RIGA / Letland / voorbereiding

Ik begin stillekens aan af te tellen naar 7 juli.  De vertrekdag naar Riga.  Het vliegtuig zou om 8u30 in Zaventem vertrekken, ongeveer 2u45 vliegen en dan aankomst in Riga.  Het is zodanig geboekt dat mensen van het hotel mij komen afhalen in de luchthaven aldaar.  Wait and see !

Ik betaal hier 65 € om mij naar Zaventem te brengen.  Toch veel.  Dus  vragen aan een familielid om mij de zaterdag daarop, 12.07, af te halen in Zaventem.  Ik zou volgens de boeking aankomen om 11u15.  Ook afwachten.

Als ik het kan lezen op het hotel Monte Kristo, waar ik verblijf, is dit in het oude gedeelte van Riga, de Oude Binnenstad in het Lets 'Vecriga'.

Er is wel wat te zien blijkbaar in Riga : De centrale, overdekte markt, drie huizen ook genoemd De Drie Broers, het kasteel van Riga, het huis van de Zwartkoppen (ongetrouwde rondreizende kooplieden), het Vrijheidsmonument, de Dom, Christus Geboortekatedraal, het bezettingsmuseum, Openluchtmuseum, Motormuseum, enz...  Ge ziet, ik zal mijn week zeker nodig hebben !

Langs de 'innengrenze' zondag 08 juni 2014

Besluiten :

De reis was geen kopie van die Erica V.T. maakte voor de VRT.  Ze leek er wel op, beginnen gans van boven in Duitsland, in Travemunde, eindigen in de stad Hof, aan de Tsjechische grens (vroeger dus drielandenpunt - West Duitsland/D.D.R./Tsjechië.)

Er waren verschillende grens gedachtenissen die ik meestal wel bezocht heb (als ze open waren).  Dat was een ongelooflijke ervaring.

In verschillende delen en steden heb ik ook het toeristische aangepakt.  Dus veel gezien en geleerd.

Wat mij ook opviel was dat er in elk dorpje en stad een meiboom stond, overal minstens één.

De contacten en gesprekken die ik had met verschillende mensen over het 'ossies' zijn vond ik ook nogal indringend.  Men wil er minder en minder over praten.

De verschillende hotels die ik geboekt had via Booking.com waren goed, goede kamers, vriendelijke mensen, goed eten !

Ik heb heel veel foto's genomen, ook veel zonder flash.  Op veel plaatsen moest je extra betalen om te mogen fotograferen.  Verstaanbaar.  Nu zal ik nog wel een tijdje werk hebben om die foto's te optimaliseren.

En, oh ja, iets belangrijk : bedankt Freya om mijn gps te plaatsen, heeft veel geholpen anders zat ik nu misschien in Rusland.  Soms was die madam niet echt korrekt maar ze verbeterde zichzelf.

Aan jullie allen, bedankt om dit te lezen ! Je mag nog altijd een opmerking er over maken hé !

Langs de 'innengrenze' zaterdag 07 juni 2014

Ik heb vrij goed geslapen en was wakker zo ongeveer 7u.  Eerst douchen, dan facebook in orde maken en dan gaan eten.  Ik was wel een beetje zenuwachtig.  Enfin, na het eten, zo rond 8u heb ik betaald.  De hoteleigenaar die dat allemaal doet, ook de koffie geven bij het ontbijt, was een vrij sympatieke kerel.  Hij vroeg of ik mijn kommentaar bij booking.com wou geven.  Natuurlijk doe ik dat want ik was wel heel tevreden over het hotel Villa am Rhein.

Mr. Markus Fofolin, voor Villa am Rhein (geleende foto)

Niet alleen een toffe slaapkamer die fris genoeg was, maar ook héérlijk eten en zeker een uitgebreid ontbijt.
De sleutel van de kamer was ook iets speciaal : een schildje met je kamernummer en daarvoor een rond geval, met precies een automatisch gedeelte.  Tegen de kamerdeur houden waar ook zo iets was en 'brrr' je deur was open !  Eerste maal dat ik zoiets gebruik.
Ik had alles al ingeladen, dus op weg naar het tankstation en daar de gps ingesteld.  Ik schrok wel een beetje want het was geen 300km naar Antwerpen.
Via de gewone weg naar de autostrad Köln, afslag Aachen, afslag, Nederland, daar stukje autostrade, dan afslag naar Antwerpen, Brussel.  Dan was de grens er al ! België, Vlaanderen, De Limburgers heten je welkom !
Toen begon het heel druk te worden.  Het was bijna constant in file rijden.  Duitsers dachten dat ze nog thuis waren of in Nederland.  Daar mag je ook 130 rijden op de autostrade. 
Eindelijk in Wommelgem, afslaan en enkele minuten later thuis.
Alles naar boven sleuren, sorteren en de wasmachine haar werk laten doen ! Zelf naar de winkel geweest want de muizen lagen dood in de koelkast.
Morgen : besluiten !

