Sorry voor deze enigzins rare titel, maar als je geregeld wil bloggen moet je toch af en toe eens iets schrijven. Al meer dan een week zit (letterlijk) ik thuis met een kapotte knie. Na diverse onderzoeken en tests blijkt mijn meniscus het begeven te hebben. Zomaar. Opeens. Meer dan drievierde van de tijd zit ik dus met mijn been omhoog in een zetel. Te rusten. Te lezen. Een korte wandeling, ongeveer een vijftigtal stappen, gaat nog wel en dan begint die schokdemper in mijn knie zot te doen. Pijn, tot serieuze pijn als gevolg. Uiteindelijk is het nu bijna zover : donderdag word het zaakje gerepareerd. Door middel van een kijkoperatie. 's Morgens binnen, in de dagkliniek in Lier, en 's avonds terug naar huis. Niet op eigen krachten weliswaar. Gelukkig kan ik rekenen op mijn familie om me te helpen. Ik zal blij zijn, vermoedelijk, wanneer deze onderhoudsbeurt achter de rug is en ik terug normaal kan stappen.
Maar genoeg gezaagd ! Vandaag kreeg ik een berichtje van de docente van Photoshop dat ik geslaagd ben. In januari kunnen we dan de vervolmakingscursus aanvatten. Dankuwel allemaal voor de gelukwensen.
1 opmerking:
Gefeliciteerd met uw diploma! En we zullen vrijdag ofzo eens afkomen met onze Jules. Kan hij ongestoord zijn gangen gaan want gij kunt er toch niet achter lopen om hem tegen te houden dan! :)
Goedele
Een reactie posten