CONTROVERTIEEL

Sinds het overlijden van Hugo Claus en zijn beslissing om er zelf een eind aan te maken, laait het debat over euthanasie weer op. Ik weet niet of het een idee van hem zelf was om zijn manier om uit het leven te stappen wereldkundig te maken. Rebels als hij was moet hij zeker geweten hebben dat hier een klerikaal antwoord op ging komen. En het kwam. Wat hebben die mensen er toch tegen om het lijden te beperken, om menswaardig te kunnen sterven ?

Met een beetje verbeelding kan je zeggen dat hun baas zelf het voorbeeld heeft gegeven. Pasen is net achter de rug en iedereen zal wel weer eens een Pasiefilm gezien hebben. Jezus aan zijn kruis. Jezus heeft zelf de kans gehad om niet te sterven, hij wou dit echter. Ook God heeft niet ingegrepen, hij liet de beker niet voorbijgaan. En buiten de wederopstanding werden er geen wonderen verricht.

Heel toevallig is de moeder van één van mijn beste vrienden verleden zondag ook gestorven. Het menske leed al een tijd aan Alzheimer. Er werden haar palliatieve zorgen toegediend. Mijns inziens is dit ook een vorm van (uitgestelde, passieve) euthanasie. Volledig in de geest van de eed van Hypocrates.

We spreken allemaal wel over Alzheimer, niemand kent hem echter. Om uw kennis op peil te brengen hieronder een foto van hem :

MODI

Enkele dagen geleden heb ik van Vitaya een film opgenomen over het leven van Modigliani. Gisteren heb ik hem bekeken en er van genoten. Eerstens vond ik het een sterke prestatie van Andy Garcia die de figuur van Modigliani sterk neerzet.

Van Modigliani, Modi voor de vrienden, wist ik alleen dat hij uitgerokken vrouwen schilderde. Ik wist helemaal niet dat hij een jood was.

De film schetst een beeld van Modi in Parijs na W.O. I. Vooral zijn rivaliteit met de beter verkopende en commerciële Picasso word in de verf gezet. Modi heeft geen neus voor commercie en schildert wat hij wil. Zijn relatie met de katolieke Jeanne Hebuterne komt ook aan bod. Eén van zijn escapades met haar leverde hen een kind op.

Om voor haar en zijn kind te zorgen schrijft Modi zich, tegen zijn zin, in voor een kunstcompetitie waarin hij tot een rechtstreeks duel komt met Picasso. Beiden leveren meesterwerken af : Picasso maakte een schilderij van Modi, hun relatie was 'anders' geworden en het leek wel of Picasso beter in de geest van Modi was kunnen doordringen. Modi maakte een schilderij van Jeanne Hebuterne, gekleed in een blauw kleed. Natuurlijk werd hij winnaar van het concours.

Over het leven van Modigliani : Hij werd geboren in Livorno, Italië in 1884. Hij stierf in Parijs in 1920. In zijn jeugd leed hij aan tyfus en TBC. In 1906 vestigde hij zich in Parijs in Le Bateau-Lavoir, een commune voor armoedige artiesten in Montmartre.

Hij ontwikkelde een eigen stijl onder invloed van Henri de Toulouse-Lautrec en Paul Cezanne, in de verte verwant aan het kubisme. Hij was vooral bekend vanwege zijn snelle werken en maakte een portret soms af in één of twee zittingen.

Zijn levensstijl was die van zovele verpauperde kunstenaars : drinken en drugs gebruiken. Hij was een geregeld gebruiker van absint, de groene fee, en van opium.

Ziekelijk en opgebrand door zijn levensstijl keerde hij nog een tijdje naar Livorno terug maar vestigde zich uiteindelijk in Montparnasse.

Bij het uitbreken van W.O. I probeerde hij in het leger te gaan maar wegens zijn slechte gezondheid werd dit geweigerd.Uiteindelijk stierf hij, volkomen opgeleefd, in 1920. Jeanne Hebuterne met wie hij inmiddels getrouwd was pleegde enkele dagen later zelfmoord door uit het venster te springen, enkele verdiepingen hoog.

Zo'n leven vraagt gewoon om een verfilming zodat een groter publiek deze artiest kan leren kennen. Zeker nu er onlangs een werk van hem verkocht is in London voor meer dan 28 miljoen euro.

Oh ja : spreek nooit van Modigliani, maar van Modiliani, zonder g !

KLOKKEN VAN ROME

't Is weer bijna Pasen ! De klokken van Rome kunnen dan hun lekkere vrachtje uitstrooien over het Vlaamse land. Met de gps mogelijkheden de laatste jaren zullen er wel geen adressen vergeten worden, hopelijk het mijne ook niet.

Ik heb nog altijd het gevoel om deze tijd van het jaar iets te moeten goedmaken met ons Freya. Toen zij nog in de kleuterschool zat leverde zij een enorm gevecht met een levensbelangrijke vraag. Op een morgen zaten wij te ontbijten. Ineens overrompelde ze mij met : 'Papa, bestaat er een geheim over de klokken van Rome én niet liegen hé !

Na enkele seconden in stilte alle pedagogische begrippen tegen elkaar afgewogen te hebben, kon ik niets anders dan dit beamen. Uiteraard had ik haar eerst laten beloven om dit niet tegen andere kindjes verder te vertellen. Ik wou echt niet de verhalenbreker zijn van een generatie Massenhovense kleuters.

Inwendig jankende beukte ik dus met een mentale voorhamer haar fantasiewereldje aan stukken. Noodgedwongen, want liegen leek mij veel erger.

Blijkbaar stilde mijn antwoord haar kinderlijke honger naar de waarheid. Natuurlijk heb ik dadelijk gezegd dat er toch paaseieren zouden in de tuin liggen. Kwestie van de pil te verzachten.

De waarheid was nog maar amper tot haar doorgedrongen en het snuggere kind had al een andere vraag klaar : 'Papa, bestaat er ook zo'n geheim over Sinterklaas'.

Die dag was voor mij een einde van een tijdperk. Dus nu, Freya, zou ik toch maar eens in de verschillende tuinen en livings rondneuzen, je weet maar nooit !

Amaai, 't was me het weertje wel gisteren ! Zoals altijd waren we door de meteorologische dienst wel voorbereid op storm maar gewoonlijk blijft het toch een beetje ver van mijn bed. Toch eventjes buiten de waard gerekend : Zo rond 14u hoorde ik een luid, akelig gekraak. Ik keek door het keukenraam en zag enkele plastiek latten liggen tegen het huis van de buren. Oei, dacht ik, iets löss bij de buren ! Ik bekeek hun huis maar zag helemaal geen schade. Ben dan toch maar, wat ongerust, naar buiten gegaan en ja hoor ... de wind had mijn (huur)huis beschadigd. De latten waren afkomstig van 'mijn' dak ! Van de zijkant juist onder de pannen.

Ik was nog maar juist terug binnen toen ik aan de voorkant een geluid hoorde. Ik vreesde het ergste en kijk uit het voorraam : een betonnen bloembak was zowat een meter verschoven. Zonder schade, alleen maar om te illustreren dat er serieuze windstoten waren.

Gelukkig werd het daarna rustiger en eindigde de dag toch nog positief met de 1-2 overwinning van dwerg Anderlecht tegen reus Bayern Munchen.

Manu Chao - Rainin' in paradise

Op de tv muziekzenders maakt dit momenteel furore. Uit Manu's album 'Radiolina'. Weer een schijf en een clip vol humor, kritiek en ironie over de 'westerse' samenleving. Bovendien een erg mooi liedje.
Geniet er van !

FEVER !!!

Neen, ik ga hier niet schrijven over de klapper van Nancy Sinatra en Lee Hazelwood, maar doodgewoon over de zieke mensen die ik overal rond mij zie.

Een tijdje geleden hoorde ik een vooraanstaande dokter, van een of andere organizatie, zeggen dat de griep voorbij was en helemaal geen epidemie of erger. Nu heb ik stellig de indruk dat diene mens geen hout vast had en een beetje voorbarig was. Overal zie ik zieke mensen !

- ons Freya heeft het (enkele) dagen goed te pakken gehad,

- ons Goedele stak een week in haar bed en is nog niet genezen,

- Ritt heeft (volgens de controle dokter) griep,

- onze Jules is thuis van school, maar met bronchitis (eens iets anders),

- Wivina (moeder van Yves) kon meerdere dagen niet uit de voeten,

- verschillende collega's bezweken onder koude rillingen en koortsaanvallen,

- verschillende bewoners van onze voorziening hebben dezelfde symptomen,

- op de petanque, bij de senioren, komen verschillende grootouders niet opdagen vanwege oppas

voor de zieke kleinkinderen.

Dat wat betreft de nabije omgeving.

Maandag moest ik naar de dokter om bloed te laten prikken voor mijn testen bij de cardioloog volgende week. De wachtkamer zat, gelukkig na mijn beurt, vol met duidelijk lijdende mensen.

Zijn dit dan goede (voor de dokters) of slechte (voor de patiënten) tijden ?