar feestjes, enz... Echt voldoende om de woorden van de voorlezer te waarderen die zij dat zij een toffe meid was ! Er werden verschillende liederen gespeeld, o.a.
Haar uitstrooing daarna was ook iets wat mij hard trof. OK, ik vind dit een goede manier om afscheid te nemen, maar toch ... Ik vraag mij af wat het maken heeft met het woord 'begrafenis' ? Met het woord 'graf' daarin ?
Enfin het zal nog een paar dagen duren voor ik terug evenwicht gevonden heb !
Solodder !
Geen opmerkingen:
Een reactie posten