Langs de 'innengrenze' vrijdag 06 juni 2014

Het was verdorie een goed bed, dus goed geslapen.  Het ontbijt was ook goed. Dus lekker ontbeten en daarna te voet naar het bahnhof.  Is toch wel een dik kwartier lopen.  Zo rond 9u wilde ik informatie vragen in het station maar de bediende daar deed zijn kantoor dicht en zei, niet alleen tegen mij, ook tegen anderen, 'halftien' !! Dus een halfuur op een steen buiten gezeten.

Om halftien ging ik naar hem, had al wel geprobeerd om een kaartje te kopen maar de apparaten aanvaarden mijn kaarten niet.  Nu was er iemand voor mij en dat duurde meer dan een kwartier.  

Mijn uitleg en het kaartje was zo gebeurd.  De trein naar Koblenz Mitten was om 10u13.  Dus wachten.

Een aangekomen was het al warm.  Ik dacht daarom om eerst het Schloss te bezoeken.  Het is wel een lange winkelwandel straat die er naartoe gaat.  Eens daar aangekomen, het grasveld overgestoken, stond ik voor een gesloten deur : We hebben nieuwe openingsuren van woensdag tot zondag, van 14u tot 18u.  Domme !!! Dus ik terug naar het stadscentrum.

Wat mij opviel was dat er héél veel mensen met een rollator gaan daar.  Naar mijn gevoel meer dan elders.  Enfin ik ging in het café Italiano op de hoek een cafe latte drinken. 3euro60.  

Zo rond 11u45 ging ik toch maar naar de kerk Jesu Christo om die te bezoeken.  Een sobere kerk met wel een paar mooie glasramen.

Enfin het was al een stukje middag en dan ging ik in een Spaans restaurant wat tapas eten.  Heerlijk !

Zo rond 14u vertrok ik terug naar het Schloss.  Het was open en .... je kon de tuinen bezoeken.  Die waren ook mooi.  Het enige wat open was was de cantine.  Daar had ik geen zin in.

 

geleende foto

 

In ging vooraan naar rechts en wandelde in een andere winkelwandelstraat.  De tweede.  Noem mij iets wat je daar in Koblenz niet kan kopen.  En Yves ... ik heb mij een 'vriend' aangeschaft, ene Walther !

Dan ben ik stillekens aan naar het station gegaan om daar vast te stellen dat de eerste trein die ik wou nemen eruit genomen was.  Dus de volgende.

Enfin ik was toch nog wat tijdig thuis, maar moe !

Morgen echt naar huis, ben benieuwd !

Langs de 'innengrenze' donderdag 05 juni 2014

Het was vanmorgen eigenlijk een beetje een triestig ontbijt, het laatste.  Alles bijeen vond ik het een héél goed hotel, tot hier toe het beste dat er was.  Ook het laatste aan de ex 'innengrenze'.

Zo rond 8u30 vertrok ik naar Andernach, zo'n 10tal km voorbij Koblenz.

De eerste honderd km waren langs gewone wegen, misschien via mijn gsm binnenwegen, en dan begon de autostrade, tot in Andernach.  Alles bijeen is het, ondanks de snelheid, veiliger rijden op de autostrade.  Eerlijk gezegd die naar Frankfurt was overvol ! Het is ook één waar regelmatig aan wordt gewerkt, vooral aan het wegdek.  Ze mocht eigenlijk wel eens onderhouden worden, proper gemaakt worden bedoel ik dan.

Het was zo'n tiental km voor Frankfurt dat ik ineens de omgeving herkende.  't Is ook al jaaaaaaaaaren geleden dat ik hier nog kwam.  Weeral was het alsof er vliegtuigen over je hoofd vlogen. 

