Langs de 'innengrenze' woensdag 04 juni 2014

De laatste dag aan de ex grens.  Ik was nog maar een tiental km weg en ik kwam zo'n plakkaat tegen die zegt dat Europa in twee verdeeld was.  Ik reed dus weer in de ex D.D.R.  Het was trouwens voor een heel groot deel dezelfde weg als gisteren.  Tot ongeveer aan Erfurt.  Daar de autostrade af en op een gewone éénperrijrichtingstrook weg.  Dus van 100 naar 50 en 30 in de dorpen.  

Tussen Erfurt en Nordhausen (waar een tram rijdt !) kwam ik door een tiental dorpen.  Je ziet heel goed dat je in de ex D.D.R. was aan de verschillende vierkante huis blokjes en aan de woonkazerne blokken.  Er wordt wel aan gewerkt, geschilderd, bijgebouwd.

Hoeveel windmolens en voetbalvelden zonnepanelen ik tegenkwam weet ik niet meer, ik heb ze niet geteld.  Het was wel de moeite.

Enfin, uiteindelijk links en links en links en ik was even buiten Nordhausen in Mittelbau-Dora.

Ik had wel hier van gehoord en een stuk gezien op Discovery Channel maar dit was toch anders.  Had niet verwacht dat dit een onderkamp was van Buchenwald.

In 1943 moesten gevangenen in het concentratiekamp de mijngangen in de berg Kohnstein bij Nordhausen verbouwen om er een rakettenfabriek van te maken. Dit omdat ze in Peenemunde niet meer zo veilig waren. 

 In 1944 begon in de fabriek 'Mittelwerk' de montage van  door het nazi regime geprogrammeerde vergeldingswapen (V).  De gevangenen verbleven maandenlang in de tunnels en velen stierven van ontbering en ook van slaag, zo'n 5.000 !  Toen begon men met boven een kamp te bouwen.   Natuurlijk ook de gedetineerden.  Door het zeer zware werk waren er veel doden, dus de verbrandingsoven had ook zijn werk.  De asse werd in valleien gestort, aarde er op en vergeten !  

In de mijnen was ondertussen een fabriek gebouwd die raketten maakte.  De eersten die men probeerde te lanceren vielen gewoon om, daarna eventjes omhoog en dan terug op de grond.  Uiteindelijk lukte het en werd Europa onder een regen van V2 bedolven.   Er was in het museum ook een foto van een vernietiging in Antwerpen, ik had die dacht ik al eens gezien in een archief.  Ook een foto van een Antwerpenaar die mee hielp aan de raketten en na de oorlog terug naar huis ging.

De Amerikanen bevrijden hier in 1945 enkele honderden gevangenen.  In 1947 werd het kamp overgedragen aan de russen die het totaal vernielden.

Uiteindelijk ben ik blij dat ik die mijnen al op tv gezien had.  Natuurlijk wou ik ze in het echt zien.  De aansluiting bij een groep nederlandse studenten mocht niet.  Ik stond aan de ingang van de mijn en de gids verbood mij aan te sluiten.  Over een kwartiertje begint er een rondgang van een groep 'einzelgangers' zei hij.  Na zo'n halfuur kwam er een mijnheer op een fiets zeggen dat die rondgang, wegens gebrek aan belangstelling, niet doorging.  Schade !  Dus naar huis, allez, naar het hotel.

Morgen rij ik naar Andernach, een 50km voorbij Koblenz.