HET BORGERHOUTSE BEGIN

Als je met tram 10 van Borgerhout (bijv. Turnhoutsebaan) naar Deurne rijd (bijv. naar Cafe The New Partners), dan stopt die juist voorbij de Turnhoutsepoort aan ... Het Foorplein ! Verschillende honderden meters in de buurt is geen thuis of kat te zien ! Jawel, je ziet de Donker Poort. Die brug onder de centers is zowat het centrum van mijn heel jonge jaren, van 8 tot 15.

De lege ruimte aan het Foorplein, een eind verder de blokken van het Hof ter Lo, het stukje ring daar, de eieren van de waterzuivering, enz.. zagen er vroeger totaal anders uit. Hier lag een woonwijk, hier woonden wij ook en beleefden zowel gouden als andere gebeurtenissen. Wij woonden in de Roozendaalstraat en op de Franse lei. Zie hieronder een kaart van deze wijk.
Aan één van die eilanden onderaan rechts stopt nu nog tram 10. Aan het Foorplein, juist over het café aan de punt van de wijk. Ga je vandaar naar boven dan is de eerste straat links de Roosendaalstraat. Naar boven vanaf die straat is het de Franse lei. De tweede straat links is de Beiaardstraat, de derde de Bankstraat. Allemaal die straten komen uit aan de centers aan de Buurtspoorweglei. Vanuit de Roosendaalstraat is er een straat, naar de Donker poort ( de opening tussen de blokken links, de spoorwegcenters, namelijk de Pasteurstraat.
Je ziet nog een beetje, waar de donker poort stopt een straat links en rechts, de Statielei en rechtdoor de Jan De Laetstraat.
Mijn ouders gingen uiteen toen ik 8 was en mijn moeder ging samen met mij en mijn jonger broer verhuizen van 's Gravenwezel naar Borgerhout, naar de Jan de Laetstraat. Ik weet absoluut niet meer welk de huisnummer was. Kom je vanonder de Donker Poort de Jan De Laetstraat in, dan is het het tweede huis aan de linkerkant. Wij gingen op het gelijkvloers wonen, slapen deden ik en mijn broer in een kamer die een tussenverdiep vormde. Op het eerste verdiep woonde een ouder koppel : Miel en Melia. Heel vriendelijke mensen. Eén van hun kleinkinderen was een wielrenner die in Deurne woonde. Later werd die kerel verslaggever bij de Volksgazet. Miel was een heel hevige Antwerpsupporter, hij was ook vlagdrager. Toen wij elkaar beter kenden nam hij mij mee naar 'den Antwaarp' en leerde mij supporteren, meestal met wat hardere woorden, zowel van geluidskwaliteit als van inhoud.Het huis op de hoek zag er toen al wat antieker uit en leek hoognodig een herstelbeurt te moeten ondergaan. Soms hadden wij op een keer enkele maanden een buurman, meestal stond het echter leeg. Wij dachten dat het voornamelijk een paleis was voor muizen en ratten. Aan de andere kant van onze woning lag een iet deftiger woning. Hier woonden broer en zus : Gust en Mit. De enigen van de buren die een auto hadden en het bleek dat zij geregeld naar 's Gravenwezel reden. Beiden erg katolieke mensen met ook nog verschillende huizen in eigendom.
Toen ons ma een tv had kwamen zij geregeld naar ons om tv te kijken, met dikwijls heet veel kritiek van Mit omdat sommige gebeurtenissen op tv elkaar snel opvolgden.
Zij hielden ons ook goed in 't oog of we zondags wel naar de mis gingen. Hierop hadden wij toch vlug iets gevonden om aan hun aandacht te ontsnappen. Wat niet altijd lukte en serieuze reprimades tot gevolg had.
Ondertussen had ons ma werk gevonden : onderhoud van de school in de Helmstraat. Wij gingen hier naar school.
Hoe het gebeurde weet ik niet maar ons moeder leerde een man kennen die in de buurt woonde. In de Buurtspoorweglei, samen met zijn dochter Agnes : Tuur (Alois) De Coene. Hij werd de va, onze stiefvader, Agnes werd onze stiefzuster. De va werkte op Starfruit, een firma die bananen invoerde en verdeelde aan allerlei winkels en verkoopcentra in Vlaanderen.
Onze woning werd eigenlijk te klein en we verhuisden : naar de Franselei.
Als je de foto van de kaart (bovenaan) bekijkt dan zie je een kruis wat aangeeft dat daar een kerk was, het tweede huis daarboven woonden wij.
De kazerne rechts was afgebroken toen wij er gingen wonen, de kerk zou ook later aan de linkerkant gebouwd worden.
Volgend berichtje meer over deze wijk.

Fa - Mie - Lie !!!!!

Ik kom nog eventjes terug om mijn vorig berichtje : na alles goed nagezien te hebben stel ik vast dat mijn jongste zus, ons Frieda, daar ook woonde. Onze stiefvader, den Tuur, stierf toen wij in de Roozendaalstraat woonden. Daarover later meer.