 Er stond ook een nieuw Hilton hotel.  Het lijkt op die arken uit de film 2012.  Ook zo groot.

Eventjes voor, tijdens, en eventjes na het vliegtuig is het een overvolle baan waar je overrijdt.  Snelheid serjeus aanpassen.

Na enkele km kwam ik voorbij Limburg a/d Lahn.  Herkende vol genegenheid de Dom die je vanop de autostrade ziet staan.  Ooit campeerde ik vroeger met mijn gemalin in de buurt hiervan.

Daarna was het een wisseling van autostrades, langs de Europabrug over de Rijn in Koblenz en dan naar Andernach.

Het hotel zag er wel mooi uit en was ook zo.  Dus nu afwachten  wat de nachtrust zal zijn en dan morgen naar Koblenz.  Een toeristische afsluiter  ver weg van de 'ex innengrenze'.

Langs de 'innengrenze' woensdag 04 juni 2014

De laatste dag aan de ex grens.  Ik was nog maar een tiental km weg en ik kwam zo'n plakkaat tegen die zegt dat Europa in twee verdeeld was.  Ik reed dus weer in de ex D.D.R.  Het was trouwens voor een heel groot deel dezelfde weg als gisteren.  Tot ongeveer aan Erfurt.  Daar de autostrade af en op een gewone éénperrijrichtingstrook weg.  Dus van 100 naar 50 en 30 in de dorpen.  

Tussen Erfurt en Nordhausen (waar een tram rijdt !) kwam ik door een tiental dorpen.  Je ziet heel goed dat je in de ex D.D.R. was aan de verschillende vierkante huis blokjes en aan de woonkazerne blokken.  Er wordt wel aan gewerkt, geschilderd, bijgebouwd.

Hoeveel windmolens en voetbalvelden zonnepanelen ik tegenkwam weet ik niet meer, ik heb ze niet geteld.  Het was wel de moeite.

Enfin, uiteindelijk links en links en links en ik was even buiten Nordhausen in Mittelbau-Dora.

Ik had wel hier van gehoord en een stuk gezien op Discovery Channel maar dit was toch anders.  Had niet verwacht dat dit een onderkamp was van Buchenwald.

In 1943 moesten gevangenen in het concentratiekamp de mijngangen in de berg Kohnstein bij Nordhausen verbouwen om er een rakettenfabriek van te maken. Dit omdat ze in Peenemunde niet meer zo veilig waren. 

 In 1944 begon in de fabriek 'Mittelwerk' de montage van  door het nazi regime geprogrammeerde vergeldingswapen (V).  De gevangenen verbleven maandenlang in de tunnels en velen stierven van ontbering en ook van slaag, zo'n 5.000 !  Toen begon men met boven een kamp te bouwen.   Natuurlijk ook de gedetineerden.  Door het zeer zware werk waren er veel doden, dus de verbrandingsoven had ook zijn werk.  De asse werd in valleien gestort, aarde er op en vergeten !  

In de mijnen was ondertussen een fabriek gebouwd die raketten maakte.  De eersten die men probeerde te lanceren vielen gewoon om, daarna eventjes omhoog en dan terug op de grond.  Uiteindelijk lukte het en werd Europa onder een regen van V2 bedolven.   Er was in het museum ook een foto van een vernietiging in Antwerpen, ik had die dacht ik al eens gezien in een archief.  Ook een foto van een Antwerpenaar die mee hielp aan de raketten en na de oorlog terug naar huis ging.

De Amerikanen bevrijden hier in 1945 enkele honderden gevangenen.  In 1947 werd het kamp overgedragen aan de russen die het totaal vernielden.

Uiteindelijk ben ik blij dat ik die mijnen al op tv gezien had.  Natuurlijk wou ik ze in het echt zien.  De aansluiting bij een groep nederlandse studenten mocht niet.  Ik stond aan de ingang van de mijn en de gids verbood mij aan te sluiten.  Over een kwartiertje begint er een rondgang van een groep 'einzelgangers' zei hij.  Na zo'n halfuur kwam er een mijnheer op een fiets zeggen dat die rondgang, wegens gebrek aan belangstelling, niet doorging.  Schade !  Dus naar huis, allez, naar het hotel.

Morgen rij ik naar Andernach, een 50km voorbij Koblenz.

