TO KNEE OR ... vervolg

't Is gebeurd ! Donderdagmorgen, 9u werd ik de operatiezaal ingereden voor nazicht en reparatie van mijn rechterknie. Om 11u was ik al terug ontwaakt en op mijn kamer gereden. Ik was wel een tijdje van deze wereld, in de armen van Narcos (das toch een griekse god he). Ik lag heel stil en voelde geen pijn, het leek wel of ik een dik been had. Bij nader toezien, en wel wat pijn, bleek er een centimeters dik verband rond te zitten. Dit werd er in de namiddag afgedaan en... amaai 't was wel de moeite : eerst zo een rood gebiesd verband, dan een laag watten, weer zo een verband en weer watten. Uiteindelijk een gewoon verband. Daaronder drie stripjes waarmee de wondjes van de kijkoperatie waren toegeplakt. Een lieve verpleegster kwam dit er allemaal afdoen en een nieuw plastiek verbandje kleven zodat ik toch kan gaan douchen (niet in bad gaan mijnheer anders weekt dat er af). Ik dacht er nog niet aan om in bad te gaan ... en douchen ! Misschien morgen ofzo : ik kan mijn knie niet serieus, zonder pijn, buigen, hoe zou ik dan over de badrand kunnen ? Dus maar enkele dagen behelpen met een washandje en aan de kraan wassen.

In de late namiddag kwam Rita mij afhalen en met behulp van enkele krukken slaagde ik er toch in om beneden te raken. Heel traag vanwege wel wat pijn.

Vrijdag was het al heel wat beter en pikkelde ik wat rond, in de voormiddag met een kruk, in de namiddag zonder. Heel braaf deed ik ook de oefeningetjes (been plooien, telkens iets meer) kwestie van niet te verstijven.

Vannacht heb ik ook een pak beter geslapen en nu pikkel ik weer wat beter rond. Het gaat verdorie nog goed komen (hoop ik).

Wat ze nu juist gedaan hebben ? Volgens de dokter een bijna versleten meniscus opgelapt en losgekomen stukjes kraakbeen verwijderd. Met pijnstillers en ontstekingsremmers moet dat nu in orde gemaakt worden.

Ik hoop dat het vanavond ook nog gaat. Vandaag word er immers oudjaar gezongen bij ons en ik verwacht zo'n driehonderd zangertjes ! Pikkeloefening zal ik dus genoeg hebben !

TO KNEE OR NOT TO KNIE

Sorry voor deze enigzins rare titel, maar als je geregeld wil bloggen moet je toch af en toe eens iets schrijven. Al meer dan een week zit (letterlijk) ik thuis met een kapotte knie. Na diverse onderzoeken en tests blijkt mijn meniscus het begeven te hebben. Zomaar. Opeens. Meer dan drievierde van de tijd zit ik dus met mijn been omhoog in een zetel. Te rusten. Te lezen. Een korte wandeling, ongeveer een vijftigtal stappen, gaat nog wel en dan begint die schokdemper in mijn knie zot te doen. Pijn, tot serieuze pijn als gevolg. Uiteindelijk is het nu bijna zover : donderdag word het zaakje gerepareerd. Door middel van een kijkoperatie. 's Morgens binnen, in de dagkliniek in Lier, en 's avonds terug naar huis. Niet op eigen krachten weliswaar. Gelukkig kan ik rekenen op mijn familie om me te helpen. Ik zal blij zijn, vermoedelijk, wanneer deze onderhoudsbeurt achter de rug is en ik terug normaal kan stappen.

Maar genoeg gezaagd ! Vandaag kreeg ik een berichtje van de docente van Photoshop dat ik geslaagd ben. In januari kunnen we dan de vervolmakingscursus aanvatten. Dankuwel allemaal voor de gelukwensen.

PHOTOSHOP

In mijn vorige post schreef ik dat ik, samen met ons Freya, een cursus Photoshop volg in Lier. Ik fotografeer graag en wil daarom ook wel wat creatiefs met foto's doen. Met Photo Elements kon ik al wel een beetje overweg, maar de echte 'trucs' wou ik wel doorhebben. Vandaar.

