SPIELBERG ?

Uiteraard is iedereen nu nieuwsgierig naar de resultaten van mijn filmen. Laat ons het zo stellen : momenteel heb ik het gevoel dat ik géén Spielberg zal worden. Ik neem aan dat die zijn eerste super 8 cameraatje beter wist te hanteren dan ik mijn, nochtans meer geavanceerd, speelgoed. Maar, het oude Vlaamse (of Chinese ?) spreekwoord indachtig 'oefening baart kunst' zal ik toch maar de moed niet opgeven en nog eens proberen.

Ik had anders goed de handleiding gelezen en al eens een poging gedaan terwijl ons Juleke aan het eten was. Vrij goed gelukt. Op de kermis echter verwisselde ik enkele symbooltjes, dat maakt dat ik dikwijls mijn benen, voeten en straatstenen op film heb staan. Wanneer ik dan dacht te filmen zette ik dat dekselse ding op standby ! Toch heb ik alles bijeen zes minuten film. Enfin, ik zal het maar 'Kermisimpressie van een peuter' noemen. De korte stukjes die ik aaneen gezet heb kan ik verklaren door de moderne manier van filmen, namelijk allemaal korte shots. Zo hoort dat tegenwoordig ! Watte ... gelooft ge mij niet ? Wacht dan maar eens tot ik het peil van bijv. Eric Van Looy, Stijn Coninx, Robbe De Hert of andere wereldbekende regisseurs bereikt heb !

Dit brengt mij met een sprongetje bijna naadloos naar een item dat de voorbije dagen niet uit de media weg te denken was. Veertig jaar geleden werd Ernesto 'Che' Guevara vermoord. In alle kranten, tijdschriften, tv zenders werd er aandacht aan besteed. Dat deed mij deugd. Che was voor mij, net zoals voor duizenden leeftijdsgenoten, vroeger een ikoon. Een voorbeeld, een held, een ik-weet-niet-wat-allemaal-nog-meer. Wie liep er niet met een badge van hem op zijn klak ? Wie had er geen poster, DE POSTER, aan een muur van zijn slaapkamer hangen ? Zelf heb ik sinds vorig jaar terug een t-shirt met de wereldbekende kop van Che er op. Voor mij blijft hij, net zoals zijn spitsbroeder Fidel, nog altijd het boegbeeld van het verzet tegen het imperialistische kapitalisme, zowel vanuit het oosten als uit het westen. OK, nu zou hij gewoon een terrorist zijn, zo een van het kaliber van Carlos of zelfs Bin Laden. Maar als ik zijn nichtje hoor zingen over 'El Commandante' dan krijg ik nog mierentieten. Spijtig dat ik nog niet weet hoe ik muziek op deze blog kan zetten, anders kon je mee genieten. Zoek dit nog wel eens uit.

Net zoals ik trouwens plannen heb om ook af en toe eens een (kort) filmpje te posten. Wilde plannen hé ?