Bij het zoeken naar foto's van oud-Borgerhout kwam ik op volgende uit :Zoals je kan lezen is dit de Wijnegemsteenweg in 's Gravenwezel. Op het kruispunt is nu rechts, waar dat hogere gebouw staat, een benzinestation.
Ik weet nog dat in dat hogere gebouw vroeger ook een beenhouwerij was, indien ik mij niet vergis van een zekere Vlassak. Later werd die familie, dacht ik, ook een serieuze aannemer.
Wat echter heel belangrijk is, is het huis daarnaast . Blijkbaar een boerderij maar ! Gedurende W.O. II (is mij verteld) woonden daar een broer en een zus : Charel en Fien. In mijn heel jonge jaren, tot aan ongeveer mijn vijftiende, kwam ik daar heel regelmatig. Charel en Fien heetten met hun achternaam Ceulemans ... juist zij waren familie van ons moemoe, de moeder van mijn vader. Die heette ook Ceulemans.
Ik herinner mij Fien als een heel gelovig mens. Zij droeg altijd een langere jurk met zo'n wit decoratief gesloten decolté, een zwarte doek over haar schouders, lange zwarte kousen en klompen. Charel altijd een floere broek, een hemd zonder kraag, een katoenen vestje met zwart/grijze strepen, een klak, wollen sokken en ook klompen.
Ik weet ook nog de bijnaam van Fien : Fien Mot ! Waarom ? Joost mag het weten.
Nog bijzonder : hun huis was geen boerderij maar wat je nu een 'mini-plaatselijk-shopping center' zou kunnen noemen. Fien had daar een kruidenierswinkel aan de linkerkant van de grote plaats waar je binnenkwam. Samen met Charel baatte ze een gedeelte van die kamer uit als café. Tenslotte had Charel, aan de rechterkant, een kapsalon. Toch tof hé ?
Ons ma ging daar vroeger geregeld winkelen. Zelfs toen zij al gescheiden was en in Borgerhout woonde ging ik met de bus naar daar om te winkelen. Een grote zak, zo een van geweven stof, werd door mij vol naar Borgerhout gedragen. Ik weet niks van betalingen.
Ook nog plezant is dat voor het huis van Fien met de kermis altijd een grote afreis stond. Je schoof bijna altijd naar beneden op een matje.

CAFE GAMBRINUS

De laatste keer toen ik in het hospitaal was om bloed te geven lag er naast mij in de kamer een vroegere Borgerhoutenaar. Niks speciaals op het eerste zicht maar vroeger was hij uitbater geweest van café Gambrinus. (ik dacht dat de biergod Cambrinus heette, ofwel ben ik fout ofwel was de benoemer van dit café fout, alhoewel).

Ik zei de man dat ik dit café kende. Ondertussen bestaat het niet meer. Ik kan het me echter nog goed voorstellen. Ik vertelde de man dat ik wist dat het aan de Turnhoutsebaan lag, bijna aan de centers en bijna aan de Drijhoekstraat. Hij bekeek mij verbaasd en zei dat het straf was dat ik die naam kende. Tegenwoordig noemt dit de Stenenbrug.
Wij praten verder over de Statielei, de donker poort en heel de wijk waar nu het Hof ter Lo is.
Dit gesprek bracht mij op ideeën om daarover te bloggen, uiteindelijk woonden wij daar : ons ma, de va (mijn stiefvader), onze Guy, Agnes en ik. Ook daar leerden wij de Thys familie kennen die toen al 'belangrijk' waren. Zij waren grotendeels 'De Reuskens van Borgerhout).
Nu zijn er nog 'toestanden' waar je je kan van afvragen : Wat doet dat hier ?

VERLOREN ? MAANDAG !

Mea culpa, 't is inderdaad al lang geleden. Nog niet zolang dat in die tijd de dieren nog spraken. Op diverse kritieken reagerende ... nog eens een berichtje. Over verloren maandag. Zoals iedereen weet valt dit op de maandag na Driekoningen (tiens-tiens : ons Goedele haar verjaardag !!!!).

Of die verloren dag iets te maken heeft met drie koningen (ons drie laatste ?) weet ik niet, alhoewel het er sterk op lijkt. Een klein beetje onderzoek tijdens gegoogel heeft mij geleerd dat het heden ten dage niet alleen meer in Antwerpen wordt gevierd, ook in Doornik en omgeving, in Brussel, in diverse Waalse steden, in heel onze provincie en verschillende dorpen daarbuiten ergens in Vlaanderen, ook in Nederland. Tof hé !
Ja, dat vieren !!! Met worstenbrood natuurlijk en sinds een ruime tijd ook appelbollen. Worstenbrood, goed warm, een redelijk vette worst in heerlijk krokant bladerdeeg ! Je zou er van dromen. Iedereen die er vandaag kan van genieten of er van genoten heeft : Smakelijk en een gelukkig jaar !