Photoshop, het programma, is een vrij dure aangelegenheid (ongeveer 1000 €). Gelukkig hebben wij goede vrienden. Als je echter met dit programma werkt dan snap je wel dat het niet goedkoop is. Er zijn ontelbare mogelijkheden om iets te doen met foto's.

Natuurlijk hoort bij een cursus ook een examen. Onze opdracht is een kerstkaart te maken met daarin allerlei zaken in verwerkt die wij leerden. Dus de voorbije dagen waren een speurtocht op het net om zoveel mogelijk afbeeldingen te hebben die iets met Kerstmis te maken hebben. En er is véél te vinden. Wij zouden nu kerstkaarten kunnen maken aan de lopende band : van zo kitcherig als maar mogelijk tot zo progressief als je maar kan bedenken. Vele uren van uitproberen, herschikken, bewerken, enzovoort om op het examen toch iets leuks te hebben dat je bijna blindelings kan uitvoeren. Je moet materiaal meenemen naar het examen maar alle bewerkingen moet je terplaatse doen.

Ik verwacht dat ik nu massaal succeswensen krijg ! Kerstwensen mag ook, maar wees eens origineel want ondertussen kreeg ik al viermaal dezelfde kerstwensen via e-mail toegestuurd.

Ondertussen al voorzichtige kerstwensen !

ALLEZ DAN MAAR !

Donderdagavond kreeg ik zo'n beetje onder mijn voeten (grapje) dat ik blijkbaar niet meer blog. Ik heb er wel eens aan gedacht, tiens 't is lang geleden ! Excuus : héél drukke periode achter de rug. Overal zo'n beetje. Om mijn creativiteit te bevorderen met pc, foto's en alles wat ermee verband houd ben ik een cursus Photoshop gaan volgen in Lier, gegeven door het Centrum Volwassen Onderwijs. Echt een aanrader. Als al hun andere cursussen zo zijn denk ik van nog wel een tijdje zoet te zijn. Apropos, ik ben zoet geweest en heb toch Sinterklaas maar in de verte zien passeren. Misschien wordt hij echt oudmodisch en moet ik mijn verlangens meer afstemmen op zijn collega Santa De Kerstman.

Er zijn trouwens net zo'n mooie verhaaltjes over hem als over de Sint. Ik heb er toch weer wat over bijgeleerd. Dat hij eigenlijk een bisschop was vroeger ergens in Turkije wist ik al. Het verhaal over de dode kindjes geloofde ik niet. Op de radio hoorde ik van een kenner, een Turk notabene, enkele nieuwigheden voor mij. De Sint was inderdaad bisschop in Turkije. Hij woonde in de buurt van de slavenmarkt. 's Avond ging hij eten brengen naar de slaven. De notabelen van de stad stelden dit niet erg op prijs, daarom sloten zij de slaven op. De Sint liet zich daardoor echter niet ontmoedigen. Via het rookgat en de schoorsteen die recht naar beneden naar de haard liep, dropte hij eten naar beneden dat opgevangen werd in de schamele kledingsstukken die de slaven droegen. Zo is het gebruik ontstaan om de avond voor 6 december een schoentje te zetten.

De Turkse kenner was helemaal niet gechokkeerd omdat wij de Sint ergens in Spanje situeren wanneer hij niet in onze contreien ronddoolt. Destijds probeerden vele koopvaardij- en vissersschepen tegen de winter terug thuis te zijn. De bemanning bracht dan allerlei geschenken mee voor de familie. Wanneer men vroeg waar die vandaan kwamen antwoorden zij : uit een ver land ! Nu zou de betekenis van Spanje (of hoe het dan vroeger ook mag geheten hebben in welke taal dan ook) 'ver land' willen hebben.

Het klinkt mij alleszins aannemelijk. Misschien moet ik toch nog beter mijn best doen en wat meer in sprookjes geloven.