Langs de 'innengrenze' dinsdag 03 juni 2014

Bij het ontbijt had ik een gesprek met een mijnheer en mevrouw die al enkele dagen aan een tafel naast de mijne zitten.  Zij vroegen of ik de 'belgier' was ?  Zijzelf kwamen uit de buurt van Leipzig waar ze al wonen van na de oorlog.  Nu kwamen ze naar familie die hier woonde, maar arm was.  Voor de omverwerping van de muur hadden ze die mensen tientallen jaren niet gezien, wel af en toe een brief geschreven.  Soms kwam die zelfs niet aan.  Zij beweerden dat de Stasi (Stats Sicherheit) alle dingen héél goed in het oog hield.  Mijnheer was er ook zeker van dat er verschillende honderden doden zijn gevallen : mensen die de grens wilden oversteken en in mijnenvelden omkwamen, of de gewoon werden doodgeschoten door de grenswachter.  Meestal waren dit soldaten die uit steden kwamen en die heel erg geloofden in de waarden van de D.D.R. Nu weten er niet veel mensen meer wat er allemaal gebeurde.  Volgens hem, idem wat er in de Krieg gebeurde met de Juden, dat wisten de mensen ook niet !  Zij drukten die wetenschap weg omdat ze misschien anders te emotioneel waren.  Hij wenste mij veel geluk vandaag en nog een aangename vakantie !

De wegen waar ik op reed waren dezelfde als altijd : één rijstrook per richting, geen rijstroken en een heel smal weggetje, de autostrade, de tunnels, enz.  Onderwege zag ik een dorpje waar op het dak van elk huis zonnepanelen waren.  Ook naast de autostrade zag ik 'velden' van zonnepanelen, verschillende voetbalvelden groot ! 

Er was weinig verkeer behalve op het stuk van Erfurt naar Weimar daar was het druk.  Ik was er ook van overtuigd dat de autostrade uit de D.D.R. tijd afkomstig was.  

Na bijna 1u30 rijden was ik vier km van Buchenwald.  Er begon een kasseistrook wat bij mij toch wat 'nazi' gevoelens opriep, net zoals de strook van betonnen platen (zoals die vroeger bij ons lagen).

Uiteindelijk op de parking van Buchenwald, naast een hondertal auto's en een twintigtal bussen met schoolkinderen.

 

Dit staat op de deur van de toegangspoort tot Buchenwald.  Het is afkomstig van een romeinse spreuk en wil zeggen dat iedereen een reden heeft om hier te zijn.  

 Het concentratiekamp Buchenwald, in de buurt van Weimar, werd in 1937 gebouwd door mannen, vrouwen en kinderen die door de SS naar hier gebracht werden.  Het waren allemaal zogenaamde tegenstanders van het regi

me, meestal mensen die niet uit Duitsland kwamen maar uit andere Europese landen.  In totaal werden er ruim 250.000 mensen uit meer dan 50 landen gevangen gehouden.  Er kwamen ongeveer 56.000 mensen om het leven in het kamp.  Velen gewoon in het crematorium, maar ook van de honger, wegens ziekte en ook als gevolg van medische proeven.  Er werden meer dan 8000 Sovjet Russische krijgsgevangen vermoord door de S.S.

Bij de bevrijding door de Amerikanen in 1945 werden er 21.000 gevangen waaronder een 900 kinderen vrijgelaten.

Daarna werd het kamp overgedragen aan de Russen.  Zij hielden er 28.500 mensen gevangen waaronder een 1.000 tal vrouwen.  Allemaal mensen die lid geweest waren van de NSDAP.  In totaal stierven er zo'n 7.100 mensen bij de russen, zij werden in massagraven ten noorden van het kamp begraven.  Je kan het russische gedeelte ook bezoeken maar dit is helemaal anders dan het kamp zelf.

 

Ondertussen is het een Gedenkstätte met verschillende, informatieve tentoonstelling. Het crematorium bracht bij mij toch wel enkele tranen in mijn ogen.  Je zag die toestellen die je ook in films ziet, maar nu in het echt !

In het grote 'Kammergebaude' een vroegere werkruimte is de grootste tentoonstelling gevestigd.  Op het gelijkvloers is te vinden hoe het kamp is opgebouwd, hoe de administratie was, hoe ze de mensen terroriseerden van 1937 tot 1942, de massamoorden uit die tijd, overlevingstechnieken.  Ik zag er een filmpje waarop een overlevende joodse mijnheer vertelde dat zij bijvoorbeeld altijd hun muts moesten afnemen en een 'Sieg heil' moesten roepen als ze een SS'er tegenkwamen, anders .... knal, dood !

