Terug thuis ! (alive & kicking) 2

Tof dat je door het eerste deel bent geworsteld en nu zelfs het vervolg wil lezen.

Dag 3 : De vriendelijke zwarte verpleegster kwam mijn ochtendmedicatie brengen, wenste mij een goede dag en verdween ! Ondertussen hoorde ik op de gang de kar met ontbijten voorbijdenderen. Ik dacht 'en ik dan ?'. Voor mij was dit een teken dat men weer iets ging doen. Een begeleidster kwam binnen en bracht mij, te voet, naar beneden (radiologie) voor een MR (?) scan. De radioloog (of hoe noem je zo'n kerel) gaf mij een literfles Spa plat en een bekertje met de order dit op een half uur leeg te drinken, kwestie van verdeling achteraf van de contrast vloeistof. OK ! Een hele klus voor mij maar het lukte. Na een halfuur mocht ik binnen en in een soort schelp gaan liggen. Op de mevrouw haar vraag of ik dit kende antwoordde ik 'alleen van dr. House'. Blijkbaar een leuk antwoord want weer was het ijs gebroken. Zij zeiden dat ik instructief ging krijgen tijdens het scannen, dat het iet van niks was, dat er vloeistof was ingespoten en dat ze wel gingen zeggen wanneer die aktief, ook warm, werd. Maar dat alles best te dragen was.
Ik volgde de instructies op (diep ademhalen, stoppen met ademen -nu al dacht ik !- , terug ademen, het apparaat gaat verder scannen, de vloeistof word actief - en dat voelde ik verdorie ! Ik had het gevoel dat zelfs mijn dikkedarmsluitspier ineens op een vuur lag waarbij ik even het gebod gaf 'dicht blijven hé !!!!' - )
Na deze ervaring terug naar boven waar ik een baxter kreeg met vitaminen ! De goede dokter vond dat ik door allerlei voedingswaren niet te eten zeker een tekort hieraan zou hebben. Eigenlijk kreeg ik die gisteren al nu ik hierover nadenk. De mannen van ons werk die op bezoek kwamen, dat was gisteren. Er was er een bij die een stoma heeft. Hij zag die baxter hangen en zei : Oh, gij hebt ook een zakske ! Ik maakte hem duidelijk dat in mijn zakje geen pis inzat (ondanks de kleur) en dat het in mijn lichaam ging. Bij hem gaat het uit zijn lichaam. Of het duidelijk was of niet zal achteraf wel blijken.
's Avonds kwam ons Goedele en onze Jules weer op bezoek. Ook Robert en ons Frieda. Wij trokken samen naar de cafetaria waar ik nog een lekkere tas soep dronk terwijl de anderen hun frietjes mét opaten.

Dag 4 : 's morgens weer ontbijt. Dan doktersbezoek. Uit de scan bleek dat er rond mijn slokdarm geen wildgroei was en ook dat mijn longen ok waren. Als ex-roker vond ik dat een toffe boodschap. (Ik zou kunnen zeggen 'leuke boodschap' maar ik vind 'leuk' zo'n hollands woord dat te pas en te onpas gebruikt word dat ik het zoveel mogelijk wil vermijden). Hij zei ook dat er in mijn darmen een kleine uitwas was (zoals een fietsband die je te hard hebt opgeblazen zei hij) maar dat dit geen kwaad kon. Ook mijn slokdarm zelf leek niet te erg te zijn. De vernauwingen zijn wildgroei van een infectie door teveel zuur. Wat de stelling die ons Goedele van tevoren al poneerde bevestigde. Het had geen zin meer mij daar te houden, de rest, de behandeling ging gebeuren via de polykliniek, donderdag a.s. de eerste maal van enkele keren.
Ben benieuwd !
Met de hulp van ons Freya geraakte ik terug thuis, na eerst nog wat gewinkeld te hebben, kwestie van de volgende dagen niet te verhongeren en mijn koelkast ook wat werk te geven.
Trouwens dochters, allebei fantastisch bedankt !!! In het hospitaal liggen was bijna, met jullie support, een pretje !