ZIEKENBEZOEK

Gisteren namiddag ben ik naar Gasthuisberg gereden samen met een vriend. Wij zijn daar een andere vriend gaan bezoeken die terminaal is. M, onze vriend, heeft zoveel pijn en is zover heen dat hij het moe is. Het leven moe is. De dokters hebben dan ook besloten niets meer te doen, hem alleen voeding en pijnstillers te geven. Raar, want hij ligt op palliatieve en ik heb daar ondertussen toch andere ervaringen mee. Eén van de dagen mag hij naar huis om daar deze wereld te kunnen verlaten. Op de palliatieve afdeling van Gasthuisberg is een professor overste die absoluut tegen euthanasie is. Zijn huisarts en een collega zien dit wel zitten.
Ik vind het formidabel dat een fantastisch mens als M deze weloverwogen beslissing neemt. Hij heeft daar inderdaad langer dan één nacht over nagedacht samen met zijn dierbaren.
Tijdens dit bezoek heb ik dat duidelijk gezegd : het is zijn beslissing en iedereen moet dit (leren) waarderen. Ik begrijp wel dat het voor velen nog moeilijk is. Als je echter weet dat de volgende weken of maanden een leven vol pijn gaan inhouden, eigenlijk niet meer menswaardig zijn, dan begrijp ik tenvolle dat je er vrijwillig wil uitstappen.
M, we zullen je missen.