De eerste verdieping gaat over de massa-arrestaties,  de medische experimenten, het massale sterven.

Ook hier kwam ik buiten met gespannen emoties.  Daarna bezocht ik nog een kunsttentoonstelling van schilderijen, tekeningen, enz... door gevangen gemaakt.

Ik wandelde door het gehele kamp naar een barak, die gesloten was.  Tenslotte de bunkers !  

Ik was eigenlijk blij dat ik naar het hotel kon rijden !

Enkele foto's die ik nam van SS foto's op de tentoonstellingen :

Wat ik morgen ga doen weet ik nog niet, er is nog wel een grens geval dat ik kan bezoeken, maar ook een vroegere nazikamp waar ze vliegtuigen wilden maken !  Ik zie dat morgen vroeg wel !

Langs de 'innengrenze' maandag 02 juni 2014

Na een lange nachtrust en een leuk onbijt op weg naar een grensgeval.  In dit geval echt een grens geval.  Zowat het einde van de 'innengrenze' maar niet van het ijzer gordijn.  Dat liep verder langs Tsjechië, Slovakije, Hongarije, enz...
Het Deutsch-deutsches Museum Mödlareuth ligt aan de stad Hof, zowat aan de grens met Tsjechië.  Dat maakt dat het vroeger een héél belangrijk drielandenpunt was : Tsjechië, Duitsland en D.D.R.
De bouwsels lopen naast een beek en scheiden een klein dorp met enkele boerderijen in twee.  Wilden de mensen van links naar rechts en omgekeerd dan hadden ze speciale volmachten nodig.  Er was een muur gebouwd van enkele honderden meter lang, naast een ijzeren gordijn.  Naast het gordijn was ook een zone, hoogstwaarschijnlijk serjeus bewaakt die omgedaan was en lopen héél moeilijk maakte.  Dag en nacht waren de torens bemand en zij bewaakten de grens daar.  's Nachts met verlichting.  

 

 Doordat het een drielandenpunt was, kende men ineens overal het dorp.  Het werd ook 'little Berlin' genoemd. Temeer daar het toen ook een trefpunt was tussen het Oost- en het Westblok. D.w.z. dat hier zowel russische als amerikaanse troepen aanwezig waren vroeger.

Verschillende bekenden zijn er geweest, o.a. George Bush senior, hij was toen nog geen president, wel op weg.  Zou hij gezegd hebben : Ich bin  ein Mödlareuther ! ?

 

Enfin, ik ben er nu ook geweest !

Morgen ga ik naar een plaats die zeker rillingen zal oproepen.  Het werd gebruikt door de nazi's maar later ook door de russen als gevangenis : Buchenwald !

Langs de 'innengrenze' zondag 01 juni 2014

Natuurlijk was het weer een leuk ontbijt na een ferme slaap.  Aan tafel bij mij zat een mijnheer uit Stuttgart  die gisteravond het feestmaal van de vissers had en vandaag, na de mis, weer feesten !  Hij vond het leuk dat ik naar het natuurkunde museum en het kasteel van Coburg ging.  Ik ook, dus weg !

Ik parkeerde op de privaatparking van het museum.  Je vraagt of krijgt een 'mark' (munt) om in de gesloten uitweg te steken zodat je naar buiten kan.  In plaats van direkt naar het museum te gaan ging ik een stukje terug naar beneden want daar stond een wegwijzer 'voetweg' zowel voor museum als voor het kasteel.  Het museum is een oud gebouw dat weer terug gaat naar een hertog en naar de prins-gemaal van Victoria van Groot Brittanië, dus zo rond 1844. 

 Veel van wat ze verzamelden ging naar het kasteel, de Veste Coburg, dat zou ik dan straks wel zien.  Toch is er nog heel veel verzameld en is er sinds 2006 een uitbouw :

 

Ik moet eerlijk toegeven dat ik beide foto's geleend heb.  

Sinds 1919 is het museum, dat het vroegere Hofgartenmuseum was en eigendom van de hertog, nu eigendom van de staat, van de Coburger Landesstiftung.  

Het is echt de moeite waard om naar toe te gaan : je krijgt een inleiding over wat er allemaal te zien zal zijn en dan begint het ! Een voorstelling van wat er allemaal in de aarde gevonden is, mineralen, kristallen, gesteente, marmer en vulkaan-evoluties.  Je ziet hoe sinds de ijstijd verschillende dieren geëvolueerd zijn, zowel zoogdieren als vogels als insecten. Natuurlijk ook de planten groei word gevolgd.  Er zijn ook vele fossielen te bekijken en stenen met een silhouet op. Uiteindelijk is er ook een stuk volkenkunde.  Van op verschillende plaatsen in de wereld zie je hoe de mensen leefden.  Er zijn ook enkele voorstellingen gemaakt en verschillende schilderijen.  Soms deed mij dit denken aan de boeken van Jeanne Auel (juist ?).

 

 

 Zeker de moeite waard om te bezoeken.

Van daar terug naar de voetweg en hop naar de Veste Coburg !

De Veste Coburg, ook wel Frankische Kroon genoemd, is echt een kijkuit van Covburg, Thüringen en Beieren.  Het is een van de grootste kastelen van Duitsland, 464 m boven de zeespiegel, zo'n 170 m boven de stad. 

In oorlogen bleef de vesting steeds zegevieren behalve in de dertigjarige oorlog, 1635, deed Hertog Johann een vervalste overgave.

In 1225 werden er voor het eerst documenten gemaakt die het als bezit van sommige hertogen aangaf. Van vroeger geen bewijzen. 

In 1225, verscheen voor het eerst in documenten vertaling het woord Sloss voor Coburg. De fabriek was al in die tijd uit de oostelijke belangrijkste kasteel donjon, de grote zaal en de kapel en een vestingmuur naar het westen. Tot 1420-1430, werd een drievoudige montage ring geplaatst rond het hele kasteel; de buitenmuur werd oorspronkelijk versterkt met negen medaillons, waarvan zes zijn nog bewaard gebleven. 1489 opgetrokken rond het midden van de eeuw Huis (wapenkamer) werd in de westelijke voorplein vernieuwd na een brand. 

Vanaf 1531 het Coburg is ontwikkeld met de steun van de staat parlement land vesting. Vanaf 1533 werd gebouwd op de meest kwetsbare oostkant van de Hoge bastion voor wapens, die in 1553 werd voltooid. Het  statuut van het fort werd afgeschaft in 1827 genivelleerd tot 1838, de 10-12 meter diep gracht en creëerde een promenade rond het fort. Na transformatie van de vesting  in 1838, werden de kunstverzamelingen er gehuisvest. 1851 de Frankische vakwerkhuizen werden gesloopt in de binnenplaatsen, werd de Luther kapel gebouwd in  neo-gotische stijl verbouwd. 

Je kan de geschiedenis nog veel verder en met meer details benaderen, maar .... ook belangrijk is wat er te zien is.  De stad Coburg geeft elk jaar een prijs aan originele glaswerken die natuurlijk ook in de Veste worden tentoongesteld.  Op het gelijkvloers zie je die kunstwerken van de Coburger Glaspreis 2014.  Op de eerste verdieping een grote zaal vol jachtwapens : geweren, revolvers, kruisbogen, dolken, zwaarden, en noem maar op. Ook nog veel glaswerk, maar dan dingen die gebruikt werden door de bewoners, o.a. grote pinten ! Je kan ook kijken in de Lutherkamer, Luther die ergens in de 1530 hier ook al op bezoek was. Ook verschillende kamers, kabinetten, met allerlei inslag : Munt- kabinet,  decoratie's. Op de tweede verdieping kom je in de rustkamer van de hertogen, de studiekamer, salon van de hertogin, rookkamer en verschillende kamers met oude duitse schilderijen.  Terug naar beneden, naar het gelijkvloers en daar heb je nog enkele koetsen en materiaal hiervoor.

 

 

 

Van daar kom je in de shop waar ik al een eerste kadooke kon kopen ! 

Ondertussen regende het buiten en beetje, maar ben toch rond gegaan daar waar je mocht.  Ik was al wel moe, maar toch.  

Naar de parkplaats, auto in, munt in, naar het hotel.  Het was ondertussen al wel laat in de namiddag, en ik ging op het bed liggen om te rusten en .... viel in slaap !