't Is alweer enkele dagen geleden dat ik nog eens blogde. Het blijft echter een verduiveld drukke periode en dan durft bloggen er nog eens overschieten. Ik hol van de ene vergadering naar de andere en van de ene receptie naar de andere. Dat laatste is wel het leukste.

Tussendoor tracht ik nog wat te werken ook, waar ook een boel te doen is. Ik ben al blij wanneer ik de krant kan lezen. En er staat wat te lezen ! Vooral de uitspraken van onze nationale goalie Stijn Stijnen blijken het in de Europese pers goed te doen. Zo goed dat het zelfs tv nieuws word.

Gisteren kreeg ik telefoon van een tv één programma, zal geen naam noemen maar het word na het nieuws uitgezonden, om mee te werken aan een reportage over psychologische oorlogsvoering in andere sporten dan voetbal. Of dit ook in petanque zo was ?

Ik bedankte de programmamaker en zei dat ik hieraan liever niet wou meewerken. Sport word door de media nu al te sensationeel benaderd. Zij gingen dan maar verder zoeken. Ik deed wel het voorstel om mee te werken als men eens een positief programma zou maken. Misschien hoor ik er wel van later, wie weet.

Natuurlijk vind ik het belangrijk dat je er als speler staat. Dat je niet geintimideerd raakt door de tegenstrever, dat je het kopje niet laat hangen en er steeds voor gaat. Ik zorg er ook steeds voor dat de tegenstrever mij ziet. Is dit psychologische oorlogsvoering ?

Ik wil mij in de eerste plaats amuzeren, wanneer dit samen gaat met een goed resultaat, des te beter. Eigenlijk kan je er beter eens mee lachen !

BENEFIET KABONDO

Gisteren was het dan zover. Onze benefietavond voor o.a. het schooltje in Kabondo, Kenia. Zowel Annemie en Marc van Nyakachieng Kabondo (Voor altijd Kabondo) als wij van petanqueclub De Lindepet hadden ons beste beentje voorgezet.

En dat was te merken gisteravond : wij moesten de inschrijvingen om te petanquen stopzetten bij 60 spelers. Gedurende de tweede en de derde ronde werden er verschillende spelers gewisseld om toch iedereen de kans te geven te spelen. Amaai 't was werken geblazen.

Dan waren er nog een veertigtal aanwezigen die 'gewoon' kwamen steunen : iets drinken, iets eten en meedoen aan de tombola. Voor die tombola hadden wij ongeveer een honderd prijzen, geen grote prijzen, maar ook geen brol !

Er werd ook een duchtig stukje gegeten : al onze broodjes waren op en een twintigliter pot met Keniaanse kip en verschillende dozen Ugali (zowat het nationale gerecht in Kenia) werden soldaat gemaakt. Een collega van mij, Sylvie heeft zich hierover bekommerd samen met haar vriendin Jane, zelf een Keniaanse. Dus dit was alleszins met kennis van zake klaargemaakt. Wat de drank betreft : daar heb ik nog geen idee van, maar Linda en Fred die, samen met César en nog wat vrijwilligers, de toog deden zeiden al dat er serieus gedronken is. Hopelijk was er voor de 'goededoeldrinkers' achteraf geen wodka controle !

De diamontage over Kabondo werd ook gesmaakt, spijtig dat wij ze niet op ons groot scherm konden tonen. Er waren te veel spelers en wij moesten ons dus behelpen met een kleiner scherm. Toch lovende commentaren van de meeste aanwezigen die visueel kennis maakten met dit fraaie ontwikkelingsproject.

Op de totale opbrengst van deze avond hebben wij nog geen zicht maar het zal zeker succesvol geweest zijn.

Er rest mij nog alle aanwezigen te bedanken : de kennissen en familie van Marc en Annemie, de mensen van Nyakachieng Kabondo, de mensen van De Lindepet, de mensen van Okra Ranst die Benny De Weirdt meebracht en alle anderen die een klein, maar oh zo belangrijk steentje bijdroegen.

De website van Nyakachieng Kabondo is in volle ontwikkeling. Je kan er nu reeds enkele artikels lezen, eentje over het schooltje en eentje over een info avond in een school. Bezoek hem zeker eens : www.kabondoforever.org

Het was een kot in de nacht wanneer wij gisteren afsloten. Wij waren allemaal moe maar hadden een goed gevoel rond deze sfeervolle avond. Niet dat wij nu onze 'hemel' verdiend hadden maar zoiets van : awel zie, het kan nog solidair zijn in deze moeilijke 'eigen volk eerst